skanuj0251 bmp

252 CZĘŚĆ IV. Przyszłość systemu ochrony zdrowia

zdrowotnego. Od 1 stycznia 1999 r. zmienił się podział administracyjny kraju i wprowadzono ustawą o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. Te i kilka innych przedsięwzięć o charakterze ustrojowym (reforma górnictwa, zmiana systemu emerytalnego, proces negocjacji z Unią Europejską i harmonizacja prawa do wymogów unijnych) odsunęły na dalszy plan decyzje w sprawie systemu rejestracji usług medycznych i dalszych kierunków jego rozwoju.

Paradoksalnie, nowe warunki ustrojowe stanowiły znacznie lepsze podłoże do wdrażania systemu RUM, niż to miało miejsce w poprzednim okresie:

• wprowadzenie powiatów i nowych dużych województw dawało szansę na lepszą organizacyjno-funkcjonalną strukturę systemu RUM;

• powiat można by uczynić odpowiedzialnym za organizację i prowadzenie podstawowej jednostki organizacyjnej systemu - powiatowego biura RUM; dawało to szansę na obniżenie przewidywanych kosztów wdrożenia (utworzono mniej powiatów niż liczba rejonów przed reformą), a także na łatwiejsze administrowanie wdrożeniem, z uwagi na możliwość ustawowego zobligowania powiatu do prowadzenia tego typu zadania łub przekazania go w formie rozporządzenia wykonawczego np. do ustawy o zakładach opieki zdrowotnej;

• duże, samorządowe województwa, z pewnością lepiej niż 49 starych jednostek administracyjnych, są przygotowane do prowadzenia wojewódzkich biur RUM, zwłaszcza, że dane gromadzone w systemie RUM stanowiłyby bardzo użyteczny instrument do prowadzenia regionalnej polityki zdrowotnej;

• działanie wojewódzkich struktur zarządzających informacją, we współpracy z regionalnymi kasami chorych, pozwoliłoby na uniknięcie wielu błędów, którymi było obarczone wprowadzenie systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego;

• działanie systemu RUM przed wprowadzeniem kas chorych pozwoliłoby na szybsze i skuteczniejsze wdrożenie systemów informatycznych w kasach chorych, a ministrowi zdrowia umożliwiłoby lepszą kontrolę nad przebiegiem wdrażania reformy;

• jednym z ważniejszych utraconych walorów wynikających z zaniechania rozwoju systemu RUM był i pozostaje nadal aspekt edukacyjny obywateli i pracowników zakładów opieki zdrowotnej, i to zarówno w grapie pracowników administracji, jak i personelu medycznego.

Jednym z podstawowych motywów decyzji politycznej o zaniechaniu wdrażania systemu RUM był brak wystarczająco dobrych rozwiązań techniczno-organizacyjnych dla skutecznego rozszerzenia systemu na wyższy poziom referencyjny usług medycznych; rejestracja usług medycznych na poziomie opieki ambulatoryjnej dawała możliwości monitorowania systemu opieki zdrowotnej w niespełna 50%. Oparto