Teoria komunikowania masowego - Denis McQuail - iLibrary Reader

m u?

a

3

s³ &

Spis treści -Teoria komunikowania... o

_oj [°?

Limit wydruku: 10    Strona 97/575    S O 0 Ś) I & I

-Następna strona (Page Down)!

I> M<<Juail. fiww inmtmikowtfiM mastmtgo. Wyjawi 2007 ISBN 978-KMH-ISIJ3-M. C by W'N PWN 2007

masowych (42)

a 2.1. Od początku do mediów masowych (43)

a 2.2. Media drukowane -książka i bib Ho teka (44)

© □ 2.3. Media drukowane -gazeta (47)

a 2.4. Inne media drukowane (50)

a 2.5. Film jako medium masowe (50)

a 2.6. Radio i telewizja (53)

a 2.7. Muzyka

fonograficzna (55)

© □ 2.8. Rewolucja

komunikacyjna - media nowe wobec starych (57)

0 03 2.9. Zróżnicowanie mediów (59)

a 2.9.1. Wolność a kontrola (60)

3 2.9.2. Wymiary użycia i odbioru (62)

a Podsumowanie (64)

a Literatura uzupełniająca (64)

63 CZĘŚĆ H TEORIE (66)

© 0] Rozdział 3 Pojęcia i modele komunikowania masowego (66)

0 63 Rozdział 4 Teoria mediów a teoria społeczna (92)

© 0] 4.1. Media, społeczeństwo i kultura - związki i konflikty (93)

© CU 4.2. Komunikowanie masowe jako proces społeczny: za poś red niczenie stosunków i doświadczeń społecznych (96)

© CU 4.3. Ramy odniesienia dla powiązania mediów ze społeczeństwem (99)

Itelix iLibrary Reader

4.2. Komunikowanie masowe jako proces społeczny 97

nia wersji z drugiej ręki (albo pochodzącej od osoby trzeciej) wydarzeń i okoliczności, których nie możemy sami obserwować bezpośrednio. Ponadto zapośredniczenie oznacza starania innych aktorów i instytucji w społeczeństwie zmierzające do nawiązania z nami kontaktu służącego ich własnym celom (lub dla naszego rzekomego dobra). Dotyczy to polityków, rządów, reklainodawców. edukatorów, ekspertów i wszelkiego rodzaju autorytetów. Zapośredniczenie odnosi się do pośredniego kształtowania się naszego postrzegania grup i kultur, do których nie należymy. Koniecznym elementem lak zdefiniowanego zapośredniczenia jest obecność jakiegoś urządzenia technicznego pomiędzy naszymi zmysłami a rzeczami zewnętrznymi wobec nas.

Zapośredniczenie implikuje także pewną formę relacji. Relacje zapośrcdniczo-ne przez media masowe charakteryzują się zwykle większym dystansem, depersonalizacją i więzią słabszą niż bezpośrednia więź emocjonalna. Media masowe nie monopolizują przepływu informacji, który do nas dociera, nie ingerują też we wszystkie nasze stosunki społeczne, jednak nieubłaganie przenikają do wszystkich obszarów życia. Wczesne warianty koncepcji „zapośredniczenia rzeczywistości" zakładały zwykle istnienie różnicy między domeną publiczną, w której szeroko podzielany ogląd rzeczywistości konstruowany był przez przekazy mediów masowych, a sferą osobistą, w której jednostki mogły komunikować się swobodnie i bezpośrednio. Postęp technologiczny w ostatnim czasie podważył ten prosty podział, dlatego że coraz większa część komunikacji i, co za tym idzie, naszego kontaktu z innymi i rzeczywistości naszego otoczenia zapośredniczone są przez technologię (telefon, komputer, faks, email itp.), choć odbywa się to na zasadach zindywidualizowanych i prywatnych.

John B. Thompson (1993, 2001) zaproponował typologię interakcji, aby wyjaśnić konsekwencje faktu, iż nowe technologie komunikacyjne oderwały interakcje społeczne i wymianę symboliczną od wspólnoty przestrzennej. Zauważył on. że „coraz więcej jednostek zyskało możliwość otrzymywania informacji i przekazów symbolicznych poprzez zapośredniczone formy interakcji” (1993: 35). Wyróżnił dwa rodzaje interakcji odmienne od interakcji twarzą w twarz. Jedna z nich, którą nazwał „interakcją zapośredniczoną", wymaga medium technicznego, na przykład takiego jak papier, przewody elektryczne itp., które pozwala transmitować przekaz informacyjny lub symboliczny do jednostek odległych w czasie, przestrzeni albo w jednym i drugim. Uczestnicy w interakcjach zapośredniczonych nie mają wspólnego czasoprzestrzennego systemu odniesienia i muszą odszukać informacje kontckstualnc i radzić sobie mimo mniejszej liczby wskazówek symbolicznych niż. w kontakcie twarzą w twarz.

Drugi typ to „ęuau-interakcja zapośredniczona”. Oznacza relacje konstytuowane przez media komunikowania masowego. Charakteryzują je dwie podstawowe własności: po pierwsze, uczestnicy w tym przypadku nie są zorientowani na określoną inną osobę, a formy symboliczne produkowane są dla niesprecyzowanej liczby potencjalnych odbiorców. Po drugie, zapośredniczona i/w/sł-interakcja jest limnologiczna (nie zaś dia-logiczna), w tym sensie, że przepływ informacji jest jednokierunkowy. Od odbiorcy' nie oczekuje się też w tym wypadku bezpośredniej reakcji. Thompson (1993: 42) twierdzi, że „media stworzyły nowy rodzaj sfery publicznej, pozbawionej charakteru przesirzen-j nego i nicdialogicznej”, o potencjalnie globalnym zasięgu.

Picasa

S? Teoria komunikowan...

13:59