204,205

Czy potrzebne sq zmiany w polityce wobec narkotyków?

Państwa, będące sygnatariuszami Jednoiilej konwencji o środkach odurzających (1%1) i Konwencji o substancjach psychotropowych, zobowiązały się do „ograniczenia uprawy, produkcji, eksportu, importu, dystrybucji, handlu, używania i posiadania niektórych narkotyków do celów medycznych i naukowych". .Ma liście kontrolowanych narkotyków znalazły się surowe opium i koka, opiaty i narkotyki opiato-podobne, kokaina i konopie indyjskie we wszystkich odmianach, środki pobudzające mózg, środki uspokajające i tabletki nasenne oraz środki halucynogenne. Drakońskie wręcz metody wprowadzania Konwencji w czyn były usprawiedliwione poważnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego i groźnymi społecznymi i ekonomicznymi konsekwencjami narkomanii System licencjonowania umożliwia Międzynarodowym Organom Kontroli Środków Odurzających (International Nareotics Control Board) kontrolowanie światowego handlu lega 1 nymi narkotykami.

Organizacją, decydującą o polityce wobec narkotyków (w celu międzynarodowej nad nimi kontroli), jest Komisja Środków Odurzających Rady Gospodarczej i Społecznej ONZ (Commission on Narcotic Drug), w której skład wchodzą delegaci państw członkowskich ONZ i delegaci z krajów nie będących członkami ONZ, które podpisały Konwencję z 1961 roku. Komisja otrzymuje informacje i rekomendacje od różnych zainteresowanych organizacji i inicjuje przeprowadzanie an-het i badań. Do jej zadań należy tworzenie i monitorowanie •trategii wobec zjawiska narkomanii oraz doradzanie rządom poszczególnych krajów w sprawach dotyczących metod prawnego ograniczania tego zjawiska.

Regulacje prawne w Wielkiej Brytanii oparte są na Ustawie (1971) i Rozporządzeniu o nadużywaniu narkotyków (1985). Pierwsza dzieli narkotyki na trzy klasy w zależności od ich szkodliwości i wysokość nakładanych kar. Na przykład dealer narkotyków klasy A, oskarżony po raz pierwszy, może zostać skazany na dożywocie i grzywnę dowolnej wysokości, a dealer klasy C na maksimum dwa lata i grzywnę dowolnej wysokości. KJasa/A obejmuje kokainę i liście koki, silniejsze opioidy (opium, Dextromoramide [Pal-tium], Dipipanone (Diconal], Fentanyl (FentanylJ, Diamor-phina (heroina), Levomethorphan, Levomormide, Methado-ne (Metadon), morfinę, Pethidine (petydynaj, środki halucynogenne (USD, Psilocin [psylocynaj i substancje pokrewne), Tetrahydrokannabinol i olej haszyszowy. Klasa odo barbiturany i podobne związki, łącznie z \lethaqualone Hy-drochloride (Metakwalon, Dormutin), mocniejsze środki pobudzające (amfetamina, deksamfetamina, metylamfetamina i Methylphenidate (RitalinJ), słabsze opioidy (kodeina, Di-hydrokodeine [Paracodin] i Pentazocine (FortralJ częściowy opiatowy agonista - patrz rozdział 9.) oraz konopie indyjskie (słoma i żywica). W klasie^)t na lazły się Dextropropo-xyphcne (Algafan, Antalvic, Develin, Distalgesic), słabsze środki pobudzające (Diethylpropion (Dobesin, Magrene, Pre-famonej), Phentermine [Adipex, Duromine], benzodiazepi-ny i inne łagodne środki uspokajające, środki przeciwbólowe i tabletki nasenne.

Rozporządzenie o Nadużywaniu Narkotyków dzieli narkotyki na pięć grup w zależności od sposobu przechowywania, przepisywania na recepty i dokumentowania. Lista pierwsza zawiera substancje, które nie są stosowane w konwencjonalnej praktyce medycznej; należą do nich liście koki, opium, marihuana i LSD. Lekarze nie mogą ich przepisywać pod żadnym pozorem, a jeśli ktoś chce prowadzić z nimi badania, musi uzyskać specjalne zezwolenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Badania takie w praktyce są ograniczone do badań na zwierzętach, ponieważ w obecnej