0004101

Nu. ( 44 ) 01>.

sarskiego, a Bogu co było Boskiego, to jest: i ż jako obraz Monarchy wybity na srebrze, które jest ceną wszech rzeczy doczesnych, oznacza władzę i prawo, które on ma nad letni rodzajami rzeczy; tak niemniej obraz Boga, wyryty na duszach naszych, o znacza władzę najwyższą, którą on mieć powinien nad niemi, i nad wszy-stkiemi duchownemi rzeczami. Zaczcm jako wszyscy poddani, winni są zupełne posłuszeństwo panującym we wszy-stkiem tem, co się ściąga do władzy ich, i co się tyczy doczesnych rzeczy; lak leż powinni z daleko większych powodów’ bydź posłusznenti Bogu, z wiernością i dokładnością zu pełną we wszystkich rzeczach, które należą do niego, i które ściągają się do zbawienia.

NUN. Potomność. Syn Elisanta, a ojciec Jozuego z pokolenia Efraima. Elisama, de quo natus ust Nim, qui hnbuit Jilium Josue. Exod. Cap. 33.

NYMPHAS. Oblubienica. Mieszkający w Kolosie człowiek wielkiej pobożności, który uczynił z domu swego kościół, to jest familią Chrześciańską. Salutate Nympham, et quae in dumo ejus est Eołcsiam. Ad Coloss. Cap. 4.

€S>.

0. Wyraz używany jako wykrzyknik. O ! homo Dei haecfuge. 0 ! człowiecze Boży unikaj tego, używa się także dp wyrażenia podziwienia. O 1 Altitudo divitiarum sapienliacet seicn-tiae Deiy do okazania wielkiej żądzy. O ! Si quis daret miki aquam ? Do ostrzeżenia o jakiej rzeczy. O! o! fu-gite deterra aquilonis, Zachar. Cap. 2.

OBADIA. Sługa Boski. Drugi syn Ozego z pokolenia Isachar. 1 .Paralip. Cap. 7.

OBCY. Gentilis. Hebrąjczykowie nazywali obce narody Genti/es, imieniem powszcehnem Goiim, które znaczy narody które nie przyjęły ani w iary, ani prawa Pańskiego. U świętego Pawła obce narody są zawarte pospolicie pod imieniem Greków. Judaeus, et Graecus. Paweł święty jest naznaczony Apostołem obcych niewiernych narodów’, ponieważ ott był szczególnie wyznaczony do ludów niewiernych na opowiadanie im Chrystusa, kiedy święty Piotr i inni Apostołowie opowiadali go najwięcej żydom, eo sprawiło : iż nazywano ich Apostołami obrzezania. Dawni prorocy przepowiadali ze szczególniejszą dokładnością powołanie obcyh niewiernych narodów do wiary. Jakób przepowiedział, że narody miały oczekiwać Messyasza,

• że on miał być ich nadzieją. Ipse erit expectatio Gentium. Psalmista mówi; iż Pan dal Messyaszowi obce narody w jego dziedzictwo. Babo tibi genles haereditalern luam. Ze Egipt i Babilonia miały go poznać , że Ethiopia miała się ubiegać w oddaniu mu darów, że królowie Tarsu i wysp, królowie Arabii i Sabei mieli być jego hołdownikaini. Księga Izajasza pełna jest takowych proroctw, które mu zjednały imię Proroka obcych narodów.

..1 będzie w ostateczne dni przygotowali na góra do-au Pańskiego , (mówi on Gap. 2.) «na- wńerzchu gór, i wy-

• wyższy się nad pagórki, a popłyną

• do niej wszyscy narodowie. Pójdą »też wiele ludzi, i rzekną: chodźcie »a wstąpmy na górę Pańską i t. d.— Ezechiel w opisaniu kościoła Jerozolimskiego, które czyni, wyszczególnia jeden przysionck dla obcych. Cale nakonicc pismo pełne jest przepo-wiedzeń o powołaniu obcych niewiernych narodów, i pierwszeństwie które mień miały w tym udziale nad żydami. Oni bvli oliwą leśną, która miała być zasadzoną na oliwie prawej, co jest obrazem Chrystusa. Joan. Cap. 12 óf.

OBDIAS. Syn Amona, pochodzący od Zorobabela. 2) Syn Aseja z pokolenia Saula. 3) Lewita syn Se-męjasa. 4) Jeden z walecznych żołnierzy króla Jozafata, którego ten król wyprawił do miast Judy dla nauczania ludu. 5) Jeden z wodzów pokolenia Gad , który udał się za Dawidem i złączył się z nim na Pustyni. 6) Jeden ze znakomitszych Judy, którzy podpisali przymierze, które Nehemiasz odnowił z Panem. Ił. Es dr. Cap. 10.

OBED. Niewolnik, i.) Ojciec Gaala. Judic. Cap. 9. 2) Syn Boosa i Butli. Ojciec lssaiego, a dziad Dawida. Iluth. Cap. 4. 3) Człowiek z pokolenia Ju

dy syn Ophala , a ojciec Jehu. I. Paralip. Cap. 2. 4) Jeden z walecz

nych w wojsku Dawida. 5) Lewita brat Semejasa, wnuk Obededoma. 6) Ojciec proroka Azaryasza, który także nazywał się Obcd. Ił. Paralip. C. 28.

OBEDEDOM. Sługa człowieka. Syn Lewity Idylhuin , w którego domu złożona była skrzynia przymierza. Dawid przelękniony straszliwą i naglą śmiercią Ozy, a sądząc się niegodnym złożenia u siebie lego świętego składu , kazał go zaprowadzić do domu lego Lewity. Dwertit eam in Domum Obetledom, i była tam złożona przez trzy miesiące. Et habitaoit Arca Domini in domo 0-bededom Gethei tribus mensibus. Obe-dedotn jest nazwany Geteusz, albo iż był z narodu Filistynów z Giet i przyjął religią żydowską, albo iż przemieszkiwał wtem mieście lubo był żydem i oraz Lewitą. Bóg zlał swe błogosławieństwa na dom tego Lewity, z powodu złożonej u niego skrzyni przymierza, powiększył cudownie jego rodzinę, pomnożył jego trzody i stada, liczy nił żyzne jego pola we wszelkim rodzaju zboża, a to tak widocznie, iż nie było osoby klóraby tego jawnie nie widzała, że wszystkie te dary były skutkiem obecności Arki Pańskiej. Dowiedział się o tent Dawid, powziął tedy powtórnie zamiar przeprowadzić ją do siebie, i była przeniesiona przez Lewitów podług rozkazu Pańskiego. Obedcdom był ojcem Semejasa, Jo-zaheda, Joaha, Sachara, Nathanacla , Amrniela, Issachara, i Phollntego. Był on wyznaczony z synami swemi do strzeżenia drzwi kościoła. II. Itrg. Cap. 6.— I. Paralip. Cap. 16. — Byli i inni niektórzy Lewici lego imienia, i jeden dozorca skarbu kościelnego pod królem Joasem. Unwersa Fasa guaere-pererat in Domo Dei, et apud Obe-dedom. II. Paralip. Cap. 25.

OBELGA. Opprobrium, bierze się za hańbę, którą człowiek zelżony ponosi, albo za tego który jest jej przyczyną. Abstulit Deus opprobrium meum. Bóg mnie uwolnił od hańby, w której zostawałem. Genes. Cap. 30. Niewiasty Izraelskie miały sobie za hańbę, w prawie starozakonnem nie mieć synów. Hodie Abstuli opprobri-