page0056
54 XKNOFONT.
purpurowy i odnawia ślub wieczystej miłości; on modli się do Boga Najwyższego, by mu pozwolił okazać się godnym mężem Panthei i godnym przyjacielem Cyrusa. Ona długo towarzyszy wozowi; on raz jeszcze do nićj się zwraca i woła: »Bądź dobrćj myśli, bądź zdrowa, już odejdź Pantheo! Wtedy zemdlałą odnosi służba do namiotu1). Następuje bitwa olbrzymia, w którćj ważą się losy Azyi. Abradatas wpada na falangę egipską i po zaciętćj walce ginie, ale zamieszanie tak wielkie, że nikt o tem nie wie. Xenofont, mistrz nadzwyczajny w opisaniu bitew, w tćj przewyższył siebie samego. Widzimy setki wozów z sierpami, pędzące w różnych kierunkach; konnicę lidyjską, pierzchającą na widok wielbłądów; lekką piechotę perską, rozbijaną przez ogromne oszczepy Egipcyan; wieże ruchome, ciągnione przez woły, z których padają strzały i kamienie. Gdy na jedną z nich wchodzi Cyrus, aby rozpatrzeć się po dolinie, widzi ją całą okrytą końmi, ludźmi, wozami; uciekającymi i ścigającymi; zwyciężającymi i zwyciężonymi. Tylko Egipcyanie stoją niewzruszeni pod gradem pocisków, zwarłszy się w niezłomny czworobok, pod zasłoną swoich długich tarczy. Cyrus ofiaruje im zaszczytną kapitulacyę, bitwa skończona, Sardes zdobyty, Krezus pojmany2). Ale nie widać Abradatasa. Dopiero nazajutrz znajduje Cyrus zwłoki jego nad brzegiem Paktolu i przy nich siedzącą Pan-theę. Bierze jego rękę, ale ta zostaje mu w dłoni, bo odcięta; Panthea z krzykiem odbiera ją, całuje i na powrót do trupa przykłada. >To ucierpiał, woła, nie tylko dla mnie, lecz i dla ciebie Cyrusic! Ja nierozsądna nalegałam usilnie, aby tak działał, żeby okazał się godnym twojej przyjaźni!* Król długo płacze w milczeniu; potem rzecze: »Temu, niewiasto, dostał się koniec najpiękniejszy, bo umarł zwycięzcą!* i przyrzeka jćj swoją opiekę. Ona na to »Bądź bez troski, Cyrusie; nie ukryję przed tobą, do kogo pragnę się udać*. Gdy król odszedł, aby zająć się pogrzebem, ona każe ennuchom oddalić się a wydawszy starćj piastunce ostatnie polecenie, przebija się, składa głowę na piersiach małżonka i umiera3). Opowiedziawszy czułym stylem nieszczęśliwy los szlachetnej pary. autor nie tylko zasłużył sobie na wdzięczność wszyst-
*) Ibid. VI. 4. §. 2—ii. 2) Ibid. VII. -. 15—46. s) Ibid. VII. 3.
http://rcin.org.pl
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
page0064 54 ASYRJA MIESZKAŃCY ASYRJI. Jak w Babilonji tak i w Asyrji Semici przyszli do gotowego. Pi
page0068 54 Młody nauczyciel bardzo mądrze postąpi, jeżeli początkowo będzie się pisemnie przygotowy
page0060 54 DEFINICYA 7 KPOKT FII.OZOFJI GRECKIŻJ. cer on nazywa filozofią wiedzą boskich i ludzkich
page0011 Nazwy wodne — Kazimierz Rymut........................ 269 Które nazwy własne zalicza się do
page0014 12 XEN0FONT. przyrzeczeń, każe żołnierzom przyjąć propozycye Lacedemończyków, i gotuje się
page0023 WROŃSKIEGO ŻYCIE I PRACE. IB z koniecznością bezwzględną. W dążeniu tern zbliża się do filo
10. Prawo wieczystego użytkowania gruntów zalicza się do: środków
page0018 16 xknofont. Massylii lub nawet z Cyreny; żołnierz spartański Syrakuzaninoowi opowiadać ost
page0054 54 Słusznie też powiedział wielki filozof francuski Rousseau, pisząc w swym arcydziele,
page0055 54 1. $r$pf. 4. Sftiemiaftp bqemienne p. mię ob boaigni i ftracpóm i ob g
page0056 — 54 - to roztropnie, roztropniej nawet niż potrzeba. Tobie być tylko handlarzem i kupcem m
page0056 54 jogo podczaszym- Pewnego dnia wielki piwniczy rzeki do Józefa: „Śniło mi się, że widzę p
page0058 54 i tworzy rdzeń pacierzowy, którego wewnętrzna budowa różni się od dwóch poprzednich częś
page0058 54 dzie to moment, w którym stwórcze »fiat« mogłoby powołać do życia rozmaite twory, lecz o
page0058 56 XKNOFONT. autor wysławiać Persów, lecz na tle dawnych ich dziejów przedstawić obraz idea
page0060 — 54 — ii ludu zawikłane jest pojęcie: co moje co twoje. Użytkowanie z cudzego tak, aby p
page0062 54 Summa teologiczna Lecz przeciw r/em temu jest, co mówi Augustyn 11 Super Gen. ad Litt.,
page0064 54 8. DICK,STEIN. Zaznaczyliśmy już wyżej, że zarzut ze stanowiska filozoficznego nie jest
page0064 54 w trudnych razach zasięgał jego rady. na jego łonie składał wszystkie niepokoje serca go
więcej podobnych podstron