pi6

czynności lewej komory serca. Jednakże badając palpacyjnie można przyłożyć dłoń na następujące obszary okolicy przedsercowej:

• okolica tętnicy głównej - II przestrzeń międzyżebrowa po stronie prawej mostka (badający skupia się na niepokojącym tętnieniu, czy drżeniu, które bardzo często towarzyszy wadom zastawkowym)

• okolica pnia płucnego - II przestrzeń międzyżebrowa po stronie lewej mostka, wnioskowanie obejmuje podobne nieprawidłowości

• okolica trzonu mostka i na lewo od trzonu mostka - wnioski diagnostyczne z badania tego obszaru będą dotyczyły głównie prawej komory

• okolica uderzenia koniuszkowego, nazywana również okolicą lewej komory, gdzie badający stara się określić cechy uderzenia koniuszkowego. Wśród istotnych cech tętna koniuszkowego wymienia się jego lokalizację. Zatem uderzenie koniuszkowe powinno być identyfikowane w V przestrzeni międzyżebrowej nieco przyśrodkowo od linii sutkowej lewej. Innymi cechami są: wielkość i obszar uderzenia. W warunkach prawidłowych uderzenie koniuszkowe nie powinno przekraczać obszaru 2 opuszek palców czy też obszaru 1 przestrzeni międzyżebrowej. Zaznaczyć należy fakt, że nie u każdego pacjenta udaje się odnaleźć tętno koniuszkowe, wówczas należy poprosić go o położenie się na lewym boku, co może ułatwić identyfikację tego zjawiska, jednakże wówczas nie można już określić lokalizacji, gdyż nie jest ona adekwatna z uwagi na zmianę pozycji serca podczas ułożenia na boku. W takiej sytuacji określa się jedynie dynamikę uderzenia koniuszkowego, bez określenia jego położenia. Należy również konfrontując osłuchowo określić jak długo trwa uderzenie koniuszkowe, nie powinno przekraczać 2/3 okresu skurczu.

Zjawisko to jest istotne z punktu widzenia różnych sytuacji klinicznych np. podczas powiększenia lewej komory uderzenie koniuszkowe prze-