scandjvutmp83 01
120 Ćwiczenie mowy.
dować w zabawach i grach towarzyskich, innym zresztą zechcą opowiadać.
Chcąc, aby dziecko odniosło korzyść z literatury, musimy mu opowiadać — nigdy czytać.
Żywe słowo stokroć trafniej i głębiej do młodocianej duszy wpada. Dzięki odpowiednim zmianom głosu, gestom, spojrzeniu — mowa wyraża nietylko myśli, ale i towarzyszące im uczucia, przez co treść jej staje się o wiele bogatszą i bardziej do prawdy życiowej zbliżoną.
Drugą przyczyną, która przemawia za opowiadaniem, jest to, że powiastki, pisane dla ogółu, rzadko mogą być zastosowane do indywidualności dziecka — trzeba je przerobić, przystosować do pojęcia dziecka.
Samo opowiadanie jednak, chociażby i zastosowane do indywidualności dziecka, nie wywrze wielkiego wpływu, jeśli opowiadający nie będzie posiadał niezbędnych warunków. Wychowawczyni odtwarza sobie najpierw we własnym umyśle powiastkę jako całość, przerabia ją w miarę potrzeby i dopiero wtedy przystępuje do opowiadania. Opowiadać powinna z^całem przejęciem, tak, jakby mówiła o rzeczach dla siebie bardzo ciekawych i doniosłych. Nie same słowa grają tu ważną rolę: spojrzenie, wyraz twarzy, głos — wszystko winno przybrać należyty wyraz. Radość, jaką chcemy wypowiedzieć, nie będzie dla dziecka zupełnie zrozumiała, jeżeli jej odblasku nie ujrzy w naszych oczach i wesoło uśmiechniętej twarzy. Mimiką często opowiadający więcej powie, niż słowami. Że tak jest rzeczywiście, potwierdzi każdy, kto w towarzystwie dzieci przebywał i przyglądał się zasłuchanej gromadce: wzrok coraz pilniej zwracają ku opowiadającemu, coraz bliżej przysuwają się, ażeby śledzić wyraz jego twarzy, — a na swojej, jak na instrumencie najczulszym, oddają całą treść opowiadania. Raz
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
scandjvutmp77 01 108 Ćwiczenie mowy. słyszane lub przez siebie zmyślone, bawi się wyrazami, które cz
scandjvutmp79 01 110 * Ćwiczenie mowy. często pytać, rozmaw
scandjvutmp7b 01 112 Ćwiczenie mowy. zem uczucia. Jeżeli dziecko jest śmiałe, a przejmuje się treści
scandjvutmp7d 01 114 Ćwiczenie mowy. Te kropeczki — to muszki, które się zwykle unoszą nad Eolem. A
scandjvutmp7f 01 116 Ćwiczenie mowy. A drugie pocieszy smutne pole i powie: Nie smućże się, puste po
scandjvutmp81 01 118 Ćwiczenie mowy. wiastek nie wchodził w treść opowiadania — owszem, niech smutek
scandjvutmp85 01 122 Ćwiczenie mowy. Obrazki i ilustracje mogą tylko ożywić i ubarwić opowiadan
scandjvutmp87 01 124 Ćwiczenie mowy i cały szereg uczuć altruistycznych mogą stano
scandjvutmp89 01 126 Ćwiczenie mowy. Jaskółki poczęły piszczeć i kwilić. Latają i dużo robią hałasu.
scandjvutmp8b 01 128 Ćwiczenie mowy. — Kiciu, Kiciu! Femciu! — wołają — ale kotka
scandjvutmp8d 01 130 Ćwiczenie mowy. — Możesz wycinać niemi, co
scandjvutmp8f 01 132 Ćwiczenie mowy. Kazio w mgnieniu oka zeszedł po schodach do suteren i po chwili
scandjvutmp93 01 136 Ćwiczenie mowy. Ale razu jednego Janowa — tak się nazywa matka Anusi — nagle za
scandjvutmp95 01 138 Ćwiczenie mowy. Okazało się, że ów pan był lekarzem. Przyjechał z miasta, wezwa
scandjvutmp97 01 140 Ćwiczenie mowy. dzimy, boć przecież, choćby się też i z niedźwiedziem potykać p
scandjvutmp99 01 142 Ćwiczenie mowy. usiadł ptak na biczysku. Maciek sięgnął ręką — skowronek ulecia
scandjvutmp9b 01 144 Ćwiczenie mowy. Paf! strączek otworzył się nagle, a wszystkie ziarnka wysypały
scandjvutmp9d 01 146 Ćwiczenie mowy. 3. Znaczenie obrazków. Dowodem wrodzonego ucz
scandjvutmp9f 01 148 Ćwiczenie mowy. Co się tyczy obrazków barwnych i czarnych, to musimy zaznaczyć,
więcej podobnych podstron