JJ18

Konstrukcje stalowe u progu xxi wieku

towa kopuły wykonana jest jako rozkła-dalna na montażu przez czasowe rozłączenie lub pominięcie niektórych prętów usytuowanych wzdłuż jej równoleżników. Kontrolowany system podnośników usytuowanych w centralnej części kopuły podnosi całą konstrukcję do projektowanego położenia (rys3). Ostatnio w tym systemie zbudowano Centrum Sportowe KADOMA w Osaka, Japonia, [6],

Innym ciekawym rozwiązaniem są konstrukcje przestrzenne rozkładalne. Ta koncepcja zrodziła wiele śmiałych propozycji, spośród których tylko nieliczne dojrzały do realizacji. Najbardziej znana jest konstrukcja pływalni w Sewilli. Szczególnie zasłużonym w rozwoju tego rodzaju konstrukcji jest polski inżynier Wacław Zalewski, stale przebywający za granicą, m.in. w Stanach Zjednoczonych, gdzie przez szereg lat pracował jako zaproszony wykładowca MIT.

Rozwój technologii konstrukcji przestrzennych umożliwia osiąganie rozpiętości do 400 m. Jednak coraz większe rozpiętości wymagają zwiększenia wysokości konstrukcyjnej ustroju nośnego, a nieraz także wymagają konstrukcji wielowarstwowych dla przeniesienia sił ściskających. Dlatego bardziej obiecującym kierunkiem rozwoju konstrukcji o bardzo dużych roz-piętościach są ustroje mieszane, w których sztywne belki współpracują z wiotkimi cięgnami. Ich prototypy powstały już w początkach XIX wieku. Sztywne elementy belkowe, przenoszące zginanie i ściskanie, współpracują w przenoszeniu obciążeń z linami przenoszącymi siły rozciągające, dzięki łączącym je sztywnym elementom słupkowym. Obecnie istnieje wiele materiałowo - konstrukcyjnych form takich konstrukcji. W stadium wcześniejszym zbudowano szereg obiektów sportowych o przekryciu membranowo-cię-gnowym, wśród innych - zaprojektowane przez Wacława Zalewskiego w Barcelonie i w Maraccaibo w Wenezueli. W Polsce przykładem takich konstrukcji jest powszechnie znana hala sportowa tzw. „spodek” w Katowicach. Obecnie obiekty takie kształtuje się jako kompleksowe systemy cięgnowe, pokryte przeświecającymi i samo zmywalnymi powłokami. Są to konstrukcje bardzo lekkie, osiągające wskaźnik zużycia stali od 30 kg/m² w przestrzennych konstrukcjach prętowych, do 5-10 kg/m² w sprężonych konstrukcjach cięgnowych. Ważną rolę w propagowaniu takich konstrukcji odegrali D. H. Geiger, M. Kawaguchi i Polacy - Nowicki oraz Majowiecki, inżynier polskiego pochodzenia, profesor Uniwersytetu w Bolonii. Jego najbardziej znanym obiektem jest rekonstrukcja stadionu olimpijskiego Rzym, 1968 r.

Rozwój nowych materiałów syntetycznych w rodzaju PTFE, jak również zaawansowanych technologii symulacyjnych w projektowaniu konstrukcyjnym umożliwił opracowanie wielu projektów konstrukcji powłokowych. Współczesne konstrukcje przekryć powłokowych są sukcesorami sztuki budowania szałasów sięgającej czasów prehistorycznych i budowania namiotów cyrkowych, w czasach nowszych. Można to wyraźnie odczuć patrząc na konstrukcją powłokową Portu Lotniczego w Denver, zbudowanego w 1993 r. (rys. 4). Składa się on z szeregu stożków namiotowych, wspartych na dwóch rzędach stalowych słupów. Cały dach ma ogromną powierzchnię ok. 14 hektarów. Dzięki przeświecającej powłoce dachowej i dużej powierzchni oszklonych ścian wspartych na kablach, dworzec lotniczy jest w dzień przesycony światłem naturalnym, a nocą promienieje na zewnątrz oświetleniem widzialnym z odległości wielu mil.

Konstrukcje zadaszenia największego na świecie wielofunkcyjnego stadionu Georgia Dome na 70 500 miejsc, o powierzchni użytkowej 37 200 m², pokryta jest powłoką opartą na kablach. Zbudowano go na igrzyska olimpijskie ATLANTA 1996, [7]. Jest tu zespolenie klasycznej idei kopuły Fullera z koncepcją powłoki o powierzchni paraboli hi-perbolicznej, wykorzystującą nowe materiały. W odróżnieniu od kopuł sferycznych układ kabli przekrycia Georgia Dome formuje dwa półokrągłe segmenty na obu końcach budowli, połączone centralną sekcją przypominającą kształt motyla. Schemat konstrukcji przedstawiono na rys. 5

Piśmiennictwo:

[1]    Makowski Z.S., Rozwój konstrukcji przestrzennych i ich wpływ na współczesną architekturę i inżynierię budowlaną. Inżynieria i Budownictwo, nr 1/1997, 3-9

[2]    Rahulan G., Lenczner M., Miyoshi S., Main Terminal, KL International Airport, Malaysia. Structural Engine-ering International, IABSE Journal, Vol. 6, Nr 3/1996, 146-148

[3]    Schlaich J., Schober H„ Glass-Cove-red Grid Shells. Structural Engineering International, IABSE Journal, Vol. 6, Nr 2/1996, 88-90

[4]    Klimke H., The Glass Hall at the

31

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
66183 JJ17 (2) Konstrukcje stalowe u progu xxi wieku Jan Augustyn Marian GiżęjowskiPrzekrycia o wiel
KONSTRUKCJE STALOWE STR170 170Przykład 7.1 (cd.) 170 i 2 3 Belka wykonana jest z dwuteownika walcowa
96. B.112367 MIĘDZY piekłem a rajem : szare bezpieczeństwo na progu XXI wieku / Stanisław Koziej. -T
8 Wiadomości Uniwersyteckie 8 Wiadomości Uniwersyteckie U progu XXI wieku świat stanął przed wieloma
Pod redakcjąNOWYCfROZWIĄZAŃ Dydaktyka języka polskiego jako obcego u progu XXI wieku Władysława
progu XXI wieku uzasadniający konieczność korzystania ze zbiorów British Library. Dochodową
ADMINISTRACJA PUBLICZNA NA PROGU XXI WIEKU. Wyzwania i oczekiwania Red.: Joachim
Szczęsny Roman: Współczesne problemy rolnictwa w Polsce. Indywidualne gospodarstwa rolne u progu XXI
70711 umysl lidera JAK KIEROWAĆ LUDŹMI U PROGU XXI WIEKU Autorka pisze wprost do czytelnika. Przekon
Marek M. Dziekan, Krzysztof ZduIski, Radosław BaniaArabska wiosnai świat arabski u progu XXI wieku
ZBROJNE KONFLIKTY i SPORY MIĘDZYNARODOWE U PROGU XXI WIEKU ANALIZA PROBLEMÓW I STUDIA PRZYPADKÓW
• Czartoszewski J. W. (red.), Edukacja ekologiczna na progu XXI wieku : stan, możliwości, programy,
u progu XXI wieku. Sztuka leczenia. Pod red. K. Imielińskiego, Warszawa 1995 , Pol. Akad. Med., s. 2

więcej podobnych podstron