MG53

Afy

Ksenofonl ur. -430 — 354 p.n.c. "Wspomnienia o Sokrate»ie(469-3*W p.n.e.>"

sztuki wizualne mają charakter naśladowczy odtwarzają one rzeczywistość w sposób idealizujący

ważnym zadaniem sztuki było odtwarzanie treści duchowych, piękna wewnętrznego, widocznego w ekspresji postacr piękno upatrywał we właściwym przystosowaniu przedmiotu do jego funkcji

Platon ur. 427-347 p.n.c. .Państwo"

Filozof idealizmu, wiążącej koncepcje rzeczywistego bytu ze znajdującymi się po za światem zmysłowym ideami.

Rzeczywistość jako odblask idei Nie cenił sztuk wizualnych Istota piękna tkwi w mierze i proporcji

Cenił sztukę opartą na tej teorii, inną krytykował podając. Ze odnosi się ona do zmysłowej i uczuciowej reakcji odbiorcy Największe piękno tkwi w ideach

Konflikt między sztuką wizualna . poezją poezja jako wpływ boskiego natchnienia, wynik, boskiego s/a\c łtstw a Istnieje zróżnicowanie pomiędzy sztukami, które tworzą rzeczy, a tymi które tworzą obrazy, te drugie krytykował za to, t* tworzą iluzję

Uważał władzę państwową za uprawnioną do wywierania nie tylko wpływu, »\c i przymusu na uzdolnionych artystach łay tworzyli zgodnie z potrzebą społeczną

Uważał, że lepsza była sztuka archaiczna, a egipska najbardziej odpowiadała jego myśli Arystoteles ur. 384 —322 p.n.c. „Poetyka”, „Retoryka"

Jego poglądy na literaturę, przenoszono później na sztukę i opierały się one na VA\ku zasadniczych pojęciach Naśladownictwo "mimesis” pojmowane w twórczy sposób Oczyszczenie „katharsis** uwołnienie umysłu od dręczących go uczuć Stosowność

Sztukę pojmował jako zdolność do wykonywania jednego z rodzajów czynności, tego który jest świadomym i opartym wa. wiedzy wytwarzaniu

Do sztuki jako zdolności konieczne jest uzdolnienie, ale można tez się jej nauczyć opanowując wiedzę i reguły

Sztuka powinna naśladować to co natura stworzyła, ale także ukazywać to czego natura nie zdołała zrobić t\o co typowe i

ideał)

W przeciwieństwie do Platona, Arystoteles włączył poezję do grona sztuk

Przyznawał sztukom odrębną sferę działania: prawda artystyczna była odmienna od prawdy naukowej, a wy po w \e dx\ artystyczne są jakby poza prawdą i fałszem

Horacy ur. ok. 65 — 8 p.n.e. „Lista do Ptzonów”

o Uznaje swobodę inwencji artystycznej, zaleca jednak pozostawanie w granicach rozsądku

o Podkreśla znaczenie stosowność i charakteru i stylu wobec tematu i funkcji postaci i dzieła (przykład-, smutna scena n\e może być przedstawiana z uśmiechem na twarzy itd.)

o Trzeba się trzymać tradycji w obrazowaniu: Medea ma być dzika, ino płaczliwa. łksion wiarołomny. \o szalona... o Celem poezji jest nie tylko pouczenie, ale takie przyjemność „dełectare" o Poemat jest jak obraz (tu wypływa kwestia gustu odbiorcy) o Mądrość jest początkiem dobrej poezji

Kwintylian ur. ok. 35 - 95 „Kształcenie mówcy”

o Mówca ma mieć na oku przede wszystkim piękno i pożytek

o Rozmaitość w sztuce jest piękna (przykład stojącej postaci, która nie zachwyca ho nie tna w niej mchu) o Ruch na daje postaci cos z życia i indywidualnego charakteru (postaci stojące, siedzące,biegnące - różnorodność o Kolejnym plusem w sztukach plastycznych jest trudność przedstawienia (Myron.\>yskobo\) — tak jak figury stylistyczne w retoryce

Twarz powinna być widoczna cala, ale nie zawsze, ponieważ, pewne rzeczy trzeba ukryć (NpeWes \ Nntygonos, z Kytnos i ofiarowanie Ifigenii)

o Nie można się krępować niewolniczo przepisami - katholika - powszechnymi, uniwersaiwymi, ponieważrza zdarzają się reguły, których nie można obalić

o Indywidualna forma odmiany (species), rodzaju (genusj - tak ja rzeźby greckie różnią się od etruskich, tak. inny gust

o Zeuksis odkrył sposób przedstawiania światła i cienia. Parrazios poświęci! się traktowaniu Wuw, Protogei się dbałością/starannością. Apelles talentem i gracją Eufranor by\ mistrzem zarówno rzeźby \ak \ ma\ar o Podobnie rzecz ma się z rzeźbiarzami: Po!ik\et wyróżnia! się gracja i pracowitością, Pidtasz okaza\ s\ą posągach z chryzoelefantyny. a l.izyp I Praksyleies są idealni w odzwierciedlaniu natury. natomiast.Y> starał się o piękno niż o prawdę, co jest krytykowane

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
MG54 Pseudo - Longin us ur. I w. n.e. „O górności” o Wzniosłość jak najwyższa doskonałość i szczyt
Ksenofont, Oikonomikos Ksenofont (ok. 430 p.n.e. -ok. 355 p.n.e.). Ateński pisarz, historyk, filozof
Operat mg Unit fpf NeurosłmuUtor wtntbtoerat «ur Wtwoumułitflr«• DC*SAM9UN6
MG!53 zaleta lub wada dotyczy tej metody. Na dokładność pomiaru twardości ^ wpływ bardzo wiele czyn
MG?53 1 SPjSKral Wngm . :J„: - ■;> - -- v t v*x • Vd §Ł1 h fm Ki^i! ■jSTSsBSmo& ■I»BBP
smpb 53 JOHN ABRAHAMSON My uwn Mg cbett mutclrt in* tpired thit enrhuiiattic pupil !•> 
Photo 0242 Aminy biogen białek 53 substancjami s n,it.ur/e. J- kot< i m 111 y aminokwasów wch m
święty Augustyn, Aureliusz Augustyn, (354-430), filozof i teolog chrześcijański. Ojciec i doktor Koś
Ksenofant (430-355) p.n.e. Dzida: Ekonomik (Oikonomikos) O dochodach państwowych Idee: - kształcić i
430 5 x»a aa 33033:3 3aaa 53 90do Internetu zapodał: 3ezWnadgieesem@pc K3S3Ihi r 5 582 EfifcMai 5 51
OŁmitwc/enK MG /dn. 24.iK.2611
53 6 5Q) oJ^ ą Aa^JT^UJ VIa*<u’    ur po*ó>k j ^/UjC OvtX^^UCP /VVVQ.

więcej podobnych podstron