75
nius mniemanie to między bajki położył. Mimo to powtarzali je późniejsi pisarze, wypisując jeden z drugiego-boć głupstwo wszelkie to ma do siebie, że się łatwiej rozpowszechnia i dłużej tkwi w pamięci niż prawda, która częstokroć mimo wszelkiego starania o jej rozpowszechnienie z trudnością się przyjmuje i owocu pożądanego nie wydaje.
Z inną zaś stroną usposobienia człowieka licuje powiastka Apulejusa, pisarza rzymskiego z 2go wieku po Chr., iż niejaka Tesala czarownica niewiernego kochanka swego zamieniła w bobra, ut amputaret sibi genitalia, si ąuando venatores inseąuerentur. Brednia ta i u nas była bardzo rozpowszechnioną. Dowodem tego przysłowie: Okupić się jak bóbr strojami.
Za Oława Wielkiego strój bobrowy uchodził za wyborne lekarstwo na zarazę morową, na febrę i na wszelkie inne słabości. Marius, lekarz w Ulmie i Augsburgu, napisał 1640 r. książeczkę o leczniczym użytku bobra, składającą się prawie z samych przepisów lekarskich. R. 1685 Jan Frank książeczkę tę znacznie powiększył. Wszystkie części bobra, skóra, tłuszcz, krew, włosy, zęby, przedewszystkiem strój, wybornćm były lekarstwem, jakoż dotąd używają tłuszczu i krwi bobra jako lekarstwa. Kapelusze z włosa bobrowego miały chronić od chorób, zęby bobrów wieszano dzieciom na szyi, co miało ułatwiać wykalanie się zębów i chronić od ich bólu. W Syberyi kobiety dotąd podzielają ten przesąd, a kości bobrowe są u nich środkiem na ból w nogach. Skóra bobrowa jeszcze ciepła przyłożona na ciało według Rzą-czyńskiego była środkiem na kłócie i na osłabiony żo-