210 tif
210
Złącza ciesielskie (rys. 3.7), charakterystyczne dla konstrukcji drewnianych nie tylko dachowych, przedstawiono już na rys 3.5 i rys. 3.7. cz. 1 skryptu1 oraz na rys. 3.8. Złącza te można podzielić na: a wzdłużne (styki, nakładki i zamki), b — poprzeczne (wręby, zamki, zakładki i czopy),
c — zwiększające szerokość elementów — typowe dla desek i płyt (rys. 3.7c).
Złącza elementów należy wykonywać tak, aby nie osłabić drewna w miejscach połączenia, np. przez za głębokie nacięcie. Wszystkie złącza wrębowe zmniejszają przekrój elementu, a wytrzymałość osłabionego przekroju może decydować o wytrzymałości całego ustroju. W związku z tym należy przestrzegać minimalnych grubości elementów przy konkretnym rodzaju złącza oraz głębokości wcięć (rys. 3.8) zgodnie z wymaganiami PN-81/B-03150.03.
Na rysunkach 3.4, 3.5, 3.6, 3.9, 3-10 -h 3.13 przedstawiono wybrane rozwiązania konstrukcyjne więźb dachowych, które powstały w drodze wielowiekowego rozwoju, uwzględniającego możliwości przekrywania coraz większych rozpiętości i wykorzystania powstałego poddasza.
Najprostszą formą konstrukcji drewnianej więźby dachowej jest ustrój krokwiowy (rys. 3.5a), który może być stosowany w budynkach o rozstawie ścian zewnętrznych nie przekraczającym 6 m i nachyleniu połaci dachowej 40 — 60° Wiązar składa się z krokwi o długości max. 4,5 m.
Jeżeli rozpiętość między ścianami zewnętrznymi zwiększa się do 9 m, zwiększa się również długość krokwi ponad 4,5 m. Stąd też wynika konieczność dodatkowego jej podparcia. Poprzez dodatnie jętki w każdym wiązarze otrzymujemy wiązar jętkowy (rys. 3.5b). Więźby o wiązarach krokwiowych i jętkowych usztywniamy w kierunku podłużnym za pomocą wiatrownic, tj. desek przybijanych pod kątem «45° od spodu krokwi.
Najczęściej spotykanym, bardziej nowoczesnym i oszczędniejszym wiązarem jest ustrój płatwiowo-kleszczowy, którego rozpiętość na ogół nie przekracza 9 m (rys. 3.9). Konstrukcja składa się z dwóch typów wiązarów pełnych oraz pustych. Są łatwe w wykonaniu i dostosowaniu ich konstrukcji do budynków o złożonych rzutach poziomych (przykładowo rys. 3.6). Przy wykorzystywaniu poddasza dla potrzeb mieszkaniowych zachodzi potrzeba zwiększenia jego wysokości użytkowej. Aby nie zwiększać pochylenia połaci, wykonuje się ściany zewnętrzne wyższe o ok. 75^-100 cm ponad strop, tzw. ścianki kolankowe (rys. 3.9 i 3.10).
E. Moj, M. Śliwiński: Podstawy budownictwa. Cz. 1. Kraków 1992.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
DSC00073 (40) I . Nowotworem charakterystycznym dla wieku dziecięcego NIE Jett: a. guz Wilmsa $
20090223(006) Wrażenia czuciowe powstające w ośrodkach są charakterystyczne dla rodzaju receptora, n
Rys. 1.8.Ugięcie dla konstrukcji ze stali armco Rys. 1.9. Ugięcie dla konstrukcji z aluminium
1.4. Wnioski Jak widać na Rys. 1.8. i Rys. 1.9. ugięcie dla konstrukcji wykonanej ze stali armco ule
DSC01400 ■ Ruchy ślizgowe - są charakterystyczne dla wszystkich stawów, lecz
CCF20090212 025 pewne zdolności charakterystyczne dla człowieka, jakich nie rozwijają w swoim natura
Weksel in blanco oprócz podpisu może zawierać jeszcze inne elementy charakterystyczne dla weksla wła
Untitled 2 2 „Rymowana gimnastyka dla smyka” powstała, nie tylko z myślą o tym, by sprawiać dzieciom
Kursy językowe dla dzieciMetody Nauczania i nie tylko popuU>r* W>nU to «cip»K<«t billi
PrezentacjenaukowePRAKTYCZNY PORADNIK
PublikacjenaukowePRAKTYCZNY PORADNIK dla studentów, doktorantów i nie tylko Piotr Siuda P»otr
PublikacjenaukowePRAKTYCZNY PORADNIK dla studentów, doktorantów i nie tylko Piotr Siuda Piotr
2 czekać na nową konstytucję, wskazywali na jej kompromisowy charakter oraz to, że nie tylko usprawn
więcej podobnych podstron