wymagania4 bmp

Micele mogą mieó kształt kulisty lub blaszkowaty. Liczba cząsteczek lub jonów mydła wchodzących w skład miceli nosi nazwę liczby micelamej, masa cząsteczkowa zaś wszystkich cząsteczek wchodzących w jej skład - masy micelamej.

Ćwiczenie 5-1

Nefelometryczne oznaczanie stężenia zolu kalafonii

Cel ćwiczenia

Poznanie właściwości elektrycznych i optycznych układów koloidowych. Pomiary mętności i wyznaczenie stężenia zolu kalafonii za pomocą fotokolorymetru Pulfricha z przystawką nefelometryczną.

Wymagania kolokwialne

Rodzaje układów koloidowych. Właściwości kinetyczne, optyczne i elektryczne układów koloidowych. Zole, żele i ich właściwości. Koagulacja i peptyzacja. Potencjał elektrokinetyczny, jego znaczenie i wyznaczanie. Obliczenia związane z efektami elektrokinetycznymi i równowagą Donnana. Ultrafiltracja, dializa i elektrodializa. Punkt izoelektryczny koloidów. Koloidy ochronne.

Aparatura i materiały

Zlewki na 50 cm³, zlewka na 100 cm³, pipety, 2 kolby miarowe na 100 cm³, zol kalafonii. Pomiary mętności wykonujemy za pomocą fotokolorymetru Pulfricha z przystawką nefelometryczną, przedstawionego na rysunkach 5.5 i 5.6.

Fotokolorymetr Pulfricha z przystawką nefelometryczną: 1 -osłona, 2 - komora wodna, 3 -osłona lampy, 4 i 5 - oprawy regulacji pomiarów (przy pomiarze mętności nastawia się na T lub TR, przy fluorescencji na F), 6 - filtr używany do pomiarów mętności, 7 — filtr używany do pomiarów fluorescencji, 8 - soczewka, 9 - oświetlenie skali na bębnie, 10-korpus, 11 - tarcza z filtrami, 12 - żarówka, 13 -transformator

5    6    7 B

Rysunek 5.6

Schemat nefelometru: 1 - naczynko z badaną cieczą, 2 - płytka szklana, 3 - żarówka, 4 - filtr używany do pomiarów mętności, 5 - filtr używany do pomiarów fluorescencji, 6 - korpus fotokolorymetru, 7 - tarcza z filtrami, 8 - okular, 9 - bębny ze skalą, 10 - soczewki

Zasada działania fotokolorymetru Pulfricha

Aparat należy do subiektywnych fotometrów typu przysłonowego. Zasada pomiarów w przyrządach tego typu polega na wykorzystaniu odpowiednio wykalibrowanych przysłon, za pomocą których mierzy się wprost ilość światła rozproszonego (lub zaabsorbowanego) przez badany układ. Przysłony te można zwężać lub rozszerzać za pomocą bębna (rys. 5.6), natomiast grubość warstwy roztworu pozostaje w czasie pomiarów bez zmian.

Nefelometr Pulfricha umożliwia pomiar ilości światła rozproszonego przez poszczególne układy koloidowe przy jednakowym natężeniu światła padającego i stąd przez umieszczenie kolejno układu wzorcowego o znanym stężeniu, a następnie układu o nieznanym stężeniu, można wyznaczyć jego stężenie.

Wykonanie ćwiczenia

1. Pomiar tzw. wartości pustego naczynka

1.    Zamknąć dolny kurek komory nefelometru i napełnić ją wodą destylowaną.

2.    Włączyć termostat, zaczekać na ustalenie się temperatury w termostacie, a następnie włączyć nefelometr do sieci.

3.    Oprawę ustawić na literę T (pomiary mętności).

4.    Włączyć odpowiedni filtr i szkło kompensujące (poprosić osobę prowadzącą ćwiczenie!). Wstawić do komory nefelometru zlewkę na 50 cm³ napełnioną wodą destylowaną i wykonać pomiar mętności, który przyjęto nazywać wartością pustego naczynka. Wartość tę odejmuje się od wyników uzyskiwanych przy pomiarach rozpraszania światła przez układy koloidowe umieszczone w tej samej zlewce.

Pomiar wykonuje się w następujący sposób:

1.    Ustawić oba bębny przysłon pomiarowych na 100, przy odczytach posługując się czarną skalą podającą wartość T-Hl₀.

2.    Przekręcić bęben pomiarowy po stronie ciemniejszej połowy widzenia aż do uzyskania jednakowej jasności obu połówek. Odczytać na bębnie wartość T (Uwaga! Jedynie na prawym bębnie uzyskuje się bezpośrednio wartość T. Odczyt na lewym bębnie wynosi T= (100/odczyt) •

■ 100). W celu szybkiego przeliczania stężeń należy posłużyć się tablicą 11.21 (zamieszczoną na końcu podręcznika). Dla każdego układu koloidowego wykonać 3 odczyty i podać wynik średni.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
54235 SDC10333 =r:I użytkowanie elektronów Wszystkie cechy charakterystyczne danej komórki zależą od
PODSUMOWANIE Spośród 27 fitocenoz terenów tramwajowych Szczecina 16 wykazuje wszystkie cechy niezbęd
wymagania7 bmp Avogadra. Ponadto umożliwia obliczenie promienia cząstki koloidowej r z ruchów Brown
wymagania2 bmp białka — proces nieodwracalny). Dodanie elektrolitu do koloidu liofilowego nie zawsz
wymagania0 bmp — agregacji (łączenia się) cząstek koloidalnych do wymiarów charakterystycznych dla
IMGP0606 2. Charakterystyka rzek. 2,1. Ooólne cechy charakterystyczne rzek. Są to cechy wspólne dla
IMGP0604 2. Charakterystyka rzek.2-1 Ogólne cechy charakterystyczne rzek. Są to cechy wspólne dla ws
Cechy charakteryzujące zarządzanie •    Zarządzanie dotyczy przede wszystkim
skanuj0025 bmp 62 V. Pisanie zasadniczej części pracy Cechy charakterystyczne prac typu naukowego 63
wymagania2 bmp r. Jeżeli wszystkie przeciwjony z warstwy dyfuzyjnej przemieszczą się do warstwy ads
wymagania5 bmp ^TUa. • , Gkc Rozdział 5.Układy koloidowe5.1. Definicja koloidu i typy układów koloi
wymagania5 bmp lary mętności wzorcowych układów koloidowych Otrzymany w kolbie miarowej na 100 cm3
wymagania5 bmp 38 4. RÓWNOWAG! ADSORPCYJNE DLA UKŁADU GAZ-CIAŁO STAŁE Dla układów węgiel aktywny-pa
wymagania8 bmp Prawo Eotvosa jest spełnione, gdy ciecz ma cząsteczki o stałej wielkości (nie ma zmi
wymagania3 bmp Wielkość <u stanowi charakterystyczny ułamek objętości krytycznej <a = 1/13 V£
wymaganiaV bmp Ze względu na identyczny opis potencjałów chemicznych wszystki składników mieszaniny,
wymaganiat bmp U i- ^ zwadą termodynamiki dla układów wielofazowych, w stanie równowagi potencjały c

więcej podobnych podstron