~LWF0023 [Rozdzielczo�� Pulpitu]

	Vfy.A = Q lub l(27)1	wprowadzić p
	W rzeczywistości w różnych punktach przekroju panują, a przynajmniej mogą panować, różne prędkości. Oznaczając przez d/f elementarne poletko wyodrębnione^jw pewnym punkcie przekroju (przekrój strugi przechodzącej przez ten punkt), a przez o prędkość panującą w tym punkcie, otrzymamy elementarny wydatek	Wspólczyi kiom Coriotil
	d(? = pd-4.
	Całkowity wydatek strumienia wyrazi się wówczas w postaci	Wyrażeni
	e= J «<u ; (28) 4	do postaci na
	porównując wyrażenie (27) i (28) łatwo znajdziemy analityczne określenie prędkości	6 Hydraulik* ^k
	--- _
f' •> ^,l*		\

R. III. Ogólne zasady ruchu cieczy

my symbolem £h_ltr. W ten sposób, w przypadku strugi cieczy rzeczywistej, mamy równanie Bernoulliego w następującej postaci

_Il+£i₊^__IJ+£?₊^₊r*„.

7 2» 7

Równanie Bernoulliego jest zależnością ustaloną dla poszczególnej strugi W niektórych przypadkach, zresztą bardzo często spotykanych w praktyce, moi stosować je w odniesieniu do całości strumienia. Mianowicie wtedy, gdy:

1. poprzeczne wymiary strumienia są na tyle małe, że możemy pominąć różnią wysokości położenia różnych punktów poprzecznego przekroju strumiania (przyj mując, jako właściwą, wysokość liczoną do środka ciężkości przekroju) oraz pominął różnice ciśnień panujących w poszczególnych punktach przekroju:

2. lub gdy strumień płynie poziomo, tak że w przekroju pionowym pani

hydrostatyczny rozkład ciśnień, a więc suma z+ dla wszystkich strug dam

przekroju jest stała. Przy ruchu cieczy w korytach otwartych o małym spai dla uproszczenia zagadnienia traktujemy ruch taki jako poziomy, pomijając wpłyn przyspieszeń pionowych na rozkład ciśnień. W omówionych przypadkach wysokości położenia i wysokości ciśnienia lub ich sumę możemy traktować w każdym przekroją jako wartość stałą dla wszystkich strug. Jednakże prędkości w poszczególnych punktach przekroju na ogół nic są jednakowe. Do równania Bernoulliego musimy wprowadzić pewną prędkość zastępczą dla całego przekroju. Tę prędkość zastępczą będziemy nazywali prędkością średnią (p^). Za prędkość średnią będziemy uważali taką prędkość, przy której, gdyby w całym przekroju panowała jednakowa prędkość, wydatek równałby się rzeczywistemu. Oznaczając wydatek strumienia przez Q, pole zaś przekroju poprzecznego przez A, otrzymamy zależność

Sr