IMGB15

uicjnu gjiuuwilC

Uprawa w pojemnikach. W wąskich pojemnikach, ze wzglądu na rozrastający się na boki system korzeniowy ogórka, nie możliwe jest uzyskanie wysokich plonów, zwłaszcza w dłużej trwającej uprawie, w której plonują także pędy boczne pierwszego i dalszych rzędów. 2 tego powodu ogórka nie uprawia się w cylindrach o małej średnicy, takich jakie znajdują zastosowanie w uprawie warzyw psiankowatych. Również metody uprawy — torfowo-wodna i kontenerowo-tacowa — w cylindrach lub tacach sprawdzonych w uprawie pomidora nie dają takich wyników w uprawie ogórka. W Akademii Rolniczej w Poznaniu badano metodę uprawy ogórka w okresie od lutego do początku lipce w workach z tkaniny polipropylenowej. Worki miały wymiary 60 x 90 cm. W każdym z nich znajdowało się 90 dm* podłoża tor-fowo-korowego. Na każdym worku sadzono 3 rośliny. Przy technicznym ogrzewaniu podłoża za pomocą kabla elektrycznego i przy sprawnym systemie nawadniania kroplowego, umożliwiającym również płynne nawożenie pogłówne. plony były jednakowe w porównaniu z uprawą w tym samym podłożu organicznym na biologicznie grzejących podkładach.

Prowadząc uprawę w podłożu organicznym w workach i przy wyścieleniu gruntu szklarni białą folią, aby następowało odbicie światła, celowe jest wzbogacanie powietrza szklarni w dwutlenek węgla.

Hydroponiczne metody uprawy ogórka, również w podłożach mineralnych, zostały omówione w rozdziałach 3.2.2. oraz 6.6.—€.7.

8.1.9. Prowadzenie i cięcie roślin w pomieszczeniach

W uprawie ogórka przy podporach rośliny mogą być prowadzone trzema systemami: e System sznurowy. Jest najczęściej spotykany. Rośliny są owijane wokół zwisających sznurków, przywiązanych do drutów, e System szpalerowy. Rośliny prowadzone na siatkach tworzą szpaler. Siatki wykonane są te sztucznego włókna. Mają one kwadratowe oczka o boku 16—20 cm. Siatki można użytkować wielokrotnie. Ustawia się ja ukośnie, tak aby nachylone były w kier_Un ku ścieżki pod kątem 60—70"C. Ro2pj_nar)1 siatek przed rozpoczęciem uprawy i ich z^ I mowanie po jej zakończeniu nie jest pra^ chłonne. Siatki usuwa się ze szklarni razem z roślinami. Rośliny pnąc się po siatkach górze prawie nie wymagają wiązania, a tylko w 1—2 miejscach umocowuje się pęd pr*_e. wodni. Ułatwiony jest również zbiór, owoce bowiem zwisają między oczkami siatki, dzię. ki czemu są dobrze widoczne. Szpalery mo. gą być również utworzone z rozciągnięty^ poziomo co 40—50 cm 4—5 drutów, do których w miarę wzrostu roślin przywiązy. wene są pędy przewodnie, t System mieszany. Polega on na tym, ze rośliny sadzi się w jednym rzędzie co 30^ —40 cm, czyli gęściej niż normalnie, przy czym prowadzi się je na zmianę, jedną roś. linę na skośnym szpalerze, a drugą przy zwisających sznurkach.

W uprawie ogórka cięcie jest zabiegiem pielęgnacyjnym, decydującym o wczesności zbiorów, równomierności plonowania, wysokości i jakości plonów. Cięciem poprawia się również warunki fitosanitarne. Głównym celem cięcia jest ograniczenie wytworzoną przez rośliny masy wegetatywnej do ilości niezbędnej, warunkującej odżywianie tych owoców, które pozostawia się na roślinie.

