IMG 09 (2)
— Nie prosi o pomoc, bo nie chce, aby spotkała ją ta sama przykrość, jak dawniej. Czuje się jeszcze bardziej odtrącona (dziewczynka).
Następnie prosi się uczniów o przedyskutowanie w zespołach, jakie istnieje wyjście z zaimprowizowanej poprzednio sytuacji i o podjęcie scenicznego przedstawienia przypuszczalnego rozwiązania. Uczestniczyć w nim mogą również uczniowie, którzy dotąd grali rolę widzów.
Oto przykład szukanego w ten sposób rozwiązania, przedstawianego przez te same dziewczynki klasy V, które uczestniczyły w improwizowaniu przytoczonego wyżej fragmentu inscenizacji na temat odmowy 'udzielenia pomocy koleżeńskiej w nauce:
— Cześć wam dziewczynki!
— Cześć!
— Aniu pomóż mi w zadaniu, bo chciałabym je rozwiązać.
— Nie dzisiaj, bo widzisz — my się teraz bawimy.
— Wanda, może ty mi pomożesz.
— Nie widzisz, że się z nimi bawię.
— O co prosisz ich, Haniu?
— Żeby mi pomogły odrobić, zadanie. Chorowałam tydzień i mam teraz zaległości.
— Może poszłybyśmy do innej klasy z prośbą o pomoc. Grozi jej przecież poprawka. Więc pójdziemy?
— Tak, chodźcie dziewczynki. Później się pobawimy.
Nierzadko zdarza się, że zamiast inscenizowania — w jaki sposób można skutecznie przezwyciężyć napotykane trudności w nauce — uczniowie improwizują zachowanie zgodnie z obowiązującymi normami współżycia i współpracy, bez ukazania sposobów, które pomogłyby rozwiązać dany problem. W takim przypadku uwzględnia się także z reguły rolę „nauczycielki”, która chwali i nagradza „ucżniów” za wzorowe zachowanie.
Ostatnia część wspomnianej odmiany tedhnik socjodramatycz-nyęh dotyczy uświadomienia korzyści, wynikających z proponowanych rozwiązań. Wyrazem tego mogą być wypowiedzi uczniów i uczennic wspomnianej klasy V dotyczące braku wzajemnej pomocy w nauce szkolnej, które zgłaszali w odpowiedzi na pytanie: Jakie korzyści ma uczennica lub uczeń, który może
liczyć na pomoc swoich kolegów (koleżanek) z klasy i co zyskuje na tym cała klasa?
— Jest im przyjemnie i lepiej się uczą (dziewczynka).
— Łatwiej im będzie zdać do następnej klasy (chłopiec).
— Taki uczeń nie jest wyśmiewany, że zbiera saipe „lufy” czy coś w tym stylu (chłopiec).
— Gdyby od początku mu pomagano, pewniej czułby się w klasie (chłopiec).
— Klasa staje się bardziej zgrana. Nie ma uczniów samotnych i odtrąconych (dziewczynka).
— W klasie jest przyjemniej, jak wszyscy sobie pomagają (dziewczynka).
— Klasa zdobywa zaufanie nauczycieli /chłopiec).
— Po prostu lepiej jest żyć w takiej klasie (dziewczynka). Zastosowanie technik socjodramatycznych nie jest na pewno
łatwe; wymaga znajomości przez nauczyciela technik i przygotowania psychologicznego i pedagogicznego. Chodzi tu bowiem w szczególności o odreagowanie napięć psychicznych, spowodowanych napotykanymi przez uczniów trudnościami, jak również o wyzwalanie u nich spontaniczności twórczej, stanowiącej rezultat procesów intelektualnych, a nie emocjonalnych. Techniki te dopomóc mogą zwłaszcza uczniom nadmiernie lękliwym i zahamowanym (por. Stanford G. i Roark A. E., 1974, s. 174—186).
Techniki decyzji grupowej — w przeciwieństwie do omawianych poprzednio technik socjodramatycznych — bywają na ogół często stosowane przez wielu nauczycieli, ale nie wszyscy uświadamiają sobie, że można nadać im rangę osobliwego sposobu oddziaływań wychowawczych. Mamy z nimi do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy- wspólnie omawiamy z uczniami niepożądane wychowawczo zachowania i oczekujemy od nich pewnych decyzji w sprawie eliminowania lub ograniczania takich zachowań.
Istotną cechę techniki decyzji grupowej stanowi wywoływanie u uczniów pragnienia zmian, co do określonych przejawów dotychczasowego ich nieprzystosowania społecznego. Zewnętrznym wyrazem tego pragnienia jest wspólnie podejmowana decyzja w końcowej części tego rodzaju technik. Mówi się nawet, iż podjęta w ten sposób decyzja jest niejako usankcjonowa
ni
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
31190 IMG)09 (4) nie są nacieczone^ale mogą wykazywać zmiany troficzne z ucisku. W obrazie MGR guz z
42 z swym sygnetem rozkaz, aby zapieczętował natychmiast drzwi szkoły luterskiej: „bo ja nie chcę, a
skanuj0006 (173) O Po czwarte - nigdy nie staramy się nikomu, kto tego nie chce ani stawiać kart, an
DSC05448 (6) jest bardzo osobista: respondentka nie chce, aby to, co mówi, zabrzmiało jak skarga, dl
gdyby I tak na zawsze już... Nie chce aby tak to skończyło się... *Dziś wiem, życie cudem jest!"
Rodzinny poker okĹ‚adka2 PETER CHEYNEY RODZINNY POKER Na kacu nie chce się żyć, a co dopiero pracowa
a22 Jezus «nie chce. aby ktokolwiek zginał, lecz chce, aby wszyscy przyszli do u pamiętania-* 2 list
page0134 czynnościami z jednakowem natężeniem, nie możemy myśleć o kilku przedmiotach z tą samą uwag
20676 IMG09 CM 00041000Wprowadzenie0.1 Postanowienia ogólne Zaleca się, aby przyjęcie systemu zarzą
o Nie więcej niż dwie kadencje ta sama osoba może urzędować Ewa Lętowska, Tadeusz Zieliński, Adam Zi
IMG09 CM 00041000Wprowadzenie0.1 Postanowienia ogólne Zaleca się, aby przyjęcie systemu zarządzania
DSC08172 (2) 100 Barbara Ostapiuk 1981 ]1. Nie znam badań porównawczych (prowadzonych tą samą metodą
więcej podobnych podstron