0016301

Jc. ( 48 ) Je.

Odtąd począł opowiadać Ewangelią , przybrawszy do swego towarzystwa 12stu Apostołów, których sam wezwał na ten urząd. Obchodził całą żydowską ziemię, którą napełniał dobro-dziejstwy, stwierdzając mnogiemi cudami prawdę, której nauczał. Czarci i choroby, były mu posłuszne, wracał ślepym wzrok, paralityków uzdrawiał, wskrzeszał umarłych i t. d. Ale trzeba było, ażeby Chrystus cierpiał, i zadosyć uczynił sprawiedliwości Boskiej za naród ludzki. Zawiść faryzeuszów i kapłanów sprawiła to, iż był skazany na chaniebne katownie. Jeden z jego u-czniów wydał go zdradliwie, drugi za-parłsię go, a wszyscy odstąpili go; od starszyzny żydowskiej został potępiony na śmierć, przozto iż wyznał się być synem Boskim. Oddany pod sąd Piłata Rzymskiego starosty, uznał on niewinność obwinionego Chrystusa, ale polityka, uwodzenie się względami, i własny interes, wymogły to na nim, iż skazał niewinnego Jezusa na sromotną śmierć krzyżową. Dopełnił Chrystus krwawej ofiary, która miała być zgładzeniem grzechów ludzkiego rodzaju. Przy jego śmierci zachmurzyło się niebo, słońce się zaćmiło, trzęsła się ziemia, zasłona kościelna rozdarła się na dwoje, groby się pootwierały, u-marli powstawali, stało się to w dzień piątkowy, dnia podług niektórych 5go kwietnia, a podług innych co zdaje się pewniejsza 25 Marca , dnia xiężv-ca 15go. Najświętsze ciało Chrystusa zdięte po śmierci z krzyża, i złożone w grobie, w nim było strzeżone od żołnierzy. Trzeciego dnia z rana którym była niedziela, zmartwychwstał

Zbawiciel, i wyszedłszy żywy z grobu , okazał się uczniom i niektórem niewiastom. Po swem zmartwychwstaniu obcował z uczniami przez dni 40 dając im poznać przez wielorakie dowody, że był prawdziwie żyjącym, a rozmawiając z niemi o królestwie nic-bieskiem, rozkazał im, aby się rozeszli po calćj ziemi, opowiadali Ewangelią , ucząc narody i chrzcąc jo; przyrzekł im, iż miał być z niemi aż do skończenia świata, a przczto zapewnił nieustającą trwałość apostolstwa w kościele swoim. Wstąpił w ich obecności do nieba, gdzie siedzi po prawicy ojca swego w równości jego chwały, będąc tam jako nasz przyczyńca, najwyższy nasz kapłan i pośrednik pomiędzy ojcem i nami, póki nie zstąpi z nieba w dzień ostatecznego sądu: by jako sędzia najwyższy oddał każdemu nagrodę lub karę zasłużoną za uczynki nasze.

JEZUS czyli Jo zue. Syn Josede-cha, był arcykapłanem żydowskim po powrocie z niewoli Babilońskiej. Jego najpierwszem staraniem było, skoro powrócił do Jeruzalem, wprowadzić na nowo ofiary, odświeżyć obrządki, utrzymać porządek pomiędzy kapłanami i wystawić na nowo kościół ile dozwalał stan, w jakim na ów czas znajdował się jego naród. Prorocy Aggausz i Zacharyasz często wspominają o nim; miał za następcę na tę najwyższą kapłańską dostojność syna swego Joachima. 1. Esdrae. Cap. 4.

JE^US. Syn Syracha, narodził się w Jerozolimie, napisał w hebrajskim języku księgę Ecclesiastici. Drugi tegoż imienia Jezus wnuk wspomnione-go, przełożył tę księgę na język grecki; niewiadomo nic w szczególności ożyciu tych dwóch świętych pisarzy. Eclcs. Cap. 1.

JETEBATHA. Dobrze zrobiony. Miejsce obozowania Izraelitów na puszczy, pomiędzy Gadgad i Ilehrona, zdaje się że jest to samo, gdzie i groby pożądliwości. Tam to pokolenie Łe-wi było przeznaczone do noszenia skrzyni przymierza, i innych obrządków tyczących się czci Boskiej.

JETHER. fEyborny. Miasto pokolenia Dan, które potem było ustąpione Lewitom familii Kaar. Gedeon miał syna tego imienia, który nie miał śmiałości zabić Zebee i Salmana, aczkolwiek ojciec mu to rozkazał. Judic. Cap. 8.

JETHRO. Jego zacność. Kapłan i razem xiążę Madyanu, a świe-ker czyli teść Mojżesza. Jest mniemanie, iż on był kapłanem prawego Boga, i że zachowywał prawdziwą re-ligią, jako pochodzący od Madyana syna Abrahama i Cethury. Mojżesz zabiwszy Egipcyanina za uciemiężanie Izraelity, uciekł z Egiptu do kraju Ma-dyan, a gdy przyszedł blisko jednej studni, gdzie córki Jethra przyszły poić bydło , obronił je od pasterzów, którzy im przykrość wyrządzali. Ojciec ich dowiedziawszy się o tern co się wydarzyło, sprowadził Mojżesza do domu swego i dał mu za żonę córkę swoję Sephore. Słysząc potem Je-thro o eudownych dziełach, które Bóg zdziałał za pośrednictwem jego zięcia, dla wybawienia swego ludu z niewoli egiptskiej, wybrał się odwiedzić go na puszczy u stóp góry Synai, w rok Dyk. Bibl. Tom II.

prawie po wyjściu Izraelitów z Egiptu r. św. 2524. Uwiadomiony Mojżesz

0    przybyciu teścia swego, wyszedł na przeciw niemu, przyjął go z najwięk-szem uszanowaniem, i miał sobie za powinność słuchać jogo rady. Widząc Jethro, iż on sam się zatrudniał rozsądzaniem spraw Izraelitów, poradził mu, ażeby wybrał ludzi rozsądnych

1    dojrzałych, z któremi by dzielił ciężar rządu. Gdy Izraelici zabierali się do ruszenia obozu, mając się puścić w dalszą podróż ku ziemi obiecanej , Mojżesz prosił Jethra, ażeby zatrzymał się przy nim, i był im przewodnikiem w przedsięwziętej drodze, ale Jethro wymówi! się z lego i powrócił do Ma-dyan. Potem już nic więcej pismo o nim nie wspomina. Exod. Cap. 18.

JEZABEL. IFyspa dymu. Córka Ethbaala króla Sydonu, była zaślubiona Achabowi królowi Izraelskiemu. Ta wyniosła, bezbożna i okrutna niewiasta , pobudzała króla swemi namowami do tak ciężkich zbrodni, że lubo sam z siebie rozwięzły; niebyłby śmiał ich dopuszczać się. Ona wprowadziła do królestwa Samaryi cześć niegodziwą Baala, Astarolta, i innych bożyszcz Fenicyi, i z tą bezbożną czcią łączyła wszelkie obrzydliwości, które skłoniły Boga do wyniszczenia Chananejczyków. Jezabei tak była gorliwa o cześć swych fałszywych Bogów, iż żywiła ze swego stołu 400 ich proroków. A kiedy Eliasz nakłonił lud do wygubienia tych sług Baala, królowa odchodząc prawie od. siebie z zapalczywości przeciw niemu, przysięgła, iż nieomieszka zgubić go. Tem zagrożony Eliasz, przedsięwziął ocalić życic ucieczką. Śmierć Nabo-

9

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0016301 152 bliżej stodół i siedzib ludzkich; czyta o tem, z jaką wdzięcznością przyjmują podsypywa
0016301 326 —    Łotr będzie pewnie leżał z drugiej strony muru. Baronowa z wzb
0016301 mu dojechać, radził się z sobą będącymi, gdzieby się przed zimnem schronić i onę noc
0016301 172 w nich to wszystko, czego napróżno w innych pismach poszukiwać będzie; bo w nich spoczy
00163 8bd8ef6e7bb29535cb91c8bcb2b620 164 McWilliams Constrained Optimization As discussed in the i
0016301 djvu żałobne, jakich się używa. Najbardziej powszechnemi kolorami żałobnemi są: czarny i bi

więcej podobnych podstron