Scan0017 tif

• * ,i

:|i

'\

F

. i.

i

1

J

i

I

i

Z kolei zapytano dziadka o zgodę.

■— A co będzie, jak piorun dragi raz uderzy w topolę? — rezolutnie zapytał staruszek.

Nastąpiła chwilowa konsternacja.

—    Z najgorszych katastrof ludzie wychodzą cało — powiedział krzepiąco syn, który miał przed oczami widok zarobionych pieniędzy.

—    Ubezpieczymy was — zaproponował Skubany.

Wreszcie przystano na propozycję dziadka, żeby

na topoli zainstalować dyskretnie mały piorunochron.

—    Strzeżonego pan Bóg strzeże — zakończył dziadek dyskusję.

Skubany zaraz wyj ął z teczki papiery i zawarł z dziadkiem odrębną umowę. Milordziak sam zobowiązał się zrobić na miarę gniazdo bocianie i przypomniał, żeby dostarczono skrzydła.

—    Będę o tym osobiście pamiętał, czasu nie ma zbyt wiele. Tylko patrzeć, jak zjadą pierwsi goście — Skubany uścisnął rękę Milordziakowi i poklepał po

'amieniu staruszka, który mu na pożegnanie zakłeko-;ał najpiękniej, jak umiał.

Wieść o zmianach w Dzyndzylakach szybko rozeszła się po okolicy. Jeśli ktoś przejeżdżał w pobliżu, skrę-:ał w bok i przypatrywał się chatom i ich mieszkańcom przebranym w dziwne skóry, Ale po prawdzie to izyndzylaczanie nie lubili odwiedzin sąsiadów. Musieli szeroko tłumaczyć dlaczego przystali na propo

zycję „Dewizowego Turysty”. Tyxn bardziej, że nie-zainteresowani byli bardzo sceptyczni. Wyrażali wątpliwość czy cała ta impreza będzie opłacalna i czy nie przyniesie więcej szkody niż pożytku.

—- Każdy ma swoje wyrachowanie — odpowiaaali na to dzyndzylaczanie.

Entuzjastycznie została przyjęta przez mieszkańców Dzyndzylaków specjalna uchwała Powiatowej Rady

' i

Ml «