str 30 31 (2)

Larsen chyba solidnie nastraszył starego, gdyż ten odbił od burty „Arthura” i zaczął wiosłować. -Po kilku minutach znikł im z oczu.

Na pokładzie zapanowało odprężenie, które jednak zamąciła obawa o zbyt łatwe spostrzeżenie torped umocowanych pod kadłubem. Jeżeli zauważył je stary rybak, to co będzie przy Niemcach? Jedyną nadzieją było to, że już niedługo wejdą na głębszą wodę.

OLAVSON I TORF

Szybko przygotowano się do wejścia do fiordu. Trzeba było zatopić radiostację, która miała służyć tylko podczas rejsu przez Morze Północne, i to tylko w przypadku niebezpieczeństwa. Usunięto również wszelkie papiery i przedmioty świadczące o ich angielskim pochodzeniu — pudełka po papierosach, puszki od konserw itp. Głęboko ukryto karabin maszynowy, który mógł się jeszcze przydać.

Wreszcie „Arthur” ruszył w dalszą drogę, aby przebyć ostatni, ale i najtrudniejszy odcinek dzielący ich od „Tirpitza”. Do fiordu obrano kurs wiodący pomiędzy wyspami Rostvoll i Kuli, który mniej więcej odpowiadał kursowi statku idącego z Eddy. Morze było spokojne. Na brzegu pracowali ludzie, rybacy suszyli sieci; „Arthura” mijały liczne statki, między innymi również i niemieckie.

Im głębiej statek wpływał do fiordu, tym bardziej zwiększały się kłoppty z silnikiem. Prowizoryczna naprawa okazała się niewystarczająca. Trzeba było szukać pomocy na lądzie. Możliwości takie przewidziano w planie operacji i Larsen wiedział, w których miejscowościach znajdzie „swoich” ludzi. Najbliższą była wioska Hestvik, gdzie pracował dla ruchu oporu kupiec nazwiskiem 01avson. Trzeba było go odszukać i przy jego pomocy naprawić silnik. Zanim jednak „Arthur” zawinął do Hestvik, była już dziesiąta wieczorem. Ale nie można było zwlekać i Larsen wraz z radiotelegrafistą Strandem udali się na poszukiwanie 01avsona. Na szczęście w gromadzie wyrostków, którzy biegali po wiosce, natrafili na syna 01avsona i ten zaprowadził ich do ojca.

01avson otworzył sklep, gdyż Larsen, aby nie zdradzić się wobec obcych, oświadczył na wstępie, że chce kupić żywności. Gdy znaleźli się sam na sam z kupcem, Larsen odezwał się w umówiony sposób:

—    Czy nie potrzebujecie torfu?

Odpowiedz miała brzmieć: „Nie, mam dużo torfu”.

Tymczasem 01avson spojrzał na nich i odparł:

—    Torfu? Oczywiście, potrzebuję. Wezmę każdą ilość!

Larsen zbaraniał. Tego się nie spodziewał. Czyżby źle trafili? A może w Hestvik jest dwóch kupców o nazwisku Olavson? No, ale o tym chyba by go uprzedzono?

31

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
str 30 31 30 m ~ -. iS£f w rozwoju umysłowym od 7-go do 21-go roku życia. W ciągu niewielu lat państ
30 31 (17) ciepłoty tkanek. Stopień przegrzania tkanek zależny jest od ilości użytej energii cieplne
30 31 Str. 30 Rozdział IVROZDZIAŁ IV W rozdziale tym przedstawię najczęściej spotykaną w praktyce
41 Tatrzańskie ochotnicze pogotowie ratunkowe, Biuro Towarzystwa Tatrzańskiego. — p. str. 30. Kasa
img068 (17) 1"    97; (10. 107*, 11.117*. 12.127*)" 2.5 cm 24 (25.5.26.5, 2
s11 iei wutniaki tu. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. Reakcje substratowe
str (30) Parametr Rpo,2 Rpi ReH Re L Rm A LICENCJA PKN DLA PIN - 2010.06.01Tablica A.1 -
17 28 29 30 31 47 48 56 57 58 59 70 71 79 80 96 97 98 1.9abc, 1.10całe,l.l
Obraz0007 UUU4INA DZIEŃ MIESIĄC 1 2 3 4 5 * 7 8 9 10 U W * * 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 2
Obraz
9 Schemat do modelu 19 ze str. 30 środek 19
page0025 XX XX Str. Tabl. 31. Lotnictwo na liniach pasażerskich niektórych krajów (1929, 1934, 1936-
Juleklip i karton 00038 Kurven skaeres og samles pi sammc mide som model len pa sidc 30-31. Bemaerk.
kk 2 22 23 24 25 i 29 30 31 [Al
skanowanie0032 28-29 Królewicz zaklęty w żabę 38-39 Słoneczny słonecznik J 30-31 Pachnący

więcej podobnych podstron