PTDC0104

JAGO;

OTELLO:

JAGO:

OTELLO:

JAGO:

OTELLO:

JAGO:

OTELLO:

JAGO:

OTELLO:

JAGO:

OTELLO:

Żona twa, panie, oszukała ojca Idąc za ciebie; a gdy się zdawała Drżeć na twój widok i truchleć, miłością Tchnęła ku tobie.

¥ rzeczy samej.

Ergo

Kiedy tak młodo mogła tak udawać I nawet oczy ojca otumanić Do tego stopnia, że krok jej przypisał Wpływowi czarów... Ale ja źle czynię: Błagam oię, panie, najpokorniej, wybacz, Wybaoz mi zbytek mego przywiązania. Obowiązanym ci na zawsze.

Widzę,

Ze cię to, panie, zmieszało cokolwiek, koale nie, woale nie.

Obym się mylili

Tuszę przynajmniej, że raozysz położyć To, oom powiedział, na karb mej miłośoi. Ale ja widzę, panie, żeś wzruszony.

Na Boga! nie chciej mowy mej rozciągać Do grubszych wniosków i do granic dalszyoh Jak przypuszczenie.

Nie myślę inaczej.

V przeciwnym bowiem razie mowa moja Doprowadziłaby do takich następstw,

0 jakich mi się nie marzyło. Kasjo,

Jest przyjaoielem mpim. Ależ, panie, Wyraźnie jesteś wzruszony.

Nie bardzo.

Sądzę, że jest mi wierna Desdemona.

Bogdaj nią była długo i bogdajbyś Ty, panie, długo tak sądził!

A jednak,

0 ile może natura się zbłąkać...