0929DRUK00001708

296 ROZDZIAI VI, UST. 65

jedynie wtedy, gdy danytopest Czas obserwacji. Paralaksa, której wartość zmienia się w zależności od spółrzędnyah geograficznych miejsca obserwacji oraz od obrotu ziemi dokoła osi i mająca wskutek tego okres dzienny, nazywa się paralaksą dzienną.

Ale miejsce obserwatora w przestrzeni zmienia się także z powodu każd^o innego ruchu ziemi. Weźmy pod uwagę najważniejsze z nich.

Ziemia ze swym księżycem tworzy układ, którego środek ciężkości znajduje się na prostej, łączącej środek ziemi ze środkiem księżyca w odległości od tych środków odwrotnie propor-ojonalnej do mas tych dwóch ciał. Dokoła tego środka ciężkości zakreśla środek ziemi drogę, zamkniętą, zupełnie podobną kształtem do drogi księżyca, i w tej samej płaszczyźnie^) ta ostatnia leżącą. Okresem tego ruchu jest miesiąc gwiazdowy. Ten ruch ziemi jest źródłem parałaksy, która ze względu na okres, w ciągu którego prosta, łącząca środek ziemi i księżyca powraca do poprzedniego położenia, nazywa się paralaksą miesięczną.

Paralaksa dzienna i paralaksa miesięczna mają wartość? znikomą dla gwiazd stałych. Ruch ziemi dokoła słońca objawia, się przedewszystkiem w ruchach paralaktycznycli słońca i planet, które złączone z wlasnemi ich ruchami, powodują te ruchy, które w istocie obserwujemy. Te ruchy geocentryczne planet są przedmiotem badań teorji ruchów planetAisnyćh i w zakres astronomji sferycznej nie wchodzą.

Do astronomji sfet^cznej należą zmiany spólrzędnych gwiazd stałych, powodowane tym ruchem ziemi. Ponieważ ziemia po upływie roku wraęa do tych samych punktów swej drogi, więft paralaksa gwiazd stałych, mająca źródło w ruchu ziemi dokoła słońca, nazywa się paralaksą roczną.

Prócz trzech wyżej wymienionych ruchów, ziemia posiada jeszcze ruch przestrzenny, któremu ulega cały układ planetarny. Ruch ten pociąga za sobą ruch paralaktyczny gwiazd, który jest jeszcze mało zbadany i nie wykazuje dotąd żadnej okresowości ani zmiany kierunku. Paralaksa, mająca źródło w ruchu ziemi, wspólnym całemu układowi planetarnemu, nazywa się paralaksą nriekową.

Zajmijmy¹ się szczegółowiej każdą z wymienionych paralaks.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0929DRUK000017
38 126 ROZDZIAŁ IIT, UST. 30 znaczy innemi słowy, źe wskutek pozornego obrotu nieba n
0929DRUK00001710 298 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 miedzy geodezyjną płaszczyzną wierzchołkową a płaszczyzną
0929DRUK00001712 300 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 Ze wzoru (127") wypływa A = U = a cosec " ; &nb
0929DRUK00001714 302 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 miejące gwiazdy, a w punkcie G — lopocentryczne. To osta
0929DRUK00001716 304 ROZDZIAŁ VI, UST. 07 W tym ostatnim przypadku w pierwszem przybliżeniu ■oblicz
0929DRUK00001718 306 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 skąd wynika COS lJ 9 11 — cos— / j cos (p — P) --+ sin &n
0929DRUK00001726 314 ROZDZIAŁ VI, UST. 68 Dalej jest według wzorów (132 ) i (135") z dostatecz
0929DRUK00001736 324 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 i wAflftfi powyższe podstawimy we wzorach (158 ) to otrzy
0929DRUK00001738 32 G ROZDZIAŁ VI, UST. 71 Ponieważ -- jest zawsze małym ułamkiem, wiec możemy przy
0929DRUK00001740 328 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 się zeru, więsj oznscfcwb jeszcze długość słońca przez O
0929DRUK00001744 332 ROZDZIAŁ VI, UST. 72 oznaczmy dalej ~ — ą, rozumiejąc przez 4 przebytą drogę,
0929DRUK00001750 338 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Gdy do obliczenia h — h zastosujemy wzory (141j i (188IV
0929DRUK00001752 340 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 sec 8 0.01100 sec
0929DRUK00001754 343 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Z temi wartościami rachunek według wzorów (h) i ii; ustęp
0929DRUK00001770 458 ROZDZIAŁ VI® UST. 100 100. Przykłady do poprzedniego ustępu. Przykład 1. W epo
0929DRUK00001746 O O .1 o o 4 ROZDZIAŁ VI, UST. 73 drogę, wyrażoną w jednostkach planetarnych. Z ła
0929DRUK00001784 372 ROZDZIAŁ VII, UST. 81 Zajmijmy się najprzód wyznaczeniem wartości tej stałej.
0929DRUK000017
66 154 ROZDZIAŁ III, UST. 36 3. W schód i zftohó d. G wiazda a Urscte majoris jest na
0929DRUK00001782 570 ROZDZIAŁ XI, UST. 126 Otrzymujemy wiec: a, = lh 40" 23s.869 ijJ

więcej podobnych podstron