CCI20100414010

Rys. 3i. Narysować obwiednię łuków o promieniach r (rys. 3f): od okręgu stóp koła zębatego do ewolwenty. Obwiednia jest ekwidystantą tom punktu S.

Suma tej obwiedni i ewolwenty jest poszukiwanym zarysem jednego boku zęba koła zębatego

Jeżeli koło ma liczbę zębów z < z_g i zarys nie jest przesunięty, to ząb jest pozbawiony części ewolwenty. Na boku zęba powstaje wówczas ostrze w miejscu odcięcia ewolwenty przez obwiednię łuków. Gdy liczba zębów jest mała, jest to nieraz widoczne wyraźnie, jak na rys. 4.

Drugi bok tego samego zęba należy skonstruować jako linię symetryczną względem osi symetrii wrębu zębatki. Linia ta powinna być styczna do drugiego boku wrębu zębatki.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
CCI20100414005 Rys. 3a. Wyznaczanie położenia środka koła zębatego na tle fragmentu zębatki tworząc
DSC00351 Poszerzenie międzytorza wykonane za pomocą luków o promieniu /? i wstawki prostej w Taki uk
Rys. 70. Źródło: Rysunek wykonawczy koła zębatego Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników.
CCI20100414009 / <-- _ -t Rys. 3g. Rysujemy obwiednię wykreślonej rodziny łuków . Obwiednią rodz
CCI20100414013 1 Kalka Rys. 6. Na przezroczystej kalce należy narysować wycinek otoczki koła z
2. RYS HISTORYCZNY Od odkrycia przez W. Rentgena w 1895 roku, promieniowanie X, zwane również rentge
CCI20100414007 Rys. 3e. Konstruowanie ewolwenty biegnącej od punktu A w stronę okręgu zas
CCI20100414008 20 doS 20’ łuk Rys. 3f. Początek konstrukcji tom zakreślanego przez środek S
CCI20100414015 Rys. 8. Kalkę z otoczką ustawiono tak, aby punkt -5’ okręgu podziałowego pokrył się
CCI20100414016 Rys. 9. Okrąg podziałowy koła zębatego odtoczył się po linii podziałowej w zęba

więcej podobnych podstron