Metoda cięcia ogórka uprawianego przy podporach zalezy od bujności i tempa wzrostu odmiany oraz miejsca zawiązywania kwiatów żeńskich, a także od terminu rozpoczynania i czasu trwania uprawy, jak również od tego, czy producentowi zalezy na uzyskaniu dużego plonu wczesnego, czy maksymalnie wysokiego plonu z całego okresu uprawy.

Typowe odmiany sałatkowe uprawiane w pomieszczeniach można ciąć w różny sposób. Pęd główny, będący pędem przewodnim, prowadzi się aż do szczytu podpór, np. do górnego drutu, czyli do wysokości 1,6—2,5 m. Po posadzeniu rozsady, w miarę wzrostu roślin z pierwszych 6—10 węzłów przy nasadzeniach wczesnych i 5 węzłów przy nasadzeniach późnych z kątów liści usuwa się możliwie wcześnie pędy boczne, kwiaty żeńskie i męskie. Im słabszy jest początkowy wzrost roślin, a tym samym masa wegetatywna, tym więcej należy usunąć tych pędów oraz kwiatów, aby zwiększyć masę wegetatywną, która ma wyżywił pierwsze owoce.

Oalsze postępowanie uzależnione jest od iftkładtnej przez producenta dynamiki plonowania Jeśli zakłada się uzyskanie więk-atoe pi°^nu wczesnego, po którym nastąpi obniżka plonowania przez 4—5 kolejnych ibiorów. a po tym okresie ponownie zbiory iiA zwiększą gdyż zaczną owocować pędy boczne, na pędzie głównym, aż do najwyżej położonego drutu, należy usunąć ze wszystkich kątów liści pędy boczne, a zawiązki przerzedzić, pozostawiając tylko po jednym w&—10 najwyżej położonych węzłach. Pęd główny oglawia się. gdy jego górny odcinek przeróżnie na długość 2—3 węzłów ponad drut po czym tę część rośliny kładzie się poziomo na drucie i mocno przywiązuje, aby rapobiec osuwaniu się pędu głównego obciążonego dorastającymi owocami. W zależności od gęstości sadzenia roślin w rzędzie, wyrastające z pionowo prowadzonego pędu głównego dwa lub trzy pędy boczne opuszcza się ku dołowi i ogławia, kiedy wyrosną na taką długość, że odległość od podłoża będzie wynosiła 50 cm. Także na tych pędach w kątach liści nie pozostawia się na ogól więcej niż jeden zawiązek. Po zbiorze owoców z pędu głównego wyrastające ponownie pędy boczne pierwszego rzędu, a na zwisających pędach pojawiające się pędy boczne drugiego rzędu, tnie się za drugim liściem, pozostawiając na nich tylko jeden zawiązek. Gdy uprawa trwa jeszcze dłużej, wówczas pędy boczne pierwszego rzędu, a na zwisających pędach przewodnich pędy boczne drugiego rzędu, po wydaniu owoców są usuwane, jeśli zaraz nie wyrastają z nich pędy boczne dalszych rzędów. Jest to cięcie prześwietlające. Pędy boczne dalszych rzędów przycina się za drugim liściem, lecz — w zależności od ich liczby — na roślinach pozostawia się jeden lub dwa zawiązki owoców. Do cięcia prześwietlającego należy również systematyczne usuwanie na pędzie głównym i na zwisających w dół pędach przewodnich liści wyrastających z węzłów, z których zostały już zebrane owoce.

Zakładając, że plonowanie roślin w całym okresie zbiorów będzie bardziej wyrównane, na pędzie głównym pozostawia się zawiązki owoców tylko w 4—6 węzłach, a w wyżej położonych węzłach (do około 1.5 m wysokości pędu głównego), z których usunięto zawiązki owoców, pozostawia się pędy boczne pierwszego rzędu i tnie je za pierwszym liściem i zawiązkiem, a na końcowym odcinku pędu głównego, czyli do górnego drutu, pędy boczne tnie się za drugim liściem i zawiązkiem. Dalsze postępowanie jest podobne jak w poprzednim systemie cięcia.

Nowe. stale pojawiające się szklarniowe odmiany ogórka mogą tworzyć jeden lub nawet kilka kwiatów żeńskich w każdym węźle. Są także zróżnicowane pod względem szybkości wybijania pędów bocznych w zależności od liczby pozostawionych zawiązków owoców. Z tego powodu należy poznać specyficzne cechy odmiany, np. z instrukcji opracowanej przez hodowcę lub innych publikacji. Pamiętać należy również, że temperatura powietrza, zwłaszcza w nocy. reguluje wzrost owoców i wybijanie pędów bocznych. Temperatura nocy wyższa o 2—4°C od optymalnej dla danej odmiany przyspiesza wzrost owoców, a niższa o 2—3°C hamuje ich wzrost, ale stymuluje wybijanie pędów bocznych i wzrost elon-gacyjny całej rośliny.

Partenokarpijne odmiany o owocach krótkich, tzw. konserwowych, uprawiane głównie w tunelach foliowych przy podporach, są na ogół cięte wg drugiego z opisanych sposobów dla odmian sałatkowych, z tym że poza usunięciem wszystkich zawiązków owoców i pędów bocznych z kątów pierwszych 4—5 liści nie wykonuje się już więcej przerzedzania.

U odmian konserwowych, zarówno par-tenokarpijnych jak i nie partenokarpijnych, posadzonych w nie ogrzewanym tunelu foliowym pod koniec kwietnia lub na początku maja, pędy boczne mogą wybijać już z pierwszych węzłów. W takim wypadku zaleca się pozostawić 2—4 z nich i pozwolić im swobodnie położyć się na zagonie. Hamuje to wzrost elongacyjny pędu głównego prowadzonego w górę przy sznurze oraz wybijanie pędów bocznych. Ten system prowadzenia i cięcia odmian konserwowych jest mniej pracochłonny oraz dodatnio wpływa na wielkość plonu.

Przy płaskiej uprawie (prowadzonej tylko w skrzyniach inspektowych) odmian hetero-zyjnych, zarówno sałatkowych, jak i będących surowcem dla przetwórstwa, cięcie sprowadza się do zabiegów prześwietlających. a jeśli zależy nam na szybkim roz-krzewieniu się roślin, stosuje się jedynie ogławianie rozsady nad 4—5 liściem i wach-larzowo rozkłada pędy boczne.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
matematyk TRÓJKĄTYPodział tf«
zpr 19
9 PODZIAŁ SKAŁ ZE WZGLĄDU NA ICH WŁAŚCIWOŚCI FIZYKO - MECHANICZNE 1 według PN-BOi080. 1984 „Kam
HPIM1577 Rozwiązania konstrukcyjne stropu, podcienia i tarasu W pokoju cennym, ze wzglądu na rozpięt
IV. Podział ściąg ze wzglądu na cel — Ściągi indywidualne i zbiorowe — Ich treść — Ściągi
Geologia0015 Warstwowanie jest powszechną cechą skał »sadowycfr%«R Ze wzglądu na zróżnicowanie wystę
14:20-15:05 gr. I 1 Osoby, które nie mogą uczestniczyć w kotowkium w powyższym terminie ze wzglądu n
PLAN MIASTA ŚREDNIOWIECZNEGO Układy miast średniowiecznych są zróżnicowane ze wzglądu na okres w któ
Struktura postępowania w Kpa (podziały postępowania administracyjnego) I. podział ze wzglądu na kryt
-Modalność zdań Modalność zdań to sposób w jaki zdania stwierdzają pewne fakty. Ze wzglądu na
Przestepstwa przeciwko czci 1 Au. 212 CZĘŚĆ SZCZEGÓLNA wcncji sijtłu opiekuńczego ze wzglądu na ochr

więcej podobnych podstron