FizykaII47001

I

/ta

widmie formułkę sin f ~    , w którćj / jest długością fali

użytego światła, n zaś liczbą całkowitą. Weźmy teraz na uwagę pewien punkt w polu widzenia lunety, dla którego różnica drogi dwóch; z podobnie leżących punktów wy szły cli, promieni

n .    .    ...

jest — — /.,. jeśli m wystawia ilość otworów uginających; h zńs

liczbę Całą; przez m niepodzielną. Niechaj t będzie czas fazy drgnienia; które w pewnej eh wili najdłuższy z tych promieni przesyła do rzeczonego punktu, a 7’Czas całego drgnienia. Czasy faz wszystkich innych fal, dostających się tamże w tej samćj chwili, a wychodzących z odpowiednich miejsce swoich w onyoh otworach tórrt późnićj-, im mniejsze drogi odbywać mają, są kolejno

'Jn

f, t —j-    i -j -    7'j /.-j-

. ¹ w ¹    1 in ⁷    1

■3n

T,

t-t-

(////, — i) n

T.

ni    m    ■ m

Gdy się zaś fazy podczas każdego drgnienia w tyr¹ samym porządku powtarzają, więc zamiast każdego wyrażenia w tym szeregu, które jest większe niż 7', wolno położyć resztę, zostającą po podzieleniu jej przez 7. Wszelako nawet już bez głębszego zapuszczania się w ten przedmiot nietrudno poznać, że fazy, w powyższym szeregyi zestawione, tylko się inaczej przed-