skanuj0171 bmp

172 CZĘŚĆ III. System ochrony zdrowia w Polsce w dobie reformy

Na rysunku 5 przedstawiono miejsce zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego w sektorze świadczeniodawców.

Rysunek 5.

Miejsce zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego w systemie ochrony zdrowia

^ ■> szpital ogólny lub specjalistyczny		-►	zakład opieki długoterminowej (pielęgnacyjno-opiekuńczy)
i			i	k
poradnia specjalistyczna		-►	opieka domowa
A	k			k
lekarz POZ rodzinny			lekarz POZ rodzinny
	j		.

pielęgniarka środowiskowa rodzinna

Źródło: Organizacja zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych, Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej, Warszawa, wrzesień 1999

7. Ustrój ochrony zdrowia

7.1. Struktura władzy

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z kwietnia 1997 r. w sposób istotny poszerzyła uprawnienia premiera, wskutek czego jego status określany jest jako pół-kanclerski. Może on, między innymi, elastycznie kształtować skład Rady Ministrów, zarówno co do jej liczebności, jak i zakresu obowiązków powierzanych poszczególnym ministrom.

Premier powierza ministrom obowiązki na podstawie ustawy o działach administracji rządowej, która wyodrębnia 32 działy. Jednym z nich jest zdrowie. W związku z wprowadzeniem ustawy o działach, w innych ustawach, w odróżnieniu od stanu poprzedniego, odnajdujemy inne brzmienie przepisów odnoszących się do kompetencji poszczególnych ministrów. Zamiast „minister zdrowia” czytamy dziś w ustawach „minister właściwy do spraw zdrowia”. Wbrew pozorom nie jest to zabieg czysto formalny.

W dwóch kolejnych Radach Ministrów pod rządami konstytucji kwietniowej, premierzy powierzali jednemu z ministrów odpowiedzialność za jeden dział - zdrowie. Stąd w istniejącej sytuacji ministrem właściwym do spraw zdrowia jest minister