Rcpozycja to subih;,uia j*ła$*v poprzez zszycie w ichp^zenTu ^^isciowvni Uvhn icznio zabieg ten JSgTprosty, Cięcia ponowę mc są wymacane, utrudniają na¹*™* nj^ycjię %«i^y nic musi po* wodować powstawania recesu posabi^>\vych, leżeli śródzabiegowo zostanie usunięta darnina z wewnętrznej ściany kieszonki, co umożliwi dokmonowe przesunięcie hragu piata. Wprawdzie opisywano powstawanie recesji po repozyeiu da się tego jednak uniknąć (tablica 5).

2.3.2 Przesunięcie i przemieszczenie płatów

Alternatwa dla reporym ttfi rrmnniyirtr lub prze* mieszczenie piatów w poloaank inno niż wyjściowe. Może to następować dokotonowoj dowiaraeliolkowo lub bocznie i tylko wówczas. gdy ciecie poziome zo-stanie po obu stropach uznpełpitme nęnanii piano-wymi.

"Przesunięcie piatów jest uwarunkowane ich rozciągliwością. Właściwość tę ma tytko ruchoma bło-na “"Śluzowa wyrostka ^x~daieh obeenośd w niej włókien elastycznych (ryc. 15). Dlatego pracsunięcie pfotów mozlTwe jest tylko na stmnie przedsionkowej szc^ętOjzuchwy oraz na stronie językowej żuchwy. Na zwiększenie rozciągliwości płata może wpłynąć przecięcie okostnei u jego podstawy; szcze-golnie przy przesuwaniu dokorunowym.

Podniebiennej błony śluzoweLnie-da sic-Drzesu-nąć, ponieważ podobnie iah iHjsło esogowaciałe

Ryc. 15.

a)    Obraz histologiczny ruchomej błony śluzowej wyrost! bodołowego. Nabłonek wielowarstwowy płaski nreroj ciejący z niekształtnymi brodawkami i szerokimi sopla nabłonkowymi. Dobrze unaczyniona tkanka łączna w stwy właściwej i błony podśluzowej Występują w me źne włókna kolagenowe oraz sieć włókien elastyczny! które są słabo połączone z okostną i dzięki temu urno wiają przemieszczanie płata (włókna elastyczne wybai ne rezorcynofuksyną).

b)    Powiększony fragment (zaznaczony jako * na ryc. a): j nabłonkowa tkanka łączna, w której widoczne są kiżn podzielone włókna kolagenowe oraz włókna ełastyczr (czarne pasemka w kształcie korkociągu); dobre unad nieme.

nie zawiera ona włókien elastycznych, a włókna kolagenowe warstwy właściwej przechodzą bezpośrednio w okostną. Z takiei budowy wynika brak rozciągliwości (ryc. 16), Zmianę pozycji płata, np. w kierunku dowicrachołkowym można tu osiągnąć tylko poprzez wytworzenie płata rozszczepionego. Po lisTITTlęuu jjudnablonkowej tkanki łącznej płat można przemieścić, w u^yskimą ak łfJi spośób ppe-strzenf co jednocześnie zapewni dalsze przesunięcie dowierzchołkoweriakie postępowanie określa się jako przemieszczanie (tablica 6).

Podczas przesuwania bocznego płata, np. w po* krywaniu^Tgceaji) konieczni: jest zapewnienie wystawiającej szerokości jego podstawy dla właściwego unacgynienia. Zasada ta często pozostaje. w sprzeczności zJconieeziSiSą.nłiwnin płufA sinego od naprężeń. Problem ten można ruzwaaetć na trzy sposoby:    — jmr

(1)    wybrać dwustronnie (a nie jednostronnie) bocznie przesuwany płat i ograniczyć w ten sposób zakres przesunięcia (np. podwójny płat brodawkowy);

(2)    w jednostronnie bocznie przesuwanym płacie przedłużyć cięcie pionowe bardzo daleko w przedsionku, a przez to poprawić ruchomość płata,

Ryc. 16.

a) Obraz histologiczny dziąsła (podobną budowę mi bienie twarde). Brodawki z wyraźnymi soplami rw wymi; tkanka łączna bogata w komórki i włókna we; nie występują włókna elastyczne ara błona p wa, dlatego nie ma możliwość przesuwania (bar hematoksylina i eozyna).

b) Powiększony fragment (zaznaczony jako ⁹ nary błonek wielowarstwowy płaski orto- i parakerak w tkance łącznej warstwy właściwej sieć naczyń szpilki do włosów. Brak włókien ełastycznych.