CCF20091001041 tif

Wydaje się, że sprawa ta ma w dużej mierze charakter raczej słowny niż rzeczowy, merytoryczny. To, co uchodzi za zdarzenie jednostkowe, np. więc wybuch Wezuwiusza w tym a tym czasie, nie polega na przysługiwaniu zjawiska wybuchania czy wybuchnięcia pewnej rzeczy pozbawionej własności, będącej niby^-bezjakościowyra'podłożem, zdolnym do przy-? bierania własności, mianowicie Wezuwiuszowi. Tym, co istnieje w tym wypadku, jest przedmiot konkretny, postrzegalny — i to jak jeszcze— za pomocą zmysłów wzroku, słuchu, dotyku (temperatury) .i zapachu: wybuchający Wezuwiusz. Nie istnieją zaś w. tym podstawowych sensie: ani Wezuwiusz pozbawiony cech,

' ani własność czy zjawisko wybuchania lub wybuchnięcia. Wybuch Wezuwiusza — to nie połączenie lub zderzenie z sobą tych dwóch bytów, Wezuwiusza i wybuchu w ogóle; wybuch Wezuwiusza to, nic innego jak wybuchający Wezuwiusz. I jeśli używamy zwrotu' „wybuch Wezuwiusza”, a nie „wybuchający Wezuwiusz”, to czynimy tak ze względów stylistycznych, a nie ontologicznych: chcemy tym pierwszym, zgrabniejszym zresztą zwrotem zwrócić uwagę na to, że Wezuwiusz przedtem nie był, a teraz jest chwilowo taki a taki pod tym a tym względem.

mułowań w rodzaju „X w czasie t używa czegoś, by coś innego oznaczyć, (wyrazić)”'albo _VX w czasie t używa czegoś, by poznać coś innego”. Ppdobnie, gdy mówimy, że coś jest znakiem czegoś innego, mamy w rzeczywistości na myśli, że w czasie t ktoś posługuje się czymś jako znakiem czegoś- innego. To samo odnosi się do egzemplarza znaku. Stąd pytanie, jakiego rodzaju bytem jest dany egzemplarz danego znaku albo dowolny egzemplarz każdego znaku, sprowadza się do pytania, jakiego rodzaju bytami posługujemy się jako egzemplarzami znaku. Jest to pytanie wymagające odpowiedzi sprawozdawczej, opartej na rozległych obserwacjach zachowań możliwie wielu użytkowników znaków oraz na własnych opiniach tych użytkowników.

Na pytanie, czy to', czym posłużył się Jan do napisania tego a tego listu, było piórem, długopisem czy ołówkiem, można odpowiedzieć wyłącznie na podstawie obserwacji: wystarczy przyjrzeć się piszącemu Janowi lub rękopisowi. Natomiast taka zewnętrza obserwacja nie wystarcza do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy to, czym posłużył się Jan w tym a tym czasie jako znakiem tego a tego, była to pewna rzecz, zdarzenie jednostkowe, typ zdarzenia, czy też zjawisko. Oto np. obserwujemy Jana prowadzącego samochód. Na skrzyżowaniu zapaliło się, właśnie czerwone światło. Jan się zatrzymał, widocznie więc potraktował to jako znak nakazu zatrzymania się. Czyni jest owo t o: palącym się tą a tą czerwoną lampą w takiej" a takiej sytuacji, czy tym, że się ta lampa tutaj i teraz pali, czy czerwonością, czy może przywidzeniem Jana? Trzeba zapytać Jana; może będzie umiał powiedzieć.

- W opisanym wypadku, jeśli wykluczyć, że Jan zatrzymał się na skutek własnego przywi-

35

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DSC01072 Wydaje się, że miękisz gąbczasty ma największy udział w samym procesie fotosyntezy i
ScannedImage 28 dziej prawdopodobne wydaje się, że cała sprawa stanowiła po prostu pretekst do bójki
CCF20090523046 tif KARL R. POPPER Emergencja oznacza, że wtoku tego procesu może pojawić się coś zu
CCF20090523056 tif KARL R. POPPER Dowodzi to, że nasz schemat może wyjaśniać ewolucyjne wyłanianie
CCF20061214066 ku usług tak trudnych „do zważenia” jak konsulting ma duże znaczenie. Wydaje się, że
CCF20090213040 Zi,emi, a niebo wydaje się obracać. To dość przerażająca myśl, że nasze zmysły mogły
298 ARTYKUŁY specyfikę różnych rodzajów zbiorów. Wydaje się, że w tych sprawach zachowano stosowny
CCF20090120017 Wydaje się, że do każdej dyscypliny istnieje specjalne podejście, zarazem interesują
CCF20090212013 sello i Cali, 1997). Wydaje się więc, że mimo iż wszystkie ssaki potrafią rozpoznawa

więcej podobnych podstron