MC059

ROSYJSKI KOŁOWY TRANSPORTER OPANCERZONY

BTR-80

BTR-80 powstał w latach osiemdziesiątych jako następca starszych transporterów z tej rodziny: BTR-70 i BTR-60. Na uzbrojenie armii radzieckiej wprowadzono go w 1984 roku. Transporter ten zbudowany jest jako pojazd ośmiokolowy z niezależnym zawieszeniem i napędem na wszystkie kola. Pierwsze dwie pary kół są kierowane, co zapewnia pojazdowi mały promień skrętu wynoszący 13 m. Pojazd wyposażony jest w układ centralnego pompowania kół, umożliwiający regulację ciśnienia i uzupełnianie powietrza w razie przestrzelenia opony. Koła zawieszone są niezależnie na wahaczach, koła skrajne (przednie i tylne) posiadają po dwa amortyzatory hydrauliczne, pozostałe po jednym. Kadłub wykonany jest ze spawanych płyt pancernych chroniących załogę i żołnierzy desantu przed pociskami broni strzeleckiej i odłamkami. Usytuowany z przodu przedział kierowania zajmuje z lewej strony kierowca, a z prawej dowódca. W środkowej części kadłuba znajduje się przedział desantowy dla siedmiu żołnierzy, nad którym zamocowana jest obsługiwana przez Strzelca obrotowa wieżyczka z głównym uzbrojeniem. Tylny przedział zajmuje ośmiocylindrowy, widiasty silnik wysokoprężny.

BTR-80 jest pojazdem pływającym, napęd w wodzie zapewnia mu pędnik strumieniowy. Pojazd przystosowany jest także do transportu powietrznego na pokładzie samolotów An-22 i 11-76. Główne uzbrojenie, składające się z wielkokalibrowego karabinu maszynowego KPWT kal.14,5 mm i sprzężonego z nim km-u PKT kal.7,62 mm, umieszczone jest w obracanej w pełnym zakresie wieżyczce. Wychylanie dół-góra możliwe jest w zakresie -4 do +60 stopni. Pociski kal.14,5 mm, dzięki masie 64 g i prędkości wylotowej 945 m/s, mogą przebijać boczne pancerze niektórych BWP i pojazdy o lżejszym opancerzeniu: z odległości 500 m przebijają płytę pancerną o grubości 32 mm. Na odległość do 1000 m można nimi także zwalczać cele powietrzne. W burtach znajduje się siedem otworów z obrotowymi jarzmami, które umożliwiają żołnierzom desantu prowadzenie ognia z własnej broni strzeleckiej. Na wyposażeniu mogą się też znajdować ręczne granatniki przeciwpancerne dowolnego typu i dwa przenośne rakietowe zestawy przeciwlotnicze. Na tylnej części wieży zamontowano sześć wyrzutni granatów dymnych, umożliwiających stawianie dymnej zasłony. Pojazd wyposażony jest w system łączności wewnętrznej i zewnętrznej, optyczne urządzenia celownicze i obserwacyjne, w tym noktowizor, posiada też urządzenia ochrony przed skutkami rażenia bronią ABC.

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE:

Uzbrojenie: 1x14,5 mm, 1x7,62 mm, 6 wyrzutni świec dymnych

Model kartonowy BTR-80 opracowano w skali 1:25 na podstawie czasopisma "Technika Wojskowa" nr 5/91 i modelu plastikowego firmy ITALIERI. Prezentuje jeden z typowych wariantów malowania stosowany współcześnie w armii rosyjskiej (patrz okładka: Groznyj, Czeczenia, 1995 rok).

UWAGI OGOLNE DOTYCZĄCE BUDOWY MODELU

1 .Linie zagięć paginować (natłaczać tępym nożem), cz. owalne przed sklejeniem przeciągać na krawędzi stołu lub nożyczek.

2. Używać klejów wodoodpornych: HERMOL, BUTAPREN itp.

3. Kolejność budowy odpowiada kolejności numeracji części.

4. Elementy z drutu i patyczków wykonujemy wg wzorów (1:1).

5. Dodatkowe oznaczenia: (*)- nakleić na brystol; (**)- nakleić na tekturę 0,5 mm; (***)- nakleić na tekturę 1 mm; (W)-wyciąć; (P, L)- część lewa i prawa; (symbol nożyczek)-przeciąć.

OPIS BUDOWY-UWAGI SZCZEGÓŁOWE 1.Zwrócić szczególną uwagę na dokładność montażu wręg kadłuba, stosować tekturę o wskazanych grobościach.

2.Oś jarzma km-ów (wz.W-1) wkleić wraz z jarzmem (cz.55f i 55g) w otwory wręg W4 i W5 oklejone cz.55a przed oklejeniem szkieletu wieży poszyciem 55.

3. Elementy km-ów (cz.56-56k,57,wz.W-2 i W-3) malujemy na czarno, wnętrze wyrzutni granatów dymnych 58c na szaro.

4. Koła układu bieżnego zaprojektowane są w ten sposób, że możliwe jest ich wykonanie w wersji stałej lub ruchomej. Sposób mocowania kół kierowanych (dwie pierwsze pary) umożliwia też ich montaż w położeniu skrętu, należy wówczas jednak pamiętać, aby koła pierwszej osi skręcić bardziej. Jeżeli zdecydujemy się na wykonanie kól obrotowych, należy samodzielnie wykonać z brystolu osiem krążków o średnicy 6 mm. i nakleić je po założeniu kół na osie (wz.K-25) przed przyklejeniem do kół pokryw cz.59e i 59f. Podczas budowy kól tarcze cz.59 po podklejeniu tekturą i wycięciu należy dopasować do długości paska cz.59b i bieżnika cz.59c, w miarę potrzeby szlifując tarcze papierem ściernym. Amortyzatory przednie cz.59s,59s' oraz tylne cz.59t i 59t' zaprojektowano tak, że możliwa jest zmiana ich długości. Aby tą cechę zachować, należy budowę amortyzatorów rozpocząć od sklejania górnych kielichów cz.59t i 59s, a następnie zwinąć cz.59t' i 59s', uzyskując średnicę umożliwiającą wsunięcie dolnych elementów amortyzatorów w górne.

UWAGA, układ bieżny zaleca się montować w kolejności: -Skleić koła (cz.59,59a,59b,59c,59d,59g,59h,59i,59e,59f), jeśli koła wykonujemy w wersji nieobrotowej. Cz.59c podklejamy brystolem tylko na szerokości oznaczonej gwiazdką.

-Skleić przekładnie zwalniające (cz.59j,59k,591,wz.K-25).

-W koła wklejamy górne kielichy amortyzatorów (cz.59t,59s). -Wklejamy oś dolnego wahacza (cz.59r,wz.K-23). Cz.59r przyklejamy do kadłuba zachowując możliwość obrotu el.K-23. -Do el.K-23 przyklejamy dolne wahacze (cz.59n,59p).

-Do przekładni zwalniających kół tylnych przyklejamy cz.59w (poniżej linii przerywanej), jw. kół przednich cz.59u (na linii). -We wnęki kół tylnych ostrożnie wklejamy górne wahacze, a w kielichy amortyzatorów dolne ich części i przyklejamy do występów w górnych wahaczach zachowując możliwość zmiany długości amortyzatorów. Wahacze górne wkleić niewielką ilością kleju w oznaczone miejsca.

-W otwory przekładni zwalniających włożyć elementy półosi wz.K-24, osadzając drugie ich końce w otworach wnęk. -Stawiamy kadłub na podstawie o wys. 3 mm i szer. 40 mm i przyklejamy do wahaczy przekładnie zwalniające tak, aby ustawione były w jednej linii a dolne krawędzie opierały się o stół. Wzmacniamy klejem połączenia górnych wahaczy z wnękami, sklejamy ze sobą na stałe elementy amortyzatorów i unieruchamiamy względem siebie el.K-23 i cz.59r. Na tym etapie można nadać kolom skręt. Koła w zależności od przyjętej wersji (obrotowe lub nie), mocujemy na osiach K-25.

ISBN 83-86435-97-6 WTDA.YIi: I Skład komputerowy tekstu i łamanie: J.Oleś

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
brdm 02 Rosyjski opancerzony samochód rozpoznawczyB R D MOpracowanie modelu: Waldemar Rychard &
COVER2 (6) KOŁOWY TRANSPORTER OPANCERZONY BTR-40 (4X4) Prace projektowe nad pojazdem rozpoczęto pona
Instr03 (2) Rosyjski śmigłowiec transportowyJakowlew Jak-24 Opracowanie modelu: Eugeniusz Moczuk Pro
2 (444) Półgąsienicowy transporter opancerzonyMz Half TrachOpracowanie modelu: Dariusz ZygmańskiProj
70772 Instruction AMERYKAŃSKI TRANSPORTER OPANCERZONYM 113 Al Projekt okładki: Zenon PeckoOpracowani
75363 str08 KOŁOWY, PŁYWAJĄCY TRANSPORTER OPANCERZONY SKOT-i
okladka3 (18) Skalo w metrach2.0 Transporter opancerzony TOPAS w wersji zmodernizowanej. Widok z prz
INSTR3 (2) Półgąsienicowy transporter opancerzony Sdkfz 251 był jednym z dwóch podstawowych wozów te
MC89 ROSYJSKI CZOŁG LEKKIK.C. "Ruski 99Opracowanie modelu: Zdzisław Kolczarek Projekt okładki:
MC95 ROSYJSKI LEKKI SAMOCHÓD PANCERNYBA-64Opracowanie modelu: Ryszard Maj Projekt okładki: Wojciech
21934 str02 (9) Radziecki* transportery opancerzone BTR-50P podczas ćwiczeńnsr* strukcją, w której z

więcej podobnych podstron