page0805
797
Saint-Cyr
Saint-Cyr (Ludwik Gouvion, margrabia de), marszałek i par Francyi, ur. w Toul r. 1764, poświęcał się w młodości malarstwu i w r. 1782 —83 kształcił się w tej sztuce w Rzymie. Podczas rewolucyi wstąpił w r. 1792 w stopniu kapitana do pułku ochotników paryzkich, przyłączonego do armii nadreńskie.,. W następnym juz roku został mianowany jeneralnym adjutantem, a w nagrodę waleczności okazanej przy attaku na obóz pruski pod Kaiserslautern otrzymał stopień jenerała brygady. W r. 1794 posunięty na jenerała dywizyi, w roku 1798 objął w Rzymie naczelne dowództwo po Massenie, które jednak wkrótce złożyć musiał, z powodu że znaglił francuzkich kommisarzy rządowych do zwrócenia zabranej kosztownej monstrancyi. W r. 1799 otrzymał zwycię-ztwa nad armiją austryjacką pod Pasturana, Bosco i pod Coni. Następnie odznaczył się przy odwrocie z Genui, w skutku czego otrzymał od pierwszego konsula zaszczytny tytuł pierwszego namiestnika armii. W wyprawie z roku 1800 dowodził nad Renem pod naczelnemi rozkazami Moreau; po bitwie pod Hohenlinden mianowany radzcą stanu w sekcyi wojennej, później wysłany przez Bonapartego do Hiszpanii, w celu kierowania dziełaniami przeciw Portugalii, po odwołaniu Lucyjana Bonapartego z Madrytu, z powodu zbyt spiesznie zawartego pokoju, objął po nim miejsce ambassadora. W r. 1803 otrzymał dowództwo nad armiją zajmującą Neapol. W r. 1805 dowodząc prawem skrzydłem armii Masseny, zmusił oddział austryjacki księcia Rohan do złożenia broni pod Castel-Franco. W wyprawie r. 1807 walczył w Prusach i w Polsce. Po pokoju Tylżyckim na czele jednego z oddziałów zajmujących Hiszpa-mją, pomyślną prowadził wojnę w Katalonii. Ponieważ stanowisko to opuścił przed przybyciem swego następcy Augereau, otrzymał rozkaz usunięcia się do swych dóbr; dopiero w r. 1811 cesarz przywrócił mu dawną swą przychylność. W wyprawie do Rossyi, jako dowódzca siódmego oddziału w połączeniu z oddziałom Oudinot a, został ciężko ranny. Saint-Cyr objąwszy naczelne dowództwo nad połączonemi korpusami, osiągnął krwawe lubo bezowocne zwy-cięztwo r. 1812 i w nagrodę otrzymał buławę marszałka. Przy odwrocie z Moskwy ciężką poniósł ranę. W r. 1813 odznaczył się w bitwie pod Dreznem, a po oddaleniu się głównego korpusu armii pozostawiono go z naczelną władzą w tern mieście. Po kapitulacyi 11 Listopada, której warunki sprzymierzeni monarchowie nie uznali obowiązującemi, dostał się z oddziałem 16,000 do niewoli i dopiero po przywruceniu na tron Bourbonów odzyskał wolność i przybył do Francyi. Ludwik XVIII wyniósł go do godności para i mianował ministrem wojny. Wkrótce nie chcąc podpisać układów z obcemi mocarstwami uwolnił się wraz z kollegami od obowiązków' ministra. Dwór obsypał go łaskami, nadał mu tytuł hrabi a następnie margrabi. W roku 1817 objął ministerstwo marynarki, które w tymże roku jeszcze opuścił, zostawszy ministrem wojny. Na tem stanowisku wielkie położył zasługi przez ustalenie nowego prawa rekrutowania. W r. 1819 wystąpił z gabinetu i wkrótce zupełnie się od spraw publicznych usunął. Umarł r. 1830. charakter Saint-Cyra był prawy i niezachwiany. Wydał na widok publiczny pamiętnik dotyczący wyprawy do Katalonii, pod tytułem: Materiaux pour serrir a 1'histoi-re de la guerre d'Espagne (Paryż, r. 1821), prócz tego napisał Memoires sur les campagnes des armees du Rhin et de Rhin et Moselle (Paryż, roku 1829, cztery tomy) i Memoires pour serrir a Phistoire militaire sous le Directoire, le Consulat et U Empire (cztery tomy, Paryż, roku 1831).
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
page0804 796Saint-Brieuc — Saint-Cyr nocnego (cóte du Nord) i okręgu (36y2 mil kw. i 180,000 ludnośc
page0807 799Saint-Dizier — Saint-Eyremont warsztaty okrętowe, fabryki kartonu, blachy i żelaza. Głów
page0808 800Saint-Eyremont — Saint-Germain-en-Laye kształcenie otrzymawszy od jezuitów, oddał się na
page0810 802Saint-Hilaire — Saint-J istSaist-Hilaire (Stefan i Izydor Geoffroy) ob. Geoffroy Sa nt
page0811 803Saint-Just — Saint-Louis się z Robespierre’m i za tegoż wpływem został wybrany w r. 1792
page0813 80»Saint-.KUurice — Saint- Pierre Samt-Omer, twierdza I główne miasto okręgu w departamenci
page0814 80«Saint Fierre — Saint Pnest ryż, 17913, nazwał słusznie Chenier najlepszym utworem owego
page0818 810Saint-Priest — Saint-Rene-Taillandier rakterystyki, ten kraj Zaporożan! Reszta opisu pod
page0822 814Saint-Simon — Saint-Simonizm obrządki, za bezwpływowe. Stanowczą zasadę nowego chrystija
239 Badania wszechświata. Portret astronoma P. S. margrabiego de Laplace (1749— 1827). i same nie ul
— 37 — maison-mere des Soeurs de la Presentation fut transportee a Saint-Hvacinthe en 1858. Soeurs d
KSE6153 II L69 317 164o Mowa Posła ( esarskiego, Margrabiego de Grana •ffi13 Listopada 1048. Hn-ere
appbndice LES MIRACLES DE SAINT YINCENT . ET LES MIRACLES DE SAINTE ANNĘ Le diocćse de Vannes possćd
SAINT AMBROISE 101 Mais, avant de le voir se separer, arrelons-nous encore un inst
SAINT HILAJRE D’ARLES Le fondaleur de Lerins ne demeura pas longtemps sur ce trono archiepiscopal d’
son vieil auvent aux dentelles metalliques. Elle aurait pu etre, cette gare, a Montargis ou a Saint-
ŚWIĘTY LUDWIK MAKIA C.RIGNION DE MONTFORT WSPÓLNOTA DUCHOWYCH NIEWOLNIKÓW MARYI ĄD IESUM
więcej podobnych podstron