IMGV15 (2)
10 WACŁAW BERENT
w kanały nuci, ty będziesz temu winien. Bo, patrząc na mnie jak na dziecko, nie widzisz mnie wcale.
Spoważniał stary. Zapalił spokojnie papierosa, ujął mnie za rękę i zaciągnął przed fotel. Usiadł, kilka kłębów dymu wypuścił, a tę swoją twarz aktora: wielką, nagą i jak płótno na wietrze ruchliwą, ułożył w jakiś grymas powagi, którymi się nie podobał. Pod tym grymasem czaiła się ironia.
— Byłeś już? — pyta niby poważnie.
— Odmie?
Szerokim ruchem ręki wskazał gdzieś na miasto, na uli-
Żachnąłem się.
— Bo przecież taka jest ta wasza pierwsza tragedia, śmieszne smyki!
Wstał i ujął mnie za ucho.
— Chłopaczysko wyrósł jak byczek. Ale głupi! ale niemrawy! — skoro myśleć o sobie nie umie.
— Mnie nie tego potrzeba.
— Nie!? — huknął mi basem tuż nad samym uchem i skrzywił się z niesmakiem. — A czego ci trzeba?
Zamyśliłem się. Nie byłem przygotowany na to proste pytanie.
— Życia — rzekłem z wahaniem i po długim namyśle.
Stary rozkraczył nogi, wtłoczył ręce do kieszeni. Po chwili:
— A ile to kosztuje? — Sięgnął po portmonetkę. — Masz rubla i poszedł precz, boś głupi.
Stoję na miejscu i w niedołężnym zaprzeczaniu poruszam głową. Nie znajduję teraz najprostszych słów dla tych myśli, co takim wirem krążyły mi co wieczór po głowie.
— Wyjęzyczże się, wy stękaj — przedrzeźnia stary. — Mów, coś za jeden?
— Mnie potrzeba opory... We wszystkim, co myślę i czuję, musi być jakaś luka, z którą żyć nie można. A może brak mi tylko...
Przycisnąłem ręce do piersi.
— Kochania — zadeklamował stary i podniósł białka na sufit. — Jakiś ty niebotycznie sentymentalny!
— Widzisz, ja mam za dużo pragnień w głowie, a za mało wagi w sercu. I czuję, że to jest źle... Puść mnie! — wybuchnąłem nagle, chwytając go za rękę. — Puść mnie od siebie.
— Dokąd!?
— Gdzie bądź. W świat pójdę 4- odpowiadam ponuro.
— Po co?! — stary poczerwieniał już ze złości.
— Przeznaczenia swego szukaćl
— I... co ty znajdziesz, durniu? i
Westchnąłem tak głęboko, że mi się zdawało, iż mi chyba serce spod żeber wyskoczy.
— Ciągnie... Rady sobie dać nie umiem.
•— Bo ty nie wiesz wcale — wołam czując gorące wypieki na policzkach — ty nie wiesz wcale, ile ja sił w piersiach czuję! I czym ty mnie częstujesz? Daj mi najpiękniejsze kobiety — powiem: „tyle tylko?”_Daj mi bogactwa.— powiem: „mało!” Wy^óż mi .szczęście — zawołam: „ach, nie dbam ^Pto!” Obiecuj tryumf, sławę, władzę... — ja będę wołał: '„mało, mało!” Bo dla moich wielkich chęci nie może być nazwy, bo wszystko, co określone, zmrozi je tylko. Ale gdy mnie natomiast na bok weźmiesz i szeptem powiesz: „Synu, czeka na ciebie..rgdzieś... coś wielkiego... coś, co...”
— BastaT— trzasnął ojciec jak biczem. — Bo się udławisz frazesami. Wiesz ty, co to wszystko znaczy? Dokąd cię to ciągnie?
— Nie wiem — mówię szarpiąc palce, aż w stawach trzeszczało. — Nie wiem.
— Aktorem chcesz być — wyrzucił stary przez zęby wraz z wielką chmurą dymu od papierosa.
Po kilku miesiącach byłem już w teatrze. Ale stary wystąpił. „Ja — mówił — ze smarkaczami rywalizować nie będę”.
I dobrze się stało. To wszystko ze środka znalazło gdzieś ujście: precz z duszy, precz ze krwi, z myśli, z nerwów. Rzucałem się na scenie jak piskorz, darłem się jak sroka, huczałem
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
IMGW54 (2) 288 WACŁAW BERENT tyłem z ducha swego kładł. I każda bańka więcej tęcz dla mnie miała, a
IMGW54 (2) 288 WACŁAW BERENT tyłem z ducha swego kładł. I każda bańka więcej tęcz dla mnie miała, a
46457 IMG?10 tam więcej szczegółów. Ja kiedy odtwarzałem te rozmowy skupiałem się na ^j biznesowych,
2011 10 24 12 54 Jakie są związki pomiędzy zagrożeniami, podatnościami i szkodami? ■ Na zagrożenia
IMG?10 tam więcej szczegółów. Ja kiedy odtwarzałem te rozmowy skupiałem się na ^j biznesowych, a nie
IMGV79 (3) 138 WACŁAW BERENT — A ty, pan Borowski, pożal się nad Mullerem i wyrzucaj go won od siebi
IMGV97 (3) WACŁAW BERENT i tabakierą w ręku... I cóż ty na to, mały? — dopominał się, I nie otrzymuj
IMGW11 (2) WACŁAW BERENT ryte, aby tyciu nie przeszkadzały. Ty dzisiaj o nich nic nie wiesz - Dzisia
IMGW63 (2) WACŁAW BERENT — Widzisz — odparł Hertenstein wymijająco. — Kiedyś byłem jak ty. W „złe wi
IMGV21 22 WACŁAW BERENT czy jaki?... Rób coś: porusz, porusz bebechy! Ty, gnuśne, tępe, narzeczone b
więcej podobnych podstron