G. Biriicttfci-GrabowtlMi. Z. Mikulski. H)iłroh>xia ogólno. Warwa w a 2tK)5 ISBN 83 01-1 •1579-X. V by WN PWN 2005

lotatnik ” to C:\Document.r" # 102S. O.S.T.7T^,H0 str!16~Paint " f ItelixiLibraryTT^’ Ę Hydrologiaog...

lodowe* kontynent.il-■ lOOOWC* 9<Vfck*

Rys. 104. Rozmieszczenie lodowców na kuli ziemskiej

nagromadziło się w Antarktyce - 85,6% ogólnej jego objętości na Ziemi (Marcinek, 1991); lądolód grenlandzki obejmuje 11%, objętość wszystkich pozostałych lodowców stanowi zaledwie 3,4% całej masy lodowej hydrosfery.

Powstawanie 1 o d o w c ó w

Lodowcem nazywa się naturalną masę lodu powstała na ladzie (powyżej linii wiecznego śniegu) z nagromadzonego w dużych ilościach śniegu i znajdującą się w stałym, pow olnym ruchu (Jania, 1993).

Powstanie lodowców zależy od:

-    odpowiedniego klimatu (morski z dużą ilością opadów' i długim okresem występowania ujemnej temperatury powietrza, aby bilans śnieżny był dodatni),

-    sprzyjającej gromadzeniu się śniegu rzeźbie (powierzchnie poziome lub słabo pofałdowane z formami wklęsłymi).

Lodowce występują zatem powyżej granicy wiecznego śniegu'⁶, rozdzielającej obszary o przewadze akumulacji (gromadzenia śniegu) od obszarów o przewadze topnienia (ablacji) w miejscach, gdzie rzeźba umożliwia gromadzenie się stałych opadów atmosferycznych. Wysokość granicy wiecznego śniegu w różnych miejscach kuli ziemskiej jest inna, zależy bowiem od klimatu (wielkości opadów i temperatur}' powietrza okresu letniego) i rzeźby terenu (głównie ekspozycji zboczy). W obszarach podbiegunowych

^M Granica wiecznego śniegu (lub tzw. poziom 365) jest klimatyczną granicą śniegu; jest to płaszczyzna, powyżej której dopływ energii słonecznej już nie wystarcza, aby na poziomej, nieocienionej płaszczyźnie stopić śnieg, który spadł w ciągu jednego roku (Marcinek. 1991).

117

o

©

©

&

O.

c

c

co

o

rr.

a>

co

co

co

S> Hydrologia ogólna - Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Zdzisław Mikulski - iLibrary Reader