3269

_o Krzysztofowi Rybce zarzucono popełnienie czynu wspólnie i w jeniu z innymi wymienionymi w zarzucie osobami. Zgodnie z ugruntowanym | f^l’^P joznictwie i w doktrynie poglądem „dla przyjęcia wspólsprawstwa (art. 18 § I _nj_ejesl konieczne,,aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała poręcznie znamiona czynu zabronionego, czy nawet część tych znamion, fujtarczy natomiast, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ziając bezpośredniemu sprawcy realizację wspólnie zamierzonego celu. W rtiJtaeie, o wspólnym działaniu możemy mówić nie tylko wtedy, gdy każdy ze współsprawców realizuje część znamion czynu zabronionego, ale także wtedy, gdy współdziałający nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego uzgodnionego fitwnuabronionego, ale wykonane wcześniej przez niego czynności stanowią istotny 'wkład we wspólne przedsięwzięcie. Z istoty konstrukcji wspólsprawstwa wynika więc, t ustaleniach I >_e każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego la jego treść. I (wspólnie i w porozumieniu) przestępstwa, a więc także i w tej części, w jakiej omadzoaego    I    mamiona czynu zabronionego zostały wypełnione zachowaniem innego ze

; ani on ani    I    współsprawców. Decydujące jest to, czy współdziałający dążyli do tego samego celu

niu własnej    I    wspólnymi siłami (communi auxilio) w ramach wspólnego porozumienia (comntuni

tionowanej    I consilio) ". (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2006 r. sygn. V KK 391/05,

vidłowego    I OSNwSK 2006/1/1289) Nadto ,,przyjęcie wspólsprawstwa, działania wspólnego, nie

icy do akt I wymaga wykazania wcześniejszego porozumienia wraz z uzgodnieniem ról daje, tna Au wypełnianych przez poszczególne osoby" (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. III KK 331/11, LEX nr 1119521), zaś ,.porozumienie może poprzedzać popełnienie czynu zabronionego, ale także może występować już w trakcie realizacji znamion typu, gdy do realizującego znamiona typu czynu zabronionego sprawcy dołącza inna osoba", (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. IIKK 139/12, LEXnr 1288659)

W niniejszej sprawie ustalono, że Krzysztof Rybka realizował wspólny zamiar uzyskiwania informacji dla niego nieprzeznaczonych za pomocą nagrywania rozmów gości restauracji „Sowa & Przyjaciele” i „Amber Room” poprzez dostarczanie urządzeń służących do nagrywania i przegrywania zarejestrowanych nagrań na inne nośniki. Narzędziami używanymi do tego celu był laptop oraz specjalne pendrive’y,

/rżanego ^ dławieniu '^e sowaniu ^

3281

rn

zarzutu ₀ ędy „a

^K%

f^ożnoScj nie uzasadnij^

^{i a}> ..iro^ ’<***><* zosfę/ę

zarzutów" _ani

lia środków

skarżący vskazuje oz Pana

I