16
nad Omulewem. Lesiste brzegi rzeki Pasargi, wpadającej poniżej Brunsberga 1 do zatoki winidzkiój, mianowicie też parowy koło strumyka Lauck, zlewającego swe wody do Pasargi na lewym brzegu, tudzież miejsce zwane Botten-grund, cztery mile powyżej ujścia Pasargi do zatoki winidz-kićj, zamieszkiwały bobry jeszcze w pierwszym dziesiątku drugiój połowy zeszł. wieku. Wytępili je moskiewscy oficerowie w czasie siedmioletniej wojny (1756—1763). Dalej na wschód i bliżej Królewca wpada do zatoki winidzkiej pod miastem Brandenburgiem rzeczka Frisching. W lesie nad nią w tak zwanym stawie bobrowym zwierzęta te około roku 1721 miały być jeszcze liczne, jakoż około r. 1809 zabito bobra pod Brandenburgiem. W r. 1721 znajdowały się bobry w Preglu niedaleko Królewca. Na wyspie między Preglem, zatoką winidzką i strumykiem Ankergraben zwanym, na południowy zachód od Fischhofu I istniał 1737 r. las, od bobrów, które się tam trzymały, stanowiskiem bobrowóm * zwany. Sto lat później (1836) nie było tam już ani lasu ani bobrów. W pierwszej połowie zeszłego wieku były bobry także w rzece Alle wpadającej do Preglu od brzegu południowego. Podczas wiosennego wezbrania wód przybywały one licznie od miasta Schippenbeil i rozchodziły się po Preglu, którego brzegi wiklem porosłe sposobne były do zakładania budowli bobrowych. W rzece Auxinne, wpadającej do Preglu pod Norkitten, były bobry jeszcze około r. 1730— 1735, mianowicie w dzielnicy lasowdj Pappeln między wsiami Dicklaken i Jodlauken. Dalej na wschód zabiera
') Braunsberg. 2) Biberstand.