18
morawskich, a dzięki opatrzności jeszcze licznićj w krajach północnych, nie będąc tutaj tyle niepokojony żeglugą jak w Dunaju i Renie.
Półtora wieku wstecz znajdowały się bobry nad Wisłą i w innych rzekach królestwa polskiego, ale nigdzie nie były licznemi. Nad Narwią koło Zegrza poniżćj połączenia się Buga z Narwią przebywały one jeszcze przed pięćdziesięcią latmi. Między r. 1820 a 1826 przyniesiono do jeduój z aptek warszawskich cztery bobry zpod Zegrza, ubite podczas puszczania lodów, gdy wypłoszone z kryjówek swoich na krę się ratowały. W dobrach Góra nad Narwią poniżćj Zegrza w jeziorze zwanćm Dro-żdżewo były do niedawna ślady mieszkań bobrów. Między rokiem 1831 a 1835 ostatniego bobra zabił tutaj miejscowy leśniczy. Wskazują bobra także jeszcze w opa-rzyskach koło Rokitna nad Mrową w powiecie warszawskim. Do r. 1830 utrzymywały się bobry nad Leplówką w okolicy wsi tćjże nazwy cztery mile powyżćj Brześcia; podobnież i poniżćj Brześcia, dopóki dąbrowy okrywały brzegi rzeki, jako to między Kozłowiczami i Neplami, bobry nie były rzadkością. Zniknęły one w tych stronach wraz z lasami. W r. 1851 widziano bobra na kępie pod Puławami.
Obficićj i piękniejsze, bo czarne bobry, żyły w rzekach litewskich, na Polesiu litewskićm i polskićm, na Wołyniu i Podolu, między innemi w Niemnie, Kotrze i Mszy, w Sławecznćj i Norynku, w Bobryku, Łani, Berezynie, w Pinie, Jesiołdzie, Prypeci, w Teterewie, Asie, Zerewie, Kamionce, Isie, Bobrze, Żydzie, Czartowcu, Hlinnie. W większych rzekach gubernii mińskićj, jako to w Nie-