60

topologia Kopru formalnych naucoma apracowana pncx Wilhelma Kolna (1847^ -1929). Wymienia on pleć Kopni:

—    pnysoto »imit ■- podanie.

—    powifonM;

—    arhrank;

—    mrasowiałc'.

Są one z prwnoidą hanbM^ zrozumiałe nit atopnie przedstawione przez ller*. barta i noiunlcowo bliałde współcześnie przrdstowianym ogniwom kształcenia.

Ola (oku podającego n«)bardziej rozbudowany i zarazem odpowie^M mtaw ogm« prsedsawó W. Okoń. Są one ncttępM)ąoe:

1)    ułoiadaraiamc uczniom ccldw i zadani dydaktycznych;

2)    atmajonaeme ucaidw coowym materiałem;

2) brnmme procesem nogóhianu przekazanej wiedzy;

4> utrwalanie umiejętności, nawyków- r przyzwyczajeń.

SJ kształtowanie umie;ętnofci. nawyków a pncyzwyczajcó;

•5) wiązanie teorii z praktyką;

7) kontrola i ocena wyników kształcenia'

Natomiast w utfsdaim swoim podręczniku pt. Wprowadzenie do dydaktyki rpfrtigf W. Okoń dokonał pewnej modyfikacji wcześniej ustalonych ogniw, którą nic wpływa jednak znacząco na ich istotę t istotą całego procesu kształcenia. Wymienia vc nim takie oto ogniwa; uświadamianie uczniom celów i zadań kształcenia. poznuujme nowych faktów. nabywanie pojęć, poznawanie prawidłowości i ąticmatyzowanic wiedzy, przechodzenie od teorii do praktyki, (czyli nabywanie umiejętności i nawyków), wykonywanie zadań praktyczrso-d ■Jtaiflw irjfli (Jako drugi etap przechodzenia od teorii do praktyki), sprawdzanie i nocna ongnąć.

Wynikającym z tych ogniw czynnościom nauczycieli — odpowiadają czynności uczniów. W. Okoń cmnoici cc przedstawi! w formie następującej tabeli⁴:

mwm 1905.0. 58-59 ŚŁ.B. 149-161

tlzlalanu uonlom celów i zadaft kszulcenia.

i >

red*. W. PenąAula^