Klub szachist 25252525F3w6

220 Ai AWIRTOCIIOWSKl: NOWKI.K I OPOWIADANIA

milczenie. -Albo moje przypuszczenia były trafne — pomyślałem sobie — albo ogłoszenie pomieszczono w numerach poprzednich*. Nic chciało ml sic Ich odszukiwać w porzuconych papierach. Upłynęły dwa miesiące, podczas których oswoiłem się ze znaleziona suma jako moja-Dyrektorowi banku wyprawiono ucztę jubileuszowa, nn która I Ja otrzymałem zaproszenie. Przy kolacji pewien podpity przemysłowiec w głośnej rozmowie zaczai bardzo wzgardliwie odzywać się o instynktach ludzkich. ■Sam pun w to nie wierzysz?" — zauważył mu Jubilat • Nic wierzę!. — zawołał fabrykant — Dam panu dowód: przed dwoma miesiącami zgubiłem w waszym banku 12 000 rb. i nie zrobiłem o tym najmniejszego ogłoszenia. gdyt nie chciałem, ażeby znalazca, wziąwszy moje pieniądze, jeszcze w dodatku uśmiechną! się złośliwie z mojej głupiej nadziei, śe on mi jo zwróci". Argument był Silny. "A właśnie, że Je zwrócę, skoro wiem, że do pana należą" — rzekłem uroczyście. Zdumione oczy obecnych zwróciły się na mnie. -Pan je znalazłeś- — spytał fabrykant, zmieszany.

"Tak" — "A dlaczego pan nie ogłosiłeś" — -Bo uważałem. że był lo inlcres i obowiązek właściciela, tym bardziej że mógł się kłoś inny do nich przyznać-. Wypowiedziałem ten frazes z takim przekonaniem, jak gdyby on wyszedł z poważnego namysłu i prawego sumienia. Naturalnie pesymista odwołał zaraz swoje zniewagi przeciw naturze ludzkiej, a nazajutrz we wszystkich pismach brzmiała sława mojej uczciwości A ja. słuchając jej. znowu plułem w siebie^-'.

Gdy zastępca bezimiennego autora akoóczyl czytanie, zapytał członków klubu:

—. Czy przyjmiecie go?

— Przyjmiemy — oświadczyli jednogłośnie.

— Nazywa się Wacław Urbin.

— Itrbln? — powtórzył z najwyższym zdziwieniem prezes stowarzyszenia.

Przyjęcie Urbina do klubu było wypadkiem bardzo ciężkim. Naprzód, stowarzyszcie zawiązało się niemo! nd razu w obecnym składzie Jako kółko przyJocicUkic ludzi dobnr wzajem znajomych i włajdwie dotąd nie wprowo-dzilo żadnego nowego członka. Po wtóre, mmuc/om* nn poprzednim posiedzeniu niebezpieczeństwo zdrody tojem-nlc I dostrzeżone próby w tym kierunku rzuciły popłoch. Po trzecie, dopuszczenie Jeszcze jednego czlowleko do zno-Jotnożcl sekretnych wyznań przejmowało ksżdego Jeśli nlo strachem, to niechęcią. Wszyscy oni bowiem zakładając klub mieli doić odwagi do szczerego otwarcia przed sobą swycli dusz. ule gdy pierwszy zapal ochlódl. gdy owe spowiedzi. własnoręcznie spisane, spoczywały w skrzyni, skąd mogły być skradzione i złośliwie zużytkowane, gdy do nich teraz dano swobodny dostąp członkowi nowemu, niemile dreszcze obiegły szachistów. Nadto dołączyła słą Jeszcze jedna okoliczność: Urbin nie byl im obcy; wszyscy pozostawali z nim w dalszych lub bliższych stosunkach i wszyscy — jak tego wymaga życie — grali przed nim komedią, którą on teraz miał przejrzeć zza kulis. A i on am uległ bardzo naturalne} febrze' w pierwszym uniesieniu odsłonił swe życie przyjacielowi, ale skoro nadeszła chwila ukazania całej jego nagości innym, którzy dotychczas patrzyli na niego z szacunkiem, a nawet podziwem -uczuł gorąco wstydu. Nie podobna wszakże było cofnąć «ią — i Urbin przybył na zebranie klubu.

Był to mężczyzna trzydziestoletni a tak chudy, że prawie znikły mu mięśnie. Z twarzy, ocienionej brunatnymi