/
onoda ggf X WNfGM iaicn) iwa
rmrtrru raifarn
Rys. 4 Schemat działania aulosupreson membranowego (ASRS) w analizie anionów.
Substancją regenerującą może być zdcjonizowana woda (autosupresja z zewnętrznym zasilaniem wodnym), roztwory kwasów lub zasad o odpowiednio dobranym składzie (suprcsja chemiczna bez podawania napięcia na elektrody) lub faza ruchoma, która opuściła już detektor (autosupresja z zawracaniem eiuentu).
Współczesne supresory membranowe charakteryzują się małymi wymiarami, dużą wydajnością wymiany jonowej, szerokim zakresem możliwych do stosowania prądów oraz zwiększoną odpornością membran na działanie rozpuszczalników organicznych.
3.3 Elucnly
Wybór eiuentu zależy od stosowanej metody detekcji [41-43]. Ponieważ najpopularniejszym z nich jest detektor konduktomctryczny, clucnty stosowane w wysokosprawnej chromatografii jonowej można podzielić na;
eluenty stosowane w układach z kolumną tłumienia (suprcsją chcmic/ną) i detektorem konduktometrycznym (tzw. chromatografia dwukolumnowa, a ang "dual-column ion chroinalography" lub "supprcssed ion chromatography");
eluenty stosowane w układach z elektroniczną kompensacją tła i detektorem konduk-tomclrycznyrn (l/.w. chromatografia jednokolumnowa / ang "nngJe-column ion chromato-grophy" lub "non-tuppmacd ion chromatography").
Wybrane eluenty stosowane w chromatografii dwukolumnowej anionów podano w tabeli 3.
Tabela 3 Najważniejsze eluenty stosowane do oznaczana anionów techniką chromatografii dwukolumnowej
□iKM |
JaadueM |
ProduJa tuprap |
siłaeiucji |
Na,CO, |
CO,* |
łhCO, |
itf>« |
NaHCOi |
HCOj |
HjCO, |
mała |
NaHCO) + Na^COi |
HOOiCO,* |
HjCOj |
iralnu |
NaOH |
OK |
HjO |
mała |
N3jB4Ot |
B/V‘ |
H»BOi |
bardzo mata |
R'NHCH(R!)SOjH ♦ NaOH |
R'?łHCH(R;>SO,: |
RNH/CHtR-jSO,* |
średnia |
HjNCH(R)COOH ♦ NaOH |
H/CHtDCOO |
H/TOtfRjCOOH |
Mm |
Jak wynika z powyższej tabeli eJueaty flotowane w chromatografu jonowej dwukolumnowej z detekcją kondutaomctryaną to najczęściej sok słabych kwasów, których jony są protonowane podczas procesu supresji. Produktami tłumienia są kwasy o bardzo niskich stałych dysocjacji, dzięki czemu wnoszą niewidki udział do całkowitego przewodnictwa roztworu
Najpopularniejsze z nich to mieszaniny węglanu sodu i wodorowęglanu sodu. których typowe stężenia mieszczą się w przedziale od kilku do kilkunastu mM'dm\ Stosunek ich stężeń, a więc uzyskane pH fazy ruchomej pozwala tak dobrać wymaganą siłę elucji. aby wszystkie oznaczane substancje były zdysocjowane.
Eluenty o małej sile clucji takie jak NaOH czy NajBaO; mogą być stosowane w posta ci stężonych roztworów, szczególnie w rozdziałach z elucją gradientową. Wybór odpowiedniego eiuentu może być oparty na współczynniku selektywności (44 J.
ZVyala on wyciągnąć następujące wnioski: