Magazyn6701

EMERYCI I EMERYTURY

w punkcie 4 art. XVI traktatu Ryskiego z dn. 18 marca 1921 r., w którym zobowiązano Rosję i Ukrainę do dokonania z Polską rozrachunku z tytułu specjalnych i ogól-no-państwowych kapitałów i funduszów przeznaczonych na cele opieki społecznej. Rokowania prowadzone następnie w tym przedmiocie nie doprowadziły do żadnego wyniku, zostały bowiem zerwane przez delegatów rosyjskich. Wobec rozbicia się rokowań rząd polski usiłuje restytuować przynajmniej w części te fundusze emerytalne, których majątek był lokowany w papierach procentowych polskich, lecz wyniki tych usiłowań są bardzo skromne, uzyskane bowiem na tej drodze fundusze stanowią zaledwie nikły ułamek procentu od sumy pretensyj, zgłoszonych z tytułu uprawnień emerytalnych obywateli polskich do rozrachunku z Rosją na podstawie punktu 4 art. XVI traktatu w Rydze.

W traktacie tym Polska nie przyjęła żadnych zobowiązań w kierunku zaspakajania uprawnień emerytalnych swych obywateli z tytułu ich służby, jako b. funkcjo-narjuszów państwowych lub b. wojskowych b. państwa rosyjskiego, uregulowała zaś te sprawy dobrowolnie wlasnemi ustawami, a w szczególności ustawą emerytalną z dn. u grudnia 1923 r.

2. Zabór austriacki. Na terenie b. zaboru austrjackiego, to jest w b. Galicji 1 w b. austrjackiej części Śląska, obowiązywały w stosunku do urzędników państwowych i nauczycieli, tudzież osób wojskowych oraz sług państwowych specjalne ustawy i przepisy emerytalne. Oddzielne natomiast przepisy istniały dla osób zajętych w państwowej służbie kolejowej. W czasie upadku b. Austrji obowiązywały w dziedzinie prawa emerytalnego następujące ważniejsze przepisy:

ustawa z dn. 14 maja 1896 r. dla funk-cjonarjuszów cywilnych i pozostające z tą ustawą w związku ustawy z dn. 24 maja 1906 r. i z dn. 19 lutego 1907 r.;

ustawa z dn. 25 stycznia 1914 r. (pragmatyka służbowa);

rozporządzenie wszystkich ministrów z dn. 25 stycznia 1914 r. (pomocniczy personel kancelaryjny);

rozporządzenie wszystkich ministrów z dn. 27 września 1911 r. (dla sług pomocniczych) ;

dla służby wojskowej:

ustawa z dn. 27 grudnia 1875 r. (o zaopatrzeniu wojskowych);

ustawa z dn. 27 kwietnia 1887 r., znowelizowana ustawą z dn. 28 marca 1896 r. (o zaopatrzeniu wdów i sierot po wojskowych) ;

rozporządzenie cesarskie z dn. 9 czerwca 1915 r. (o zaliczaniu lat wojennych przy wymiarze emerytury);

ustawa z dn. 29 stycznia 1897 r. (dla szeregowych żandarmerji);

dla urzędników i sług służby cywilno-administracyjnej w Bośni i Hercegowinie — rozporządzenie cesarskie z dn. 12 listopada 1885 r., znowelizowane ustawą z dn. 30 marca 1914 r. i uzupełnione ustawą z dn. 1 maja 1914 r. (służba lekarzy); dla służby kolejowej: statut pensyjny dla urzędników i pod-urzędników c. k. austrjackich kolei państwowych z dn. 18 sierpnia 1900 r. oraz statut prowizyjny dla sług i pracowników c. k. Austrjackiej Kolei Państwowej z dn. 18 sierpnia 1900 r

Pracownicy kolejowi nie posiadali tytułu i uprawnień urzędników państwowych, ich uposażenia czynne były płacone z funduszów kolejowych, a emerytury oraz pensje wdowie i sieroce znajdowały podstawę w gromadzonych ze składek emerytalnych funduszach pensyjnym i prowizyjnym.

Wszystkie inne emerytury (oraz pensje wdowie i sieroce) urzędników, funkcjona-rjuszów niższych i sług państwowych austrjackich oraz osób wojskowych były wypłacane w całości z każdorocznego budżetu państwowego, gdyż opłaty emerytalne (datki na cele pensyjne), potrącane z plac urzędników cywilnych, funkcjonarjuszów i sług, nie były kapitalizowane, lecz były zarachowywane na dochód każdorazowego budżetu państwowego, jako pewnego rodzaju podatek emerytalny.

Procentowa wysokość tych t. zw. „datków na cele pensyjne", obliczana od poborów, stanowiących podstawę wymiaru emerytury, była następująca:

w randze I do III potrącano 3,5%; w randzie IV do XI potrącano 4,3%; sługom państwowym potrącano 1,6%. Wojskowo nie opłacali wogóle żadnych opłat emerytalnych. Potrącania tych opłat od uposażeń funkcjonarjuszów państwowych cywilnych zaniechano w czasie wojny w r. 1915 r.

6--

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Magazyn6601 82 EMERYCI I EMERYTURY rytalnego profesorowie i nauczyciele oraz duchowni wyznań ewa
Magazyn6801 84 EMERYCI I EMERYTURY Nauczyciele szkół ludowych i wydziałowych w b. Galicji i na b
Magazyn6901 85 EMERYCI I EMERYTURY strzeżone, że nie dotyczy ona emerytów państwowych kolei żela
Magazyn6 001 86 EMERYCI I EMERYTURY od nowego państwa niemieckiego żadnych sum, ani żadnego ekwiw
Magazyn6 101 87 EMERYCI I EMERYTURY od dn. 16 czerwca 1920 r. do dn. 30 września 1921 r. Ustawa t
Magazyn6 201 88 EMERYCI I EMERYTURY nym; o) czasu zaokrętowania w stosunku 40 dni za 1 miesiąc; p
Magazyn6 301 89 EMERYCI I EMERYTURY wy emerytalnej w r. 1921, jak również przy redagowaniu obecni
Magazyn6 401 90 EMERYCI I EMERYTURY by z prawami do emerytury licznych urzędników i wojskowych ta
Magazyn6 501 91 EMERYCI I EMERYTURY pracowników przedsiębiorstwa „Polskie Lasy Państwowe" st
Magazyn6 601 92 EMERYCI I EMERYTURY nowych norm uposażeń w służbie czynnej, wprowadziło również p
Magazyn6 701 93 EMERYCI I EMERYTURY Zarządzenie to dotknęło olbrzymią większość emerytowanych fun
Magazyn6 801 94 EMERYCI I EMERYTURY—EMIGRACJA POLITYCZNA wyjątkowem. Dopiero rozporządzenie Prezy
Prezesa ZUS. na podst. art. 83 ustawy o emeryturach i rentach Art 83. 1. Ubezpieczonym oraz pozostał
Magazyn6901 103 OBYWATELSTWO POLSKIE traktatu pokojowego z St. Germain en Laye, co do węgierskic
Magazyn6401 80 ELITYZM — EMERYCI I EMERYTURY tująca) — podważa również stworzoną przez się równo
Magazyn3
y601 TAHLICA 22KURTKA Z W i KI Baretki (art. 83), odznaka w postaci wstążeczki (arl. 27)
IMG83 Obowiązki kierownika budowy (art. 42} Prowadzenie dziennika budowy (robót) Przechowywać przez
18

więcej podobnych podstron