Zarz Ryz Finans R17U7

17. Pomiar ryzyka odmowy zapłaty i zarządzanie tym ryzykiem 557

Zgodnie z tym, co zauważyliśmy powyżej, załóżmy, że ceny walorów finansowych pierwotnych dla kontraktów swapowych nie są skorelowane z wartością innych aktywów kontrahentów. Jeśli założymy ponadto, że „typowym” kontrahentem swapu jest firma zaliczana do kategorii A, to oszacowania Alt-mana wskazywałyby, iż przeciętne prawdopodobieństwo odmowy uregulowania należności z tytułu swapu jest równe połowie z 1%.

Tabela 17.1. Straty netto według kategorii kontrahentów'

	Wielkość straty (min USD)	Procent całości strat (%)
Brytyjskie władze lokalne	177,7	49,6
Firmy	94,5	26,4
Inne instytucje finansowe (oprócz dealerów)	60,1	16,8
Towarzystwa oszczędnościowo-pożyczkowe	20,3	5,6
Inne podmioty rządowe	3,0	0,8
Dealerzy spoza ISDA	2,0	0,6
Dealerzy z ISDA	0,6	0,2
Razem	358,2	100,0

Źródło: ISDA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Swapów i Instrumentów Pochodnych).

Przejdźmy teraz od rozważań teoretycznych do dostępnych danych. Pod koniec 1991 r. Międzynarodowe Stowarzyszenie Swapów i Instrumentów Pochodnych przeprowadziło wśród swych członków ankietę w sprawie przypadków odmowy zapłaty, z którymi się zetknęli. Łączna wartość kontraktów swapowych zawartych przez respondentów wynosiła 70% całkowitej wartości teoretycznej wszystkich otwartych wówczas tego rodzaju transakcji. Wyniki badania, przedstawione w tabeli 17.1, wskazują, że skumulowane straty (poniesione w całym okresie działania respondentów na rynku swapów) wyniosły 358,2 min USD.

Wskaźnik tych skumulowanych strat do łącznej wartości teoretycznej kontraktów zawartych przez respondentów i otwartych z końcem 1991 r. wyniósł 0,0115%. Bardziej użyteczny może być wskaźnik, ukazujący stosunek tych skumulowanych strat do wartości rynkowej portfeli swapowych respondentów na koniec 1991 r., który wynosił 0,46%. Dla porównania można wskazać, że w samym 1991 r. banki objęte ubezpieczeniem federalnym odpisały na straty 1,8% wartości kredytów z końca roku. Interesujący jest również skład tych strat.