P2050803

Podział gmntów w zależności od sposobu Ich powstawania

gor*

Warstwy gruntu odłożone w okresie przed lodowcem są przezeń skonsolidowane (zagęszczone) i odznaczają się małą porowatością oraz małą ściśliwością; są więc bardzo dobrym gruntem do fundamentowania budowli. Mało skonsolidowane jednak są grunty odłożone przez ostatni w danym miejscu lodowiec oraz te z dawniej odłożonych, które w okresie przejścia lodowca były zamarznięte.

W niektórych przypadkach grunty skonsolidowane przez poprzedni lodowiec ulegały pofałdowaniu pod ciężarem następnego lodowca. W takich warunkach w zgniatanych gruntach spoistych (iłach i glinach) powstały powierzchnie poślizgu, wzdłuż których wytrzymałość gruntu ńa ścinanie jest znacznie zmniejszona (patrz rozdział 7).

Przykładem pracy lodowców są północna i środkowa część Polski, które pokryły się w epoce lodowcowej warstwą piasku, gliny i kamieni z Półwyspu Skandynawskiego (o grubości miejscami powyżej 100 m).

racyjfei

Utwory eoliczne. W okresach polodowcowych teren był pozbawiony roślinności. Wiatry o dużej sile powodowały tworzenie się wielkich mas cząstek pyłowych, unoszonych na duże odległości i odkładanych w miarę zmniejszania się siły wiatrów. W ten sposób tworzyły się lessy. Ponieważ odłożone wiatrami lessy zostały spojone (węglanem wapnia) wkrótce po ich odłożeniu, a więc w stanie luźnym, odznaczają się one dużą porowatością (46 52%).

110

(5.4)

(5.5)

tfilgot-

Phn

W stanie suchym lessy są dość zwartym gruntem i mają znaczną wytrzymałość; dowodem tego są prawie pionowe wysokie skarpy w wykopach (rys. 2.10). Po za-tsy skalne: boczeniu less łatwo ulega rozmyciu, tworząc głębokie jary ; less zamoczony pod Na przed* fundamentami ulega dużym osiadaniom, gdyż spoiwo łączące ziarnka lessu zostaje rozpuszczone wodą. Lessy odłożone w warunkach klimatu pustynnego dawały po ia (CaCO# ^za®oczeniu osiadanie do 1,5 m. Odłożone w wodzie lub nawodnione lessy nie mają ao warstwc ^ gruntów makroporowatych, gdyż dostatecznie zagęściły się pod swoim włas-ⁿW» ciężarem.