IMGC68 (4)

56 Teoria wielostronnego kształcenia a modele lekcji

8. Zorganizowanie urozmaiconych ćwiczeń w posługiwaniu się daną umiejętnością, uświadamiających uczniom możliwość jej zastosowania w różnych sytuacjach. Wiąże się to z przestrzeganiem zasady operatywności wiedzy.

Inny wyrazisty bieg takiej lekcji (syntaksę) przedstawia w swojej pracy R. I. Arends⁶³ nazywając taką lekcję nauczaniem bezpośrednim. Model ten składa się z pięciu następujących kolejno część:

1. Podanie celów i wywołanie nastawienia;

2. Pokaz umiejętności lub opanowanie wiedzy stanowiących przedmiot lekcji;

3. Ćwiczenia pod kierunkiem nauczyciela;

4. Sprawdzanie osiągnięć i na tej podstawie dostarczenie uczniom informacji zwrotnej;

5. Wyznaczenie samodzielnych ćwiczeń.

Autor podkreśla, że cele tego typu lekcji muszą być starannie opracowane a zoperacjonalizowane w postaci zadań, tak aby umiejętność złożone można było podzielić na sensowne część i tak ich nauczać.

Nauczyćel musi wykazać się biegłością w umiejętnościach, które demonstruje podczas lekcji, umieć uzasadnić uczniom potrzebę ich opanowania oraz zorganizować odpowiednie warunki do ćwiczeń i przekazywania informacji zwrotnej.

Zadając ćwiczenia, nauczyciel musi pamiętać, szczególnie w pracy z dzieckiem w wieku wczesnoszkolnym, o następujących zasadach⁶⁴:

— ćwiczenia powinny być krótkie i sensowne,

■— ćwiczenia powinny trwać aż do przeuczenia,

— oba rodzaje ćwiczeń — zmasowane i rozłożone w czasie — powinny być wykorzystywane stosownie do swoich właściwość.

Żeby mieć pewność, że uczniowie opanowują umiejętność, trzeba kontrolować, czy uczą się ze zrozumieniem i zadbać

^M Arends R. I., Uczymy się nauczać, op. dt., s. 315.

^M Arends R. I., Uczymy się nauczać, op. dt., s- 324.