Waniach główną pomoc udziela wiadomość, że rozpierz" chnięcie się aryjsko-irańskich plemion po świecie, nastąpiło po miejscowym potopie, który dotknął pierwotne rodu ludzkiego siedlisko. Wszystkie ludy, które przed tym potopem kolebkę rodu opuściły, jak Chińczycy, Egipcya-nie i Semici w tradycych swoich o tym potopie pamięci nie mają.
Dwa potopy, o których chińskie wspominają dzieje: potop Kung-Kung i ten co miał za czasów Joasa miejsce , są wypadkami z czasów historycznych. Semitycki; potop miał związek z morzem Śródziemnem a nie z Lodowatem, tak, że czem jest w tradycyach potopu północno-azyaty-ckiego góra Belurtag, tern jest Ararat dla plemion semityckich. J. Bunzen, który się wziął do śmiałego oznaczenia dat tych wypadków, podaje na zasadzie astronomicznych obrachowań rok 9,252 przed Chr. za rok potopu aryjskiego. Za szrankami tej daty leży chwila zjawienia się człowieka na ziemi, co zapewne w epoce najprzyja-źniejszego rozkładu cieplika na północnej nastąpiło półkuli, to jest około r. 19,752 przed naszą erą. Bunzen stawi czas wystąpienia Hebrajczyków z Iranu przed rokiem dziesięciotysiącznym, Chińczycy i Egipcyanie jeszcze wcześniej Iran opuścili, aryjskie zaś plemiona jako Indo-wie, Celtowie, Pelazgowie, Germanie i Słowianie wyruszyli z kolebki ludzkości w ciągu pierwszych dziesięciu tysiąco-leci przed Chr. A wątpliwości nie podpada, że Pelazgów szczepy, które z Arkady i i Tessalii na wiele stuleci przed wojną trojańską do Włoch przybyły, zastały już tam ludy pochodzące z takich krain, w których jazda odwiecznie znaną była.
Ustąpienie morza Lodowatego w dzisiejsze granice.
62