0020101

Kr. ( *24 ) Kr.

się niepudległemi ludzkiej sprawiedliwości. Izraelici bynajmniej nie lękając się tych skutków swego domagania się, obstawali przy swojem żądaniu chcąc mieć króla, i został zniewolony Samuel obrać im go. Pierwszym byl Sani, który miał następcą Isbosetba syna swego, na czas tylko niejaki nad częścią królestwa. Dawid zaś wybrany królem po śmierci Saula, i przyjęty od części narodu., gdy w krotce zakończył życie Isbosetb, zjednoczył Izraela [>od jednym rządem. Po Dawidzie nastąpił Salomon, po którego śmierci królestwo podzielone zostało. Dziesięć pokoleń udały się za Jerobo-amcm, a syn Salomona królował tylko nad dwoma, Benjamina i Judy. Od tego czasu uformowały się dwa królestwa , jedno Judy, drugie Izraelskie. Ostatnie trwało 253 lat, pod dziewiętnastą królami; którzy wszyscy bez wyłączenia poumierali w bezbożności i grzechu.

Królowie Izraelscy.

1. Jcroboam. 2. JNadab. 3. Basa. 4. Ela. 5.Zamry. 6. Amry. 7. Achab. 8. Ocboziasz. 9. Joram. 10. Jehu. 11. Joacbaz. 12. Joas. 13. Jeroboam. 14. Zacharyasz. 15. Selluin. 16. Ma-naheni. 17. Phaceja. 18. Phacee. 19. Osec.

Królowie Judzcy.

l.Roboam. 2. Abia. 3. Asa. 4. Jozafat. 5. Joram. 6. Oehoziasz. 7. Joas. 8. Amasiasz. 9.0siaśz. 10. Jobatbain. 11. Achaz. 12. Ezechiasz. 13.Manas-ses. 14. Amon. 15. Joziasz. 16. Jo-achaz, 17. Eliakim. 18. Jechoniasz, 19. Sedeciasz.

Królestwo Judy podobnie miało dziewiętnastu królów od Roboama aż do

Sedecyasza za którego królowania Jerozolima była wzięta, kościół spalony, a Juda zaprowadzony poza Eufrat w niewolił Babilońską. W tern długiem następstwie królów znajduje się tylko trzech , którzy nie byli bałwochw alcami, albo przynajmniej obrońcami bałwochwalstwa. Procter Dawid, Iizcc/ii-am, et Josiam omnes peceatum com-tnisserunl nam reliijuerunt legem Allis-simi, Regcs Juda. Po pow rocie z niewoli Babilońskiej , która trwała lat 70, Żydzi powrócili do arystokracja, i żyli pod panowaniem Perskićm aż do królestwa Alexandra wielkiego, który udał się do Jeruzalem r. ś. 3672. Po jego śmierci przeszła Judzka ziemia pod władzę królów Egiptu, toż potem S\-ryi, dopóki Antyoch Epifanes przez swe okrucieństwa nic przymusił Izraelitów, wziąść się do broni w obronie religii. Familia Asmoneów szczególniej dołożyła się do lego, i powróciła Hebrajczyków do wolności, klórcmi rządzący z lej familii brali na siebie jedynie tytuł wodzów; tak nazywających się było pięciu: Matatiasz , Ju-das Machabcusz, Jonatas, Symon i Jan Hirkan. Ale Arystobolus, wziął tytuł króla, który przesłał do pięciu swych następców. Alexandra, Jannea, Salome jego żony, Jlirkana, Aryslo-bola i Antygona. Herod objął potem królestwo powagą Rzymskiego Senatu, a po jego śmierci, Judea była rządzona pod tytułem Tclrarcbii od jego trzech synów, Archelausa Heroda, Antypy* i Filipa. Nakouicc stało się prowincj ą. Rzymską’.

KRÓLEWSKIE KSIĘGI. Libri n«-

gum. Są to cztery księgi starego tc-stanieniu , które noszą lo imię ; ponieważ zawieraj,•{ w sobie dzieła królów Izraelskich, i okoliczności istotniejsze ich rządu. Te cztery księgi, składały dawniej tylko dwie w księgach Hebrajskich , z których pierwsza nosiła imię Samuela, a druga królów czyli królestw. Pierwsza księga zawiera trzydzieści jeden rozdziałów i przeciąg czasu około 100 lat; od urodzenia Samuela , r. ś. 2849, aż do śmierci Snuła r. ś. 2948, mamy tam opisane urodzenie Samuela ; jego poświęcenie na u-sługi kościoła Pańskiego, i pobłażania Helego bezprawiom synów swoich ; pogróżki , które iłóg czynił mu , dopełnienie tych pogróżek przez wojnę z Filistynami, którzy zabrali skrzynię przymierza w bitwie, w której polegli synowie HclegO Opinii, i Frnees; śmierć Arcykapłana na odgłos tak nieszczęśliwych wiadomości, klęski któremi Bóg kara) Filistynów, za nieuszanowa-nie świętego składu Arki przymierza; potrzebę, którą zniewoleni zostali do odesłania tejże Arki ; wybranie Samuela na sędziego w Izraelu , a potem Saula na króla ; szczęśliwe początki jego królestwa : jego zwycięztwa przeciw Animonitom i Filystynom; prze-niewierzenie się i nieposłuszeństwo Bogu tego króla, co ściągnęło jego odrzucenie; początki Dawida, który był namaszczony królem od Samuela , który zabił Goliata, prześladowany od Saula, przymuszony uciekać dla uni-knienia jego zapalczywośei; śmierć nakoniec króla Saula, który zabity został na wojnie z Filistynami.

Druga księga królewska tylko zawiera w sobie hisloryą królestwa Dawida

we 24 rozdziałach w przeciągu lat około 40, od jego powtórnego namaszczenia, w Hebron r. ,ś. 2949, aż do roku 2988, w którym uczynił rozporządzenie ażeby Salomon byt poświęcony na króla. ‘Mamy w niej opisane najprzód: jako Dawid uznany królem od pokolenia Judy, gdy inne pokolenia udały się za Ishoselhem synem Saula, tudzież śmierć jego która nakłoniła wszystkie pokolenia do udania się na stronę Dawida. Odbiera on po trzeci raz namaszczenie królewskie, dobywa Jerozolimy wypędza Jebuzeów, zwycięża w różnych wyprawach Filistynów, Mo-abitów, Syryan i łdumejezyków; sprowadza skrzynię przymierza dp miasta świętego , i układa plan budowania kościoła Bogu. Ale Bóg mu oświadcza, iż ten zaszczyt jest zachowany synowi jego. Mamon król Ammonilów znieważa sromotnie jego posłów, za co wyprawia Dawid Joaba z wojskiem , by zemści! się za tę zelźywość; w czasie tej wojny' zapada król w nieprawość z Bersa-beą , i nabawia śmierci Uriasza jej męża. Natan posiany od Boga , wyrzuca mu na oczy tę dwojaką zbrodnię, i ob wieszcza karę Boską , której się Dawid poddaje. Daje mu się czuć kaźń Boża, która napełnia dom jego zamieszaniem. Aminon wyrządza zelży-wość Thamarze i zostaje zabiły od Absalona, który polem powstaje przeciw ojcu swemu, i utrącą życie, zaloty ręką Joaba. Dawid pobudza na nono do gniewu przeciw sobie Boga, przez spis poddanych swoich, który czynić kazał ; Bóg karze jego próżność, trapiąc królestwo jego powietrzem. — Wreszcie król ten gładząc pokutą swe

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0020101 -o*. ------177POWIEŚĆ VII. Papugę z wroną w jednę klatkę wsadzono. Papuga na sprosność wron
00201 ?4588c1cb831ecdbfa0f0e40ba1f7ac 203 Strategies for Statistical Monitoring of Integral Control
0020101 djvu grzebową. W Łubach, w pow. radzyńskim l) po powrocie z kościoła bywa obiad, zwany „Boż

więcej podobnych podstron