wymaganiae bmp

kształcąjąc dalej otrzymujemy:

(3.35)

Jeżeli przyjmiemy, że C|/c_w = k_t, gdzie jest współczynnikiem podziału monomerów (a więc pojedynczych cząsteczek kwasu w obu fazach), równanie (3.35) sprowadza się do postaci:

Równanie (3.36) opisuje tzw. izotermę podziału - w przypadku substancji ulegającej dimeryzacji w fazie organicznej współczynnik podziału jest liniową funkcją jej stężenia c_w w fazie wodnej.

W badaniach podziałowych stężenie związku w obu fazach, c_a i c_w, oznacza się odpowiednią dla danego związku metodą, np. alkacymetryczną (jeśli jest to kwas lub zasada), spektrofotomebyczną itd. Czasami wystarcza oznaczenie stężeń związku w jednej tylko fazie (najczęściej wodnej), a stężenia w drugiej znajduje się z różnicy stężeń (metodę tę zastosowano w ćwiczeniu 3-1). Oblicza się wartości współczynników podziału k i sporządza wykres zależności k = f(c_w). Punkt przecięcia prostej k =f(c_w) z osią rzędnych daje wartość k = k_i (w nieskończenie rozcieńczonym roztworze). Jest to wielkość stała, charakterystyczna dla danej substancji, zwana granicznym stężeniowym współczynnikiem podziału, i tylko ta wielkość pozwala na porównywanie między sobą substancji poddawanych podziałowi. Z nachylenia prostej, po wcześniejszym znalezieniu wartości ij, można obliczyć wartość stałej dimeryzacji Ki związku w fazie organicznej.

Bardzo często związki organiczne, np. kwas octowy czy kwas benzoesowy, przechodząc z fazy wodnej do fazy organicznej „wciągają" za sobą cząsteczki wody - mówimy, że ulegają procesowi hydratacji w fazie organicznej. We wzorze na współczynnik podziału pojawiają się wtedy także wyrażenia odpowiadające podziałowi hydratów substancji organicznej i staje się on jeszcze bardziej skomplikowany.

O wiele prostsze jest uwzględnienie we wzorze na współczynnik podziału procesu dysocjacji cząsteczek substancji na jony w fazie wodnej. Współczynnik podziału jest wtedy stosunkiem stężenia substancji w fazie organicznej do stężenia nie-zdysocjowanych cząsteczek substancji w fazie wodnej.

Jeżeli do układu dwóch nie mieszających się cieczy (np. woda-benzen) wprowadzimy kwas ulegający w wodzie częściowo dysocjacji, to ustala się równowaga:

HA H⁺ + A"

opisy warta za pomocą stałej dysocjacji:

i/n ■ IM

Ostatnie wyrażenie wstawiamy do mianownika wzoru (3.27) na współczynnik podziału.

Jeżeli substancja poddana podziałowi ulega asocjacji w fazie organicznej i jednocześnie dysocjacji w fazie wodnej, to oba te procesy powinny być uwzględnione w celu prawidłowego interpretowania otrzymanych wartości współczynników podziału.

3.5.2.3. Ekstrakcja i czynniki wpływające na jej efektywność

Prawo podziału Nemsta znajduje zastosowanie przy rozwiązywaniu różnych zagadnień zarówno teoretycznych, jak i praktycznych. Jest ono podstawą ekstrakcji, czyli wyodrębniania substancji z mieszaniny poprzez podziałanie na nią odpowiednim rozpuszczalnikiem, selektywnie rozpuszczającym pożądany związek. Zwykle ogranicza się do minimum ilość rozpuszczalnika i szuka się rozpuszczalnika umożliwiającego uzyskanie dużej wartości współczynnika podziału.

Załóżmy, że na V cm³ roztworu wodnego zawierającego a gramów substancji, którą chcemy wyodrębnić, działamy rozpuszczalnikiem organicznym o objętości^- Vj. Jeżeli przez aj oznaczymy liczbę gramów substancji pozostającą w roztworze wodnym po ekstrakcji, a przez a - a_t liczbę gramów, która przeszła do rozpuszczalnika organicznego, to zgodnie z prawem Nemsta:

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Luty 1957 37 Luty 1957 37 Jeżeli przyjmiemy, że najoptymalniejsze warunki rozwoju znajduje roślina
wymagania3 bmp Wielkość <u stanowi charakterystyczny ułamek objętości krytycznej <a = 1/13 V£
wymagania 4 bmp Li+cr + R+OH- ^R+Cr + Li+OH".    (7.15) Zastosowanie kolumny amo
wymagania 6 bmp Badając absorpcję światła przez roztwory, B e e r ustalił, że współczynnik k (równan
283 § 4. Własności szeregów zbieżnych Jeżeli przyjmiemy Bm = B~pm, gdzie reszta flm -*■ 0, gdy »;-►«
kolo0010 Naprężenie krytyczne można również przedstawić w postaci 2 _ 7I2 E (11.4) Jeżeli przyjmiemy
Obraz (11) na przesunięciu tłoka jest związane /c zmianą objętości układu Jeżeli przyjmiemy, że prze
Obraz2 (57) Jeżeli przyjmiemy, że //jest różne od k, to z równania (15.20) można obliczyć współczyn
Zdj?cie100 Przyjmując, że powstawanie niesprawności pojazdów jest zdarzeniem losowym, można uwa
FullSizeRender (2) I Nieodwracalność emisji Przyjmijmy, ze powierzchnia emitująca utrzymywana jest w
KORZYŚCI KOMPARATYWNE Zadanie 1 L Przyjmijmy, że w kraju A i kraju B zatrudnionych jest po 1000 robo
jezeliwiemy,zetransformatafourierasygnalujestprzesunietaoczestotliwosc Jeżeli wiemy, że transformata
METODY INTEGRACYJNE opis bmp 1. METODY INTEGRACYJNE Wykorzystanie metod integracyjnych sprawia, że a
freakpp020 38 Po rozdzieleniu zmiennych i scałkowaniu otrzymuje się: (2.4) Qln— _rl (Twi -Tw2)2tiL g

więcej podobnych podstron