071 bmp
Na podstawie wzorów (8.14), (8.32), (8.33), (8.34) otrzymuje się zależność na poszukiwaną masę
m =
bh2 -E
--e
6-ł-g
(8.35)
Z kolei strzałkę ugięcia wywołaną siłą P można wyznaczyć wg wzoru
P-i
3 E-
(8.36)
który po uwzględnieniu wyrażenia na moment bezwładności I = bh3j\2 i przekształceniach z wykorzystaniem znanych zależności przyjmuje postać
(8.37)
Wyznaczenie charakterystyki statycznej mostka tensometrycznego Ua -Am)
Do wyjścia wzmacniacza tensometrycznego należy podłączyć woltomierz. W cela wyznaczenia charakterystyki dokonać pomiarów napięcia nierównowagi mostka t/0, obciążając kolejno belkę coraz to większymi odważnikami. Wyniki ująć w tabeli 8.3.
Tabela 8.3
|
Lp. |
masa odważnika tn0 [kg] |
- - — - napięcie nierównowagi l/oM |
Sporządzić charakterystykę statyczną Uq - Następnie dokonać pomiarów dwóch
nieznanych mas, odczytując wartości UQ - napięcia nierównowagi, a następnie na podstawie sporządzonej charakterystyki statycznej wyznaczyć masę.
Pomiar pośredni masy na podstawie znanego wydłużenia względnego tensometru
W celu wyznaczenia masy w sposób pośredni należy zmierzyć wydłużenie względne tensometru dla kilku różnych wartości obciążenia belki zgodnie z rysunkiem 8.14.
Sposób przeprowadzenia pomiarów za pomocav mostka tensometrycznego niezrównoważonego prądu zmiennego typu TT4c.
Zerowanie. Na wstępie przeprowadza się operację zerowania mostka. W tym celu należy włączyć w mostku przycisk „Pom”. Następnie, zmieniając rezystancję jednego z ramion mostka (pokrętło „Reg R”), ustawić wskazówkę na zero wskaźnika
analogowego jednocześnie należy obracać pokrętłem „Reg C” aż do uzyskania maksymalnego rozwarcia wskaźnika elektronowego („magicznego oczka”). Zerowanie należy przeprowadzić w wyżej opisany sposób kolejno dla wszystkich czułości wzmacniacza na mostku tensometrycznym, zaczynając od najmniejszej (położenie 10 pokrętła), kończąc na największej (położenie 0,1 pokrętła).
Dobór zakresu pomiarowego, W dalszym ciągu należy pozostawić wciśnięty przycisk „Pom”. Ustawić zakres pomiarowy na najmniejszej z możliwych czułości i obciążyć belkę. Następnie zwiększać kolejno czułość aż do uzyskania na wskaźniku analogowym największego wychylenia wskazówki mieszczącego się na skali miernika,
Skalowanie. Wcisnąć przycisk „Skał”, a następnie wybrać pokrętłem zakres pomiarowy odpowiadający czułości wzmacniacza tensometrycznego nastawionej w poprzednim punkcie. W dalszym ciągu należy doprowadzić do ustawienia wskazówki miernika analogowego na koniec skali za pomocą odpowiedniego potencjometru, którego oś można obracać, używając śrubokręta. Następnie należy wyznaczyć stałą po działki Cp jako stosunek zakresu pomiarowego, wyrażonego w [%o] i liczby działek przy największym wychyleniu wskazówki.
W celu skontrolowania poprawności skalowania należy sprawdzić symetrię wychylania wskazówki wskaźnika analogowego względem zera skali. Dokonuje się tego, nastawiając pokrętłem „Skal Al/1 (%o)” takie same wartości bezwzględne odkształceń różniące się znakiem. Wskazówka powinna wychylać się do takich samych położeń maksymalnych na prawo i na lewo od zera skali. Korekcji dokonuje się za pomocą pokrętła regulacji fazy cp.
Pomiar wydłużenia względnego. Pomiaru dokonuje się po wciśnięciu przycisku „Pom”, odczytując liczbę działek wskazanych na mierniku analogowym.
Pomiary należy przeprowadzić w dwóch wariantach:
1) z jednym tensometrem czynnym i drugim biernym (r = 0.25),
2) z dwoma tensometrami czynnymi (r = 0.5).
Wydłużenie względne obliczyć wg wzoru £ = r.ct-C„- — -I0'\
K
gdzie: r - współczynnik zależny od liczby czynnych tensometrów w układzie, a — liczba działek na wskaźniku mostka pomiarowego,
Cp - stała podziałki, kr - stała tensometru.
Znając wartości wydłużenia względnego tensometru, zakładamy, że jest ono równe wydłużeniu względnemu belki. Masę obciążającą belkę należy wyznaczyć ze wzoru (8,35).
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Na podstawie wzorów (8.14), (8.32), (8.33), (8.34) otrzymuje się zależność na poszukiwaną masę bh2 •
rys5 5 6 ’ 7 8 9 1011 12 13 14 15 16 17 18 19 1021 22 23 24 25 26 27 28 29 0331 32 33 34 35 36 37 38
8111 161452 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 ZbIut- 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34
57542 rys1 3 4 *5 6 *7 8 9 Mil 12 13 14 15 1$ 17 18 19 0121 22 23 24 25 26 27 28 MR131 32 33 34 35 3
31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. Rys. S2 Podać wzór na
s11 iei wutniaki tu. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. Reakcje substratowe
s24 25 24 32. 5 33. 1 34. —oo 35.
.31 .32 .33 .34 .35 36 .37 .38 .39 .40 .41 .42 43 RADA KÓŁ NAUKOWYCH Koto Naukowe
H (8) 24 25 21 21 26 20 J8 17 19 4 2 32 &n
IMAG0192 (6) 28. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. W pewnym programie występuje deklaracja: var a, b:
Poznaj C++ w$ godziny0114 Więcej o klasach 101 32 33 34: < 35 36 37 38 39 40 41
Poznaj C++ w$ godziny0158 Zaawansowane wykorzystanie wskaźników 147 32: } 33: 34:
W11 2 23 23 24 25 20 27 20 29 30 31 32 33 34 35 36 37 31 » Jeże* podczas ałsfclrolery
więcej podobnych podstron