2
Między małpami tylko: goryl, szympans i orangutan robią sobie legowisko na noc w ten sposób, że nad obranem miejscem pod drzewem lub na drzewie urządzają dach ze świeżych gałęzi, a więc z takich, na których są liście. Wallace opowiada, że postrzelony przez niego orangutan, uciekł na szczyt wysokiego drzewa, gdzie z nałamanych gałęzi sporządził sobie w krótkim czasie kryjówkę, do której się schronił przed oczami prześladowców.
Mięsożerne nie wiele się troszczą o mieszkanie; zarośla, dziupła drzew, szczeliny skał, opuszczone gniazda większych ptaków, wystarczają im zupełnie; to też wydra i borsuk, które wygrzebują na mieszkanie norę w ziemi, należą do najlepszych budowniczych między nimi.
Wydra przebywa nad wodami rybnemi w okolicach lesistych. Jeżeli w najbliższem sąsiedztwie wody znajduje się opuszczona nora borsucza lub lisia, to bierze ją wydra w posiadanie; jeżeli nie ma, to musi się sama zabrać do roboty. W tym celu grzebie najczęściej pod korzeniami wielkiego drzewa na pół metra pod powierzchnią wody ukośny, do 2 metrów długi chodnik w górę, który kończy się obszerną komorą. Drugi węższy chodnik prowadzi na wierzch brzegu ponad wodę. Komorę wyściela trawą. Ponieważ nie znachodzi na jednem miejscu potrzebnej żywności, przeto przenosi się z jednego miejsca na drugie i buduje sobie kilka takich mieszkań. Jeżeli woda w rzece wzbierze i zmusi ją do opuszczenia mieszkania, chroni się na czas powodzi w wydrążenia drzew.
Borsuk na mieszkanie wybiera zazwyczaj w lesie miejsce spokojne, oddalone od mieszkań ludzkich; jedn^ stronę mieszkania musi słońce oświetlać. Silne mięśnie i pazury u nóg przednich pozwalają mu z łatwością pokonać trudności przy grzebaniu nory. Przedniemi nogami grzebie ziemię, a tyl-nemi wyrzuca tak szybko, że w krótkim czasie znika pod ziemią. W ten sposób byłaby gotową kryjówka na wypadek słoty albo ucieczki przed nieprzyjacielem. Lecz dla borsuka nie wystarcza ona; byłaby niewygodna, za wąska i niezupełnie
V