2011-04-19

Dawki insuliny

Dawkowanieinsuliry i rozkład dawek w ciągu doby powinien być dostosowary do indywidualrych potrzeb chorego. Na podstawie samoicntroli chory maże indywidualnieadaptowaćcodzienne,przedposiłkDwe dawki preparatu szybko działającej insuliny. Ważne jest przestrzeganie poniżsasgo schematu opisującego wielkość dawki (w jednostkach międzynarodowych) w zależności od poziomu glikemii: glikemia<50me/dl (< 2,8 mmol/I) - przedposiłtowa dawka krótko działającej insuliny powinna zostać zmniejszana o 2-4 jm.; posiłek powinien zawierać 10-20 g szybka wchłanialrych węglowodanów ponaddtą należy spożyć go bezpośrednio po zastrzyku;

glikemia 50 - 70 mg/dl (2.8 - 3,9 mmol/I) * dawka insuliny zmniejszana o 1-2 jm.; spożywanie posiłku tuż po wstrzyknięciu insuliry;

glikemia 70 - 130 mg/dl (3.9 - 7,2 mmol/I) - dawka insuliny nie zmieniona; glikemia 130 -150 mg/dl (7,2 - 8,3 mmoi/l) - dawkę zwiększyć o 1-2 jm.; glikemia 150 - 200 mg/dl (8.3 -11,1 mmol/I) - dawkę zwiększyć o 2-4 jm.;

glikemia 200 - 250 mg/dl (11,1 -13,9 mmol/I) - dawkę zwiększyć o 4-6 jm.; posilekprzesunąćna 45 minut po przyjęciu insuliry; należy także przyspieszy: wizytę u lekarza;

glikemia 250- 350 mg/dl (13.9-19.4 mmol/I) - dawkę zwiększyć o 4-8 jm.; posilekprzesunąćna 45 minut po przyjęciu insuliry; wskazane przebadanie moczu na aceton, a w razie dcdatniegowyniku należy wypić więcej płynów oraz wykonać iniekcję 2-4 jm. insuliry; po 3-4 godzinach należy ponowniezmierzyć poziom glikemii I acetonurii; niezbędnejest skontaktowar.iesię z lekarzem;

glikemia 350 - 400 mg/dl (19.4 - 22,2 mmol/i) - dawkę zwiększyć o 6-12 jm.; posiłek przesunąć na 45 minut po przyjęciu insuliry; wskazane przebadanie moczu na aceton, a w razie dodatniego wyniku należy wypić 0,5-1 litra płynu, dodatkowo wykonać iniekcję 2-4 jm. insuliry; po 3-4 godzinach należy ponowniezmierzyć poziom glikemii i acetonurii; niezbędnejest niezwłoczne skontaktowanie się z lekarzem; glikemia > 4G0 mg/dl (> 22,2 mmol/l] - dawkę insuliry zwiększyć o 6-12 jm. i pilnie zbadać mocz na obecnośćacetonu;ze wzgięduna wysokie zagrożenie śpiączką cukrzycową należy natychmiast skontaktowaćsię ze specjalistą.

Powikłania

Niestety ciągłe podawanie insuliny, w leczeniu cukrzycy, wiąże się z pewnymi skutkami ubocznymi. Wiążą się one z wielokrotnymi iniekcjami w to samo miejsce, reakcją alergiczną organizmu na insulinę, a także z insulinoopornością. Większość działań niepożądanych, stosowania insuliny, to niegroźne dolegliwości, które w krótkim czasie mijają samoistnie. Zdarzają się jednak znacznie groźniejsze powikłania, które mogą nawet zagrażać życiu.

W wyniku ciągłego wstrzykiwania insuliny w to samo miejsce może pojawić się lipoatrofia poinsulinowa, która polega na zaniku tkanki tłuszczowej.

Lipoatrofia zazwyczaj lokalizuje się w miejscu wstrzyknięcia, chociaż niekiedy może się także pojawić w innej okolicy ciała.

Jeśli w miejscu iniekcji dochodzi do przerostu tkanki podskórnej, która staje się widocznie gąbczasta, mamy wtedy do czynienia z hipertrofią poinsulinową.

Zmianom tym, określanym wspólną nazwą lipodystrofii, można zapobiegać dzięki stosowaniu insuliny humanizowanej oraz częstej zmianie miejsc iniekcji. Najgorszym rozwiązaniem, w przypadku pojawienia się pozbawionej unaczynienia i unerwienia zwłókniałej tkanki, jest kontynuowanie podawania w to miejsce insuliny. Zdarza się, że chorzy postępują tak, gdyż miejsce to pozbawione jest czucia, przez co wkłucia nie powodują bólu.

Insulina - skutki uboczne

Jednym z działań niepożądanych po insulinie jest reakcja alergiczna. Wpływ na pojawienie się uczulenia mają takie czynniki, jak:

•rodzaj insuliny- insuliny zwierzęce sprzyjają reakcjom alergicznym; •obecność różnych domieszek w preparacie;

•pH substancji;

•sposób podawania leku - czynnikiem ryzyka wystąpienia uczulenia jest stosowanie insulinot erapii przerywanej;

•brak odpowiedniej higieny terapii - używanie zanieczyszczonych urządzeń do iniekcji może prowadzić do uczulenia.

Działania niepciądanepo insulinie-poinsulinowe odczyny typu natychmiastowego

Poinsulinowe odczyny typu natychmiastowego to reakcje organizmu na insulinę pojawiające się już w 10-15 minut od jej podania.

Mogą być ogólne, a wtedy objawiają się:

•skurczem oskrzeli;

•pokrzywką;

•obrzękiem Ouinctego-obejmuje okolice twarzy, stawy i kończyny dolne, a niekiedy również błony śluzowe dróg oddechowych i przewodu pokarmowego; •kołataniem serca;

■omdleniami;

■wstrząsem anafilaktycznym.

Poinsulinowe odczyny typu natychmiastowego to także reakcje miejscowe: •bąbel w miejscu wstrzyknięcia;

■świąd;

•zaczerwienienie;

•naciek;

•rumień.

Poinsulinowe odczyny typu opóźnionego Reakcja następuje po około 12-24 godzinach, co oznacza, że chory zdążył wcześniej zastosować insulinę kilkakrotnie. W tym przypadku objawami odczynu jest zaczerwienienie skóry, w miejscu iniekcji, a także małe nacieki, które wywołują świąd. Niekiedy zajmują większe powierzchnie, wówczas pojawia się rumień, a chory odczuwa ból.

Długotrwałe podawanie insuliny może z czasem doprowadzić do zmniejszenia wrażliwości na insulinę, czyli insulinooporności. Powikłania stosowania tego leku są stosunkowo powszechne, jednak można im zapobiegać przyjmując odpowiednie dawki insuliny, przestrzegając podstawowych zasad ich podawania oraz właściwie konserwując niezbędne oprzyrządowanie.