IMG43

40 III. Metody wychowania '

—    przydzielanie funkcji i ról społecznych,

—    ćwiczenie;

3)    metody wpływu społecznego,

4)    metody kierowania.samowychowaniem/'

Ad 1. Metody wpływu osobistego^ opierają się na założeniu, że samo zachowanie wychowawcy może być nagrodą lub karą dla wychowanka. Ich skuteczność zależy od autorytetu wychowawcy u dzieci. Jedną z technik tej metody jest wysuwanie sugestii — może mieć ono charakter zachęcania, przestrzegania lub oceniania i zawsze wiąże się z ujawnieniem osobistego stanowiska wychowawcy.

Tfechnika perswazji — wychowawca podsuwa wychowankowi , określone rozwiązania za pomocą odpowiednio dobranego zespołu argumentów.

Technika oddziaływania przykładem osobistym — nauczyciel ukazuje uczniom wzory zachowań w aktualnych sytuacjach.

Ostatnia z technik w grupie metod wpływu osobistego to wyrażąnię aprobaty i dezaprobaty — nauczyciel ocenia różne przejawy zachowań uczniów, czyli wyraża swoje uznanie lub jego brak.

Ad 2. Metody wpływu sytuacyjnego.,Stosowanie tych metod powoduje pewne następstwa w życiu ucznia! nagrodę lub karę.

Nagradzanie wychowawcze — chodzi tu o zaspokajanie potrzeb (motywów) dziecka w wyniku jego’ właściwego postępowania (np. pochwały, przywileje, godności honorowe).

Karanie wychowawcze jest udaremnianiem pewnych potrzeb (motywów), niespelnianiem oczekiwań dziecka (ostrzeżeniem, pozbawianiem funkcji, przywilejów). Stosowanie tej techniki w praktyce pedagogicznej musi być uprzednio dobrze przemyślane przez wychowawcę. Karanie nie powinno nigdy prowadzić do trwałej dyskryminacji wychowanka. Niewłaściwe stosowanie kar może przynieść złe skutki.

Instruowanie — jest uświadamianiem wychowankom sytuacji i podawaniem sposobu postępowania (można tu wykorzystać audycję, filmy, spektakle teatralne itp.).

Organizowanie doświadczeń wychowanków polega na uświadamianiu i udowadnianiu dzieciom, że ich zachowania konstruktywne przynoszą im w konsekwencji pozytywne następstwa, zaś zachowania destruktywne narażają je na konsekwencje sprzeczne z ich potrzebami.

Wywoływanie antycypacji następstw zachowań społeczno-mo-ralnych sprowadzić można do przedstawienia wychowankom ewentualnych konsekwencji, które mogą być wywołane ich postępowaniem.

Przydzieląnie funkcji i ról społecznych polega na przyznawaniu wychowankom atrakcyjnych funkcji.'

Ćwiczenie Jest celowym powtarzaniem przez dzieci z góry ustalonych czynności. Ma doprowadzić do ugruntowania się w nich określonych postaw i przekonań.

Ad 3. Jako trzecią grupę metod wymienia H. Muszyński metody wpływu społecznego/Stosowanie tych metod opiera się na założeniu, że wszelkie stosunki jednostki z grupą społeczną mogą być dla niej źródłem nagród i kar. Jest to poparte względami psychologicznymi, wiele bowiem potrzeb i osobistych pragnień może zaspokoić jednostka poprzez uczestnictwo w zespole. Wychowawca może wpływać na wychowanka pośrednio — poprzez grupę społeczną — wykorzystując do swych celów wszelkie zjawiska grupowe.

Ad 4. Ostatnią grupę stanowią' metody kierowania samowychowaniem.) Mają one charakter wtórny w stosunku do wcześniej omawianych. Ich skuteczność zależy od przedstawionych trzech pierwszych metod oraz od dojrzałości uczniów, ich właściwości psychicznych i konkretnych sytuacji. Mimo niezaprzeczalnej wartości zestawu metod wychowania zaproponowanych przez H. Muszyńskiego, wydaje się, iż nie są one w pełni zgodne z zasadą determinizmu oraz że niezbyt wyraźnie uwypuklona jest w nich rola przedmiotu działania — tak ważnego czynnika w procesie wychowania.

^:;4.^H Klasyfikacja metod wychowania w ujęciuiK. Konarzewskiego

Ciekawą klasyfikację metod wychowania proponuje K. Konarzewski (1982, s. 102). Autor wychodzi z założenia, że ZaidSniem^teorii wychowania jest dostarczanie uporządkowanej wiedzy o sposobach wywoływania zmian w człowieku, śtąd konieczność zastosowania podejścia psychologicznego. K. Konarzewski za podstawę swych rozważań nie przyjmuje jednej, wybraną} teorii psychologicznej, lecz opierając się na kilku koncepcjach (por. K. Obuchowslci, J. Reykowski, T. Tomaszewski) tworzy w miarę spójną i dosyć oryginalną klasyfikaąję metod wychowania. Opiera ją na zalożenju wielopożipmowości struktur regulacyjnych u człowieka i wyróżnia dwa poziomy: regulacji reaktywnej, oraz regulacji celowej. Poziomy te wzajemnie się dopełniają. Eggnlągja reaktywni, to wrodzona lub nabyta koordynacja* sensoryćzno-motoryczna; czyli nawyki. .Regulacją celową ma bardziej złożony charakter, wyodrębnić tu moząą jeszcze dwa poziomy: jeden to regulator reaktywny i mechanizm antycypacji (czyli — mówiąc najprościej — są . * to cęlpwe czynności człowieka) oraz drugi — wiedza jednostki-pojmowana .

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IMG42 38 III. Metody wychowania Drugi poziom (metody: podporządkowanie-narzucanie, informowanie--pe
IMG41 30 III. Metody wychowania Upraszczając, można powiedzieć, że metoda jest pewnym sposobem dzią
IMG44 42 III. Metody wychowania tzw. wiedza generatywnąj Opierając się na tej koncepcji, autor prop
IMG45 44 III. Metody wychowania >Metody kształtowania grupowych wzorów żyęia ; Wzory życia mogą
IMG46 46 Uf. Metody wychowania Kotłowski K., Aksjologiczne podstawy teorii wychowania moralnego, W
III METODYKA BADAŃ Znaczenie, zadania i zasady funkcjonowania gospodarstwa leśnego zależą przede wsz
IMG43 (4) PROTEOLIZA W ŻOŁĄDKUPepsyna t, II, III Powstaje z pepsynogenu (wydzielany przez komórki
IMG43 (13) Zestawienie porównawcze - metody spektralni [etoda Rodzaj dostarczonych
IMG43 (4) PROTEOLIZA W ŻOŁĄDKUPepsyna t, II, III Powstaje z pepsynogenu (wydzielany przez komórki
IMGC80 (2) Metody nauczania i wychowania 69 Preferujący metody nauczania spełnia funkcję kierowniczą
IMG43 Sprawiane prtes uczniów trudności wychowawcze nłe za watę tą symptomem ich rzeczywistego niep
IMG99 (6) 40) Funkcja cenowej elastyczności popytu na rynku przewozów, zmiany korzyści użytkowników

więcej podobnych podstron