IMG�26

środkiem antykorozyjnym, a następnie btułym lakierem. P*J|fcj w kształcie eliptycznym wbija się na głębokość 40-50 cm do nor,, ści 1,2—1,5 ni. Szczytowe rurki podpiera się od wewnątnt wzmocnić całość. Długość typowego tunelu igolornskicgo wynaii jq _łł^M**\ ^ 3,5 m, a wysokość J ,5 m. W uprawie warzyw nisko rosnących (ap. wczesną wiosną jest często praktykowano rozszerzanie tunelu do 4 _m. powierzchnię uprawną o IO%. Konstrukcję przykrywa się folią polietylenową o grubości co najmniej 0,15 mm. Ozpkmiit wiatry i szczelnego pomieszczenia do uprawy warzyw w dużej sposobu zamocowania fblii i wykonania ścian szczytowych Na mtitriti**^''! folię montuje się za pomocą tzw. kołnierza z wplecionym mocnym raiulj ***** napina się i przytwierdza do wbitych w osi ściany szczytowej ptbfcfa nic* wykorzystać specjalne zapinki do fblii wykonane z twardych    ^y<

nych. Ściany szczytowe, tzw. czoła, mogą być przedłużeniem poufali też stanowić element oddzielny. W drugim wypadku możliwa jtu stopnia ich nachylenia. Czoło wykonuje się zazwyczaj ze starszej folii. w kształcie półkola tnk. aby po podwinięciu wzdłuż łułcu(do wprowadzamy^* przykrywała szczelnie wejście do tunelu. Brzeg folii podwija węp©h«_Ł lub spina gęsto zszywkami. Wpleciony sznurek napina się mocno i pnyAą^³ wbitych na zewnątrz palików. Folię wzdłuż tunelu umieszcza Mę wewraeS* kopanym rowku i obsypuje ziemią, jednocześnie mocno naciągając. Pta^fj. naciągnięciu folii towarzyszy:

•    mocne przyleganie do elementów konstrukcji;

•    gładka, lśniąca powierzchnia;

•    przy stukaniu odgłos przypominający dźwięk bębna.

Folie z niskich tuneli (wysokości 20 60 cm) usuwa sęposyuyąij^ k i ej temperatury, która mogłaby oddziaływać szkodliwie oa wooś ndin ^ jak bezpośrednie osłony, folię powinno się zdejmować w czasie chłodtą: prdar ncj pogody. W tunelach typu igolornskicgo nie jest konieczne usuwanie feti t ą* sie upałów, pod warunkiem, te nie są długotrwałe.

.Mikroklimat w niskich tunelach i jego regulowanie

Natężenie promieniowania w tunelach w porównaniu t warankin a» wnątrz jest wysokie - średnio dla wszystkich folii w dni stonccair oprali -84%. W tunelu pokrytym nową folią natężenie PAR jest średnio o lON*?flan w tunelu pokrytym folią używaną trzeci sezon. W wyniku dużej pmpuzraśeo dla promieni słonecznych korzystnie dla roślin kształtują się lakżcsanrfcjóę* W typowych tunelach niskich (wysokości 40-60 cm) panują podobne itięshr jak pod folią perforowaną, ale w razie spadku temperatury zewnętrznej repijat* inują ciepło (tab. 2). W godzinach rannych wczesną wiosną temperatiopmm w tunelach jest o I°C, a w późniejszym okresie o 3°C wyższa niż pod fcMJj® rowaną. Zimą, po spadku temperatury zewnętrznej do -3°C w tunelu iW***

jjlfc zastosowanej do przykrycia (rys, 7). Znacznie lepsze właściwości ler-od zwykłego polietylenu (PE) ma folia z polichlorku winylu (PCW) ^jcn-cctaou winylu PA), Wczesną wiosną niebezpieczeństwo dla roślin temperatury na zewnątrz -5, *6°C, Ich wpływ można ogranicz okresowe przykrycie włókniną lub nawadnianie dużą dawką wody J joilziewanym przymrozkiem. Dla warzyw ciepłolubnych zagrożenie stadnie temperatury zewnętrznej do-l, -2'C. Przyczynąobserwowancgocza-jj,iplutemperatury nocądo wartości na zewnątrz może być sam tunel i przebieg pggai oddawania ciepła. To paradoksalne na pozór zjawisko ma miejsce przy na-AwoeplejayebiMspowietrza. a także po intensywnym opadzie deszczu. W tych uiuśiń ciepło nagromadzone w ciągu dnia w tunelu jest oddawane przez folię j-tiDinfy konstrukcji do atmosfery i temperatura na zewnątrz przewyższa panującą ^ serfci tunelu nawet o 3-4®C.

Wyszukiwarka