00099 01
188
Król Sobieski lubił jego żarty, i nazywał ge kochanym Winnisiem. Kiedy go dzień jaki nie widział to wyraźnie tęschnił za nim; Winnicki też nie odstępował nigdy Króla Jegomości. Jeszcze z Hetmanem był na potrzebie Chocimskiój, i we wszystkich następnych, nie-odstępując na krok od boku Pana. Królowa wszakże miała niechęć do Winnickiego, bo jój często Francuzów kąsał. Pomimo to jak na przekorę, chwalił się Winnicki przed całym światem, iż się zaszczyca osobliwszemi względami Królowej Jmci, tak dalece, że rzecz ta królewskich nawet doszła uszu. Gdy go Król zapytał czemu tak kłamie? „Ja nie kłamię Miłościwy Panie, powiada, lecz gdzie Panu radzi, tam też i czeladzi. Królowa Jójmość musi mię także mieć w łasce swojej kiedy na Francuzów tyle jest łaskawą; bo ja wypijam co dzień to piwo, które oni nawarzą. Odpraw mię Miłościwy Panie, a zaraz jutro podziękują wszystkie Francuziki za
służbę; albo rokosz będzie w kraju. Jeżeli nie prawdę r #
mówię, bogdajżem z fałszem nosił żupan całe życie.
— Nie odprawię cię Winnisiu! nie odprawię! rzekł Król, ale staraj się tylko zasługiwać Królowej Jejmości.
Winnicki przyrzekł tak miarkować swe sprawy, iżby sobie zasłużył na względy Królowej, i to w krótkim czasie. Wszystkich przytomnych zdziwiła ta obietnica. Winnicki bowiem zwykł był danego dotrzymać słowa, a tutaj trzeba było poprzestać płatać psikusy Francuzom, których płno na dworze było, a tym samym wypaść z łaski dworu całego, samego Króla, który z niechęcią patrzał na francuzów, i fawory jakie podówczas doznawali na dworze królewskim. Wszyscy tedy byli w największem oczekiwaniu, jak się Winnicki tą rażą wyrąbie? Wyrąbał się jak trefniś konceptem. Zamknął aig w oficynach i nie pokazywał się na dworze, a działo się to w zamku Złoczowskim.
— Gdzie Winnicki? pytał Król Jegomość codziennie.
— Słaby odpowiadano. Pan słał do niego księdza Kapelana i lekarza swojego, ale Winnicki nie chciał nikogo przypuścić do siebie. Tak minął tydzień i drugi nie było komu bawić pana przy stole; jak na to nastała słota i dwór cały zesmutniał. Król począł cierpieć na niestrawność, był codziennie gorszej fantazyi, i odmówił Królowej proźb kilka. Dwa starostwa właśnie do rozdania były, rozszafował Król nie według jej myśli. Dąsała się tedy Pani, Król stawał się codziennie nudniejszym, i nie pojmował sam nawet przyczyny, która mu tyle humor skwasiła. Winnicki tymczasem jak siedzi, tak siedzi.
Zniecierpliwiona w końcu Królowa, kazała przywołać jednego z faworytów swoich i rzekła mu w gniewie: „Je sais que ce fou Winnicki n’est pas malade! coute qui coute! faites et yenir au Roi.“
Francuz który znał Królowę pomiarkował że to nie przelewki, i jeżeli mu szczęście nie dopisze to się potrzeba będzie może rozstać i z dworem. Udał się tedy
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
00099 01 190 wesołe, haj, ale biedne, haj. Ino zyntyce hlipaj, co brzuk zdoli, a ino wyńdzies ze sał
00099 01 95 — Niestety nie mam i wątpię, czy kto w okolicy ma. Ale, obędzie:
00099 01 — 192 że udaje do 35° szerokości. Najlepsze gatunki się udają pomiędzy 15° a 35° szerokości
00099 01 192 HISTORJE GWIAZD WOJSKIEGO i czyta się między wierszami myśl: Najlepsz
00099 01 186 prawo panowania rasy wyższej nad niższą jest prawem przyrody" (str. 5). „Francuski
00099 01 198 mniejszego śladu trucizny nie znalazłem. Zjechała do mnie komisya, złożona z prezesa po
00099 01 ——75 wdziłem. Więc monarchów, królów i żadnego naj-więtszego nieprzyjaciela nigdy źle nie
00099 01 190 praedictae civitatis Przasnysz, ut praemis-sum est locatis et locandis, gratiose duxi-m
00099 01 KnfonyTblfkicy, ty ŁMt torebce $ebv <‘ev latr.elpuecti im poreićsc /eg
00099 01 Pr. ( 160 ) Pr. ła łacińskiego, które szły za zdaniem św. Tomasza, upatrywały w
Elementarz Marian?lski 00099 Jo CLla l CU. To Ala i As.Clla doi. ] CU doi. Ala stoi. I As stoi.d t
000995 ł.v
73858 Skrypt PKM 1 00099 198 Zadanie 5.1*4 Śruby połączenia kołnierzowego (rys. 5.22) napięto wstępn
00099 01 djvu a obcięte paznogcie wrzucają na ogień (okolica Rudawy, Gorzowa, Myślachowic, Woli, Krz
więcej podobnych podstron