0419
VIII. 9—11.
MEMIEKZA; PEŁKA; JAX.
401
a da się też ona usprawiedliwić ze stanowiska paleograficznego; przyjmuję mianowicie, że właściwa nazwa tej posiadłości brzmiała: C[honi]antow, w którym to wypadku formy: Cutow, Cutaw, Cataw, Cantaw uważać trzeba będzie za błąd, wynikły z opuszczenia kilku liter. W istocie, tuż obok Drugni i Pierzchnicy, w tymże samym powiecie stopnickim, znajduje się wieś, zwana dziś Chomentówkiem 1 2 3 4), a w wiekach średnich, jak poświadcza Długosz2), Ghomentowem (Chomantow). I o niej niewiadomo, iżby przed r. 1370 zostawała we własności prywatnej.
Wsi o nazwie Bogucice jest kilka w Polsce3); pomijając bardziej oddalone, z przyczyn poprzednio przywiedzionych, nadmieniamy, że w samej Małopolsce było ich trzy; jedna w dzisiejszym powiecie wielickim, która tu jednak nie wchodzi w rachubę już choćby dlatego, że zarówno przed rokiem 1370, jak i potem znajduje się we własności prywatnej4); druga, obok Mikłuszowic, którą również pomijamy, ile że w wieku XV jest we własności prywatnej5), i wreszcie trzecia, w powiecie stopnickim, nieopodal Pińczowa, na południe od Pierzchnicy i Chomentowa, która niewątpliwie należała do wspomnianego w testamencie legatu. Wprawdzie i owe Bogucice stopnickie znajdowały się r. 1325 w posiadaniu komesa Tomasza Ciołka6'), przeszły jednak snąć rychło potem w ręce królewskie, albowiem Długosz7) opowiada, że Kazimierz W. zaczął tam budować kościół, którego z powodu śmierci nie wykończył; w ozem dowód, że w chwili sporządzenia testamentu był tej wsi właścicielem.
Próbą trafności powyższych wywodów niechaj będą daty, jakie o owych czterech miejscowościach posiadamy z wieku XV. W chwili, kiedy Długosz pisał księgę uposażeń dyecezyi krakowskiej, trzy z nich, t. j. Pierzchnica, Drugnia i Bogucice stopnickie są wsiami krółewskiemi (filie regiel)s). Szczegół ten przystaje zupełnie do przekazanej przez Janka wiadomości, że zapis dla nieślubnych synów króla został unieważniony; wskutek tego wsie te pozostały w posiadaniu królewskiem. Tylko Chomentów (Chomentówek) jest już wtedy w posiadaniu prywatnem Jana Rokosza, .Jana Kapusty i Stanisława Sionka3), snąć pozbyty czy nadany uprzednio przez skarb królewski bądź to im, bądź też jakowemuś ich poprzednikowi.
Prócz owych czterech wsi zapisał Kazimierz Niemierzy i Janowi jeszcze inne, z imienia u Janka nie-podane; na podstawie poprzedniego wywodu przyjąć można jako rzecz pewną, że bądź to stanowiły połączenie pomiędzy tamtemi czterema, bądź też znajdowały się w promieniu zewnętrznym w najbliższem ich sąsiedztwie. Na wszelki przypadek stwierdzić można,-że legat obejmował kompleks posiadłości w powiecie stopnickim. Jest to spostrzeżenie ważne, umożliwia ono bowiem dochodzenie co do dalszych losów nieślubnego potomstwa Kazimierza.
W tem dochodzeniu oczywiście same imiona owych potomków, jak je przekazał Janko z Czarnk., mimo że nictylko imię Jan, ale i Niemierza były w owych czasach częściej w Polsce używane, mogą przy zastosowaniu należytej przezorności naprowadzić na ślad pożądany. Co prawda, zaraz na wstępie natrafiamy tu na znaczną trudność, albowiem, sądząc z samych imion, należałoby historyą nieślubnych synów króla związać z losami aż dwu naraz rozmaitych rodzin polskich, co jest rzeczą niemożliwą; wszelako i tutaj, po bliższem rozpatrzeniu rzeczy, znajdziemy podstawę do rozwiązania wątpliwości.
Z dokumentu królowej Jadwigi z 15 grudnia 1385 r.10) dowiadujemy się, jako jeszcze jej ś. p. ojciec Ludwik i babka Elżbieta zastawili byli Dobrogostowi, tudzież Niemierzy, Janowi i Abrahamowi, synom Abrahama, dziedzicom Nowegodworu (Dobrogostio... necnon Nemerze et lohanni militibus ac Abrahe Abrahe, here-dibus de Nova curia) gród Białaczów wraz z przyległościami. Wypadek ten zaszedł niewątpliwie przed 12 sierpnia 1380 r., pod tą datą bowiem Ludwik wydaje z Węgier mandat do sądów polskich u), polecający im, ażeby Dubrogozium... decanum Cracouiensem necnon Nemerze lohannem Abraham et (sic) Abram heredes de Noua Curia nie sądzili w sprawie o gród Białaczów (przez urzędnika kancelaryjnego węgierskiego nazwany tu Bela-thon) wraz z przyległościami, tudzież o wieś Lubuźnię(?), lecz owszem, wszelkie pretensye, jakieby inne osoby
Słown. geogr. I. 627. — 2) Lib. benef. II. 392. — 3j Wymienione w Slown. geogr. I. 279. 282. — 4) Kod.
dypl. Malop. III. nr. 635; Lib. benef. I. 152. II. 105. — 5) Ibid. I. 129. — 6) Kod. dypl. kat. krak. I. nr. 134. 135. —
7) Lib. benef. I. 433. II. 376. — s) Ibid. I. 470. II. 389. — 9) Ibid. II. 392. — 10) Kod. dypl. Wielk. I. nr. 1840. —
41) Dokum. Kujaw, i Mazow. 379 nr. 7.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
VIII. 9—11. MEMIEKZA; PEŁKA; JAX. 401 a da się też ona usprawiedliwić ze stanowiska paleograficznego
DSC00206 (11) Każda gra dwuosobowa, która da się przedstawić jako drzewko gry. da się przedstawić ja
pierwszą metodę Hunie stwierdził iż związku przyczynowego nie da się poznać a priori gdyż ze znajomo
WA308?7 II5947 NAUKA O LUDACH 222 I 206 dor, t. j. na zachodnio północnej ). Jeżeli zatem da się ut
40771 Pict0031 (11) ine działanie ASA/ I W 1998 r pojawiły się w piśmiennictwie doniesienia wskazują
out 0045 jpeg 90 FwłrŃ I pJr MOWY ( mitrtnu w ro nic da się ukryć, żc nasza fizyka stanowi tylko pro
0415a VIII. 9—11. XI KM [KRZA ; PEŁKA; JAN.401 Metsfdam, lohanni castrum Medzigorze et advocaciam in
402 MEMIEKZA; PEŁKA; JAN. VIII. 9—11. o którym jeszcze niżej mówić będziemy (Abraham). Uprzedzając
VIII. 9-11. NIEMIERZA: PEŁKA; JAK. 405 przeciw nim o te posiadłości rościły, odsyłali do sądu
VIII. 9 — 11. XIK.MIF.KZA : PEŁKA; JAN. 409 pojawienie się obok siebie imion Niemierzy i Jana w rodz
VIII. 9 — 11. XIK.MIF.KZA : PEŁKA; JAN. 409 pojawienie się obok siebie imion Niemierzy i Jana w rodz
LUBIĘ ORTOGRAFIĘ KLASA3 9 11. Wyrazy z ćw. 10 wpisz przy odpowiednich obrazkach. Samochód z autos
więcej podobnych podstron