Klub szachist 25252525F3w15

238 a A ŚWIĘTOCHOWSKI; NOWIO-K I OIKIWIAD

— Pan wiesz — odrzekł Radek usiłując zapanować nod sobą — że jest to moja córka.

— W rozmowie poza klubom nio powinienem o lym pamlqtać. Otóż przychodzę do pana z zapytaniem, czy Ja mam nu naszych zebraniach przedstawić tę sprawę?

— .luk się panu podoba — odrzekł Radek z drżeniem w głoslo — ale czego pan nic powlnlenei robić, to starać się o wzajemność Izy, bo ja na związek jej z panem nie zezwolę.

— Dlaczego?

— Dlatego, że znam pańskie życie.

— Jako prezes klubu, alo nic jako Henryk Radek. Jest to z pańskiej strony wyzyskiwanie swego stanowiska przeciwko członkowi stowarzyszenia i lamonle obowiązku, który uroczyście zaprzysiągłeś. OdybyS pan nlo był dopuszczony do moich szczerych wyznań, przyjąłby! niezawodnie z radoScią moją rękę dis swej córki,

— Mylisz się pan, nie uważałbym cię nigdy za odpowiedniego dla niej męża.

— Jest to wykręt, któręgo pan nie udowodnisz.

— Niech tak będzie. W każdym razie wiedząc, że charakter pański jest poplamiony, nic mogę sądzić, że jest czysty.

— Ale panna Iza tak sądzi.

— Ja panu też tylko mówię, jak na małżeństwo z panem patrzy jej ojdec.

— I pan przypuszczasz, że znajdziesz dla niej męża, który będzie człowiekiem niepokalanym? Ha, ha, ha!

— Przynajmniej będę wraz z nią w to wierzył.

— A więc panu potrzebne jest złudzenie, oparte nn obłudzie przyszłego zięcia? Pyszny z pana ojciec, a jeszcze pyszniejszy prezes stowarzyszenia szczeroici!

— Z ojcostwa dymisji wziąć nic mogę, a z prezesostwa ją przyjmę.

— A no, pomówimy o tym na zebraniu.

Ukłonił sio chłodno l wyszedł.

Urbłn nie kochał jeszcze tak dalece Izy, ażeby jej ojca wyzywał do wołki w imię potężnego dla niej uczuciu. Rinna podobała mu się bardzo i obioeywoło mu wszystkimi przymiotami szczęście oraz ten wpływ umoralnia-jęcy, o którym marzył, ale teraz przede wszystkim chodziło mu o zagłuszenie wewnętrznego rozstroju Jakimi wybuchem energii- Radek natomiast cierpiał. Nic spodziewał się on nigdy, że wypadki postawia go między tuk ostrymi przeciwieństwami: między obowiązkiem dyskrecji I niepamlętnnla moralnych skaz człowieku, który mu je pod przysięgę tajemnicy wyznał, u miłością dla córki. Z duszę rozdartą, nie umiał jeszcze zdań sobie sprawy, co powinien uczynić, co poświęcić i co obronić, a nowet jukę właściwie wartość moralną posiadał Urbin. Bo rzeczywiście, gdyby nie znał jego zwierzeń, uważałby go może za pożądanego męża dla swej córki- Ale je zna, znał

Poszedł na posiedzenie klubu ze świadomością, że będzie musiał wytrzymać gwałtownę burzę, ale bez żadnego pojęcia, jak ję zmoże.

Urbin natychmiast po zebraniu się członków przedstawił całą sprawę.

— Jeżeli złożone tu wyznania — dodał — maję oddziaływać na nasze wzajemne stosunki i czyny poza klubem, to jego wyłęcznic naukowy col jest blagę, a my wszyscy bohaterami głupiej komedii, która niewarta jest tego, ażeby ję grali ludzie poważni i uczdwL

— Kiedy my nic jesteśmy uczciwi — przerwał prezes, blady.

— Ale mieliśmy być takimi względem siebie.

— A więc powiedzcie: czy ja mu powinienem dać córkę? — zapytał Radek, wzburzony